กลางสายฝนที่ตกกระหน่ำมีร่างบางของหญิงสาววัยมัธยมปลายกำลังวิ่งไปหาที่หลบฝน จนได้เข้าไปในบ้านเก่าๆหลังหนึ่งที่เต็มไปด้วยหยากไย่
และความมืดในขณะที่ลังเลว่าจะเข้าไปดีมั้ยก็ได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากข้างใน “ช่วยด้วย!” ด้วยความที่เป็นเจ้าตัวเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ
จึงรีบเปิดเข้าแต่กลับไม่พบเจ้าของเสียงนั้นเลย “ไม่เห็นมีใครเลย”ร่างบางพึมพำกับตัวเอง แต่สายตากับเห็นตุ๊กตาที่เป็นหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ที่ว่างอยู่มุมมืด
“ใครกล้าทิ้ง ตุ๊กตาที่น่ารักแบบนี้กันนะ” เธอมองด้วยความสงสารและเข้าไปกอดมันไว้ “หลังจากที่ฝนหยุดตกเราจะพาแกกลับไปด้วยนะ” เธอบอกับตุ๊กตาหมี กอดมันจนหลับไปโดยไม่ทันได้เห็นว่าเมื่อแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่ส่อดส่องเข้ามากลับกลายเป็นร่างของชายหนุ่ม รูปร่างสูงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและใบหน้าที่รูปงามกำลังกอดเธอแนบอกอยู่ “เด็กน้อย ขอบคุณนะที่ใจดีกับเรา” เสียงทุ้มที่พูดออกมาเบาๆกลัวเด็กน้อยร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดได้ยินกำลังมองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่น
พอมีตุ๊กตาทำให้ชีวิตของหญิงสาวได้เปลี่ยนไปตลอดกาล
ภาพน้องกับตุ๊กตา ~
สวัสดีจ้าคนอ่าน นิยายเรื่องเป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่งถ้ามีผิดพลาดประการใดก็ติชมกันได้นะ หวังว่าทุกคนจะสนุกกับนิยายของไรท์นะ
เรื่องนี้ไม่มีมาม่าแน่นอนเพราะไรท์ไม่ชอบกิน
Guest
