“นี่มึงเลิกแดกตรงไหนแล้วทิ้งตรงนั้นสักที” เจ้านายผู้ซึ่งสวมผ้ากันเปื้อน กำลังปัดกวาดเช็ดถูทุกส่วนของคอนโด โดยมี ‘บอดี้การ์ด’ กำลังนั่งกระดิกตีนเล่นเกมอย่างสนุกสนาน ใช้ปากฉีกถุงขนมแล้วโยนทิ้งลงดื้อ ๆ โดยไม่แยแสเจ้าของสักนิด
“มึงบอกเองว่า ใครทนไม่ไหวก็ทำไป” ไม่ว่าเปล่าไอ้ ‘อาร์’ โยนซองขนมลงมาอีกรอบทั้ง ๆ ที่ ‘วี’ เพิ่งจะเก็บกวาดไป
“นี่แด๊ดกูจ้างมึงมาเป็นบอดี้การ์ดนะไม่ใช่มาเป็นภาระกู ไอ้สัส!!!” วีตะโกนอย่างเหลืออดพร้อมกับโยนไม้กวาดทิ้งแล้วมองหน้าอาร์อย่างเอาเรื่อง
“คุณเจ้านาย มึงเข้าใจอะไรผิดไหมครับ แด๊ดจ้างกูมาเป็นบอดี้การ์ด ไม่ใช่เป็นคนใช้มึง งานกูคือดูแลเวลามึงมีปัญหากับคนอื่น” อาร์เสหน้ามองจ้องที่ใบหน้าของเจ้านาย
“แต่ตอนมึงมีปัญหากับกูไง”
“ก็เพราะเป็นตัวกูเลยไม่นับ หุบปากแล้วทำ ๆ ไปบ่นอยู่ได้ไอ้ควาย!!!” มือหนึ่งยกมือสบัดอย่างขอไปที ใบหน้าแสดงความเอือมระอาจนถึงที่สุด
ฉีดกฎทุกนิยายบอดี้การ์ดxเจ้านาย
จากนิยายวาย สู่นิยายวายป่วง
รูปปก ไม่เกี่ยวกับนิยายแค่วาดเล่นเฉย ๆ ดราม่านิดหน่อยตามประสานิยายทั่วไป
ฝากติดตามด้วยนะ
ลักชิ้น
Guest
