เนื้อหาต่อไปนี้มีทั้งเลือด เครื่องใน น้ำเหลืองรวมไปถึงฉากเลือดสาดต่างๆ ความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
ย้ำ!ใช้วิจารณญาณในการรับชม
ย้ำ!
"(ความสิ้นหวัง)มันฟังดูเป็นนามธรรมดีนะ"
เสียงปริศนาของใครบางคนกำลังกล่าวถึงอะไรบางอย่างที่ฟังดูมันช่างเพ้อฝันเสียจริง
"มันเป็นศิลปะที่มนุษย์ไม่สามารถจับต้องแต่ยังรู้สึกถึงมันได้ ใช่...ใช่เลย ผมไม่ใช่พวกคนโรคจิตที่เห็นตามข่าวหรอกนะเพราะ..."
"แต่กระนั้นความสิ้นหวังของมนุษย์ในช่วงวัยวุ่นนี่เป็นอะไรที่ดีที่สุด อารมณ์ที่หลากหลายของพวกเด็กๆพวกนั้นมันช่างหอมหวานและระทมใจ"
"ผมจึงเล็งเห็นอะไรบางอย่าง ถ้าผมจับกลุ่มเด็กๆมาเล่นเกมที่ผมสร้างไว้ มันคงดีไม่น้อยที่ได้เห็นเด็กๆดิ้นรนอย่างกับสุนัข มิตรภาพอันหอมหวานที่พวกมันเพ้อฝันจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆจนเหลือแต่ความสิ้นหวัง"
คนปริศนาเปิดหนังสือที่เต็มไปด้วยภาพถ่ายของเด็กนักเรียนจำนวนมากซึ่งหนึ่งในนั้นมีกลุ่มเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่เขาสนใจเป็นพิเศษ เด็กๆในโรงเรียนมรนาเนตร ชั้นม.6
เกมกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว