แม่คะ หนูอยากมีพ่อเป็นจักรพรรดิ! [20++]

โลกเรามีเส้นทางแห่งความสำเร็จและความาุขให้เลือกเดินอยู่3ประเภท ประเภทแรกคือ เส้นทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไร้ซึ่งอุปสรรค ความอันตรายและความเสี่ยง ทางที่สองคือ เส้นทางที่เต็มไปด้วยขวากหนาม ต้องเหน็ดเหนื่อยและเจ็บช้ำ แม้กระทั่งต้องแลกด้วยสิ่งที่รักยิ่ง ทางประเภทสุดท้ายคือ เส้นทางที่ทำให้ชีวิตอาจถึงจุดดับสูญ เฉกเช่นหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ตอนนี้กำลังยืนเหนื่อยหอบอยู่ริมหน้าผาสูงชันภายในป่าลึก สายลมกรรโฉกแรงจนต้นไม้ใบหญ้าพากันปลิวว่อน เนื้อตัวและใบหน้าเธอมอมแมมเต็มไปด้วยคราบดินทรายและแผลถลอก อีกทั้งชุดกระโปรงยาวที่เธอสวมอยู่มีสภาพคือชายกระโปรงขาดรุ่ยจากการโดนกิ่งไม้เกี่ยวขาด ทั้งยังมีคราบเลือดจากแผลถลอกของเธอและคราบเปื้อนดินทรายเหมือนกับเนื้อตัวเธอ

ในตอนนี้เธอร้องไห้ออกมาสุดเสียง ยืนกอดตัวเองที่กำลังสั่นเทาท่ามกลางสายลมแรง ร้องไห้ราวกับคนเสียสติ จะไม่ให้เธอเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ในเมื่อคนที่เธอรักและพร้อมจะมอบชีวิตให้ ดันขายเธอให้กับพ่อค้าทาส เพื่อจะเอาเงินไปสู่ขอเลดี้จากตระกูลบารอน ในขณะที่ตัวเธอเองก็ได้"ตั้งท้อง"ลูกของเขาอยู่ เธอพยายามเกลี่ยกล่อมเขาสารพัดวิถีทาง บอกให้เขาเห็นแก่ความรัก เห็นแก่เธอและลูกในท้อง แต่เพียงแค่คำสั้นๆของเขา ทำเอาเธอช็อกจนนึกคำพูดอะไรไม่ออก

'ง่ายๆอย่างมึง มันจะใช่ลูกกูจริงหรอ'

หลังจากคำพูดดูถูกของเขา เหมือนโลกทั้งใบเธอพังทลาย ภาพคนที่เธอเคยคิดว่าอบอุ่นดั่งแสงอาทิตย์ เป็นดั่งแสงสว่างในชีวิตที่โดดเดี่ยวของเธอ ภาพเหล่านั้นราวกับค่อยๆแตกสลายไปต่อหน้าต่อตา ไม่มีอีกแล้วคนที่เธอรัก ไม่มีอีกแล้วคนที่เป็นที่พึ่่งพิงเพียงหนึ่งเดียวของเธอ ใจเธอแตกละเอียดจนไม่เหลืออะไร มีเพียงน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก

เธอเอาแต่นึกถึงช่วงเวลาอันแสนเจ็บปวดนี้ พร้อมกับนัยน์ตาสวยที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาค่อยๆลืมตาขึ้นและมองไปที่ใต้หน้าผา มันดูลึกมากจนมองดูโหวงเหวง แต่ตอนนี้ใจเธอไร้ซึ่งความกลัวกับทุกๆสิ่ง ปรารถนาเพียงความตายตรงหน้าเพื่อหวังว่าจะช่วยหยุดความโศกเศร้านี้ได้ ปลายเท้าของเธอเริ่มขยับไปใกล้ขอบหน้าผามากขึ้นจนเหลือเพียงส้นเท้าเท่านั้นที่ยึดร่างเธอไว้กับพื้น

"ชีวิตของฉันมันไม่มีอะไรดีเลย หนูเอง..ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกฉันเลย ขอโทษนะ.."

หญิงสาวเอามือกุมหน้าท้องตัวเองและลูบเบาๆ เธอนึกสมเพชตัวเองและสงสารเด็กที่ไม่รู้อะไรเลยในท้องของเธอ ตอนนี้ระยะครรภ์ของเธอคือ16สัปดาห์ ซึ่งตัวเธอเองก็พึ่งรู้ว่าตั้งท้องเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เป็นเวลาเดียวกันกับที่คนรักของเธอขายเธอให้พ่อค้าทาส แต่เธอก็วิ่งหนีสุดชีวิตเมื่อคนของพ่อค้าทาสพยายามจะจับเธอไป จนหลงเข้ามาในป่าลึก แต่คนที่กลัวป่ากลับไม่ใช่เธอแต่เป็นพวกคนของพ่อค้า เพราะป่านี้เป็นป่าของพวกสัตว์ร้าย รวมถึงปีศาจมากมายนับไม่ถ้วน การเอาชีวิตคนนับ10ไปเสี่ยงหาผู้หญิงคนเดียวจึงไม่ใช่ทางเลือกสำหรับพวกเขา แต่ไม่ใช่สำหรับเธอ

"อย่าทำแบบนี้เลย"

เสือดำตัวหนึ่งเดินมายืนอยู่ข้างหลังหญิงสาว เธอทำเพียงเหลือบมองเท่านั้น

"..ฉันไม่เหลืออะไรแล้วทอสต์ พ่อแม่ก็ตาย พวกที่ฉันคิดว่าเลี้ยงดูฉันด้วยความรักมันก็แค่เพื่อจะเอาฉันไปขาย ฉันพยายามมามากมายจนตั้งหลักได้ และได้เจอคนที่คิดจะร่วมใช้ชีวิตด้วยกัน..แต่ก็เหมือนเดิม ชีวิตฉันมันน่าสมเพช.."

เธอยิ้มด้วยความรู้สึกสมเพชตนเองทั้งน้ำตา สายตาได้แต่ก้มมองไปด่านล่างของหน้าผา มือเรียวสวยได้แต่กุมหน้าท้องไว้ไม่ปล่อย ทำให้เสือดำเริ่มฉุกคิดบางอย่างขึ้นมา

"เจ้าท้องไม่ใช่หรอ เพราะงั้นเจ้าไม่ใช่ไม่เหลืออะไรหรอก"

เสือดำพูดขึ้นมาเพื่อหวังว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจ แต่เปล่าเลย

"เพราะฉันสงสารเด็กคนนี้ เขาไม่ควรต้องเกิดมาเจอความเลวร้ายของโลกนี้เหมือนฉัน"

"เจ้าถามเขาแล้วหรอ?"

เสือดำพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวพูดจบ ทำเอาเธอประหลาดใจที่ได้ยินคำถามแบบนี้

"ลูกในท้องของเจ้าก็กำลังร้องไห้นะ เพราะงั้นเจ้าก็เลิกร้องไห้ แล้วกลับเข้าไปอยู่ในป่ากันเหมือนเดิมก็ได้นี่"

เสือดำยื่นข้อเสนอให้เธอโดยการใช้ลูกในท้องมาอ้าง เพราะมันรู้ ว่าเพื่อนมนุษย์ของมันคนนี้มีจิตใจที่ดีขนาดไหน

หญิงสาวหยุดร้องไห้ชะงักแล้วก้มหน้ามองท้องตัวเอง มือที่กุมท้องไว้ค่อยๆลูบหน้าท้องเบาๆ และสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดก็เกิดขึ้น ราวกับรู้ว่าแม่กำลังเศร้า ลูกในท้องของเธอดิ้นถีบหน้าท้องเธอจนสัมผัสได้ผ่านฝ่ามือสวย ทำเอาคนเป็นแม่ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

"แม่ขอโทษนะลูก อึก แม่ขอโทษที่เกือบจะฆ่าหนูไปซะแล้ว ฮึก ฮึก "

เธอถอยหลังออกมาจากริมหน้าผาแล้วทรุดตัวนั่งลงข้างๆเสือดำพลางกอดท้องตัวเองไว้ น้ำตาที่ตอนแรกพรั่งพรูเหมือนคนเสียสติ แต่ตอนนี้เธอร้องออกมาเพราะรู้สึกผิดต่อลูกในท้องของเธอ และรู้สึกผิดต่อเพื่อนสัตว์ร้ายของเธอ ที่เธอมองข้ามเขาไป

เสือดำมองเพื่อนมนุษย์ด้วยสายตาเป็นห่วง ได้แค่ยกหางลูบหลังคนที่นั่งสำนึกผิดอยู่ข้างๆ

"กลับบ้านเราเถอะ ซีเรีย"

เสือดำพูดกับเธอแล้วย่อตัวเพื่อต้องการให้เธอขึ้นมานั่งขี่บนหลังมัน

ซีเรียมองเพื่อนรักของเธอด้วยแววตาซาบซึ้งและรู้สึกผิด เธอค่อยๆปีนขึ้นหลังของทอสต์ เพื่อนสัตว์ร้ายของเธอก่อนเอ่ยปากแซวพลางเช็ดน้ำตาบนใบหน้าใส

"ฮึก ดีใจจัง ได้ขี่หลังท่านทอสต์ปีศาจเสือดำผู้น่าเกรงขามด้วยสิ"

"ถ้าพูดแบบนี้เจ้าก็ลงไปเดินเองเถอะ"

เสือดำสวนทันคำแต่ก็เดินไปเรื่อยๆไม่ได้สบัดหรือทำอะไรแต่อย่างใด

"ฉันท้องนะ เธอจะใจร้ายกับฉันจริงเหรอ"

ซีเรียก้มเอาหน้าซบกับหัวของเสือดำเพื่อนรักอย่างอ่อนแรง ซีเรียได้แต่คิดไปมาว่าในชีวิตที่น่าสมเพชของเธอยังคงเหลือเพื่อนที่รักเธออยู่ และตอนนี้เธอก็ยังมีลูกที่จะทำให้เธอมีเป้าหมายในชีวิตอีกครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆเผลอหลับไป..