มาเฟียร้ายที่รัก

ภายในผับหรูแห่งหนึ่ง ที่มีเหล่าผีเสื้อราตรีมากมายกำลังเมามันส์กับเสียงเพลงในผับหรู

"อย่าทำอะไรหนูเลยนะ ฮือๆ ปล่อยหนูไปเถอะ หนูสัญญาว่าจะหาเงินมาคืนให้เร็วที่สุด"

เด็กสาววัย18ปีชื่อว่า มีนตรา กำลังอ้อนวอนชายฝรั่งคนหนึ่งรูปร่างสูงโปร่ง ที่มองยังไงก็น่ากลัวและไม่น่าเข้าใกล้ อย่างยิ่ง

"ไม่ได้พ่อเธอผลัดจ่ายมาหลายงวดแล้วแล้วตอนนี้พ่อของเธอก็ขายเธอแล้วเธอต้องมาทำงานที่นี่จนกว่าจะครบ1ปี ถึงเธอจะเป็นอิสระ"

เสียง 'ลูคัส' มือขวาของมาเฟียที่ได้ชื่อว่าเป็นมัจจุราชนามว่า 'คาเรน' เอ่ยขึ้น

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของชายรูปร่างสูงโปร่งที่มีใบหน้าอันหล่อเหลาคมคายของชายอายุ30ต้นๆหน้าตาเขากับดูเด็กกว่าอายุมากกก แต่ในความหล่อเพอร์เฟคของเขา ทว่า เขากลับมีสายตาที่น่ากลัว ไร้ความรู้สึก ที่ใครๆได้สบตาก็ต้องขนลุก และหวาดกลัวเขาทุกคน เขาเดินลงบรรไดมาเห็นเด็กสาวหน้าตาสวยรูปร่างผอมบางราวกับนางฟ้า จนทำให้เขาจ้องมองอยู่อย่างนั้นไม่คลาดสายตา ลูคัสเมื่อเห็นนายตัวเองเดินลงมาพร้อมกับสายตาที่มองยังเด็กสาวไม่คลาดสายตานั้น จึงเอ่ยขึ้น

"นายเคลียร์งานเสร็จแล้ว จะกลับเลยไหมครับ"

"เด็กนี่เป็นใคร"

เขาเอ่ยขึ้นโดยไม่สนคำถามของลูคัสเลยสักนิด

"เธอเป็นลูกของลูกหนี้เราหนะครับพ่อเธอเอาเธอมาขายขัดดอกครับ"

"เธอชื่ออะไร"

หลังจากที่ได้ฟังที่ลูกน้องบอกก็หันมาถามเด็กสาวที่เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงหน้า

"ฮึก ฮือ คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันจะหาเงินมาคืนคุณทั้งหมด ฉันสัญญานะ ปล่อยฉันไปเถอะ"

"....."

"คุณไม่ต้องกลัวนะฉันไม่โกงคุณแน่ ฉันจะหาเงินมาชดใช้หนี้ของพ่อฉันให้กับคุณทั้งหมดแน่แต่ฉันไม่ขอทำงานที่นี่คุณปล่อยฉันไปได้ไหมนะ นะฉันขอร้อง"

"ฉันถามว่าเธอชื่ออะไร"

คาเรนเอ่ยเสียงเรียบไม่ได้สนใจคำอ้อนวอนของเธอแม้อต่น้อยแต่กลับมองหน้าเด็กสาวที่เขารู้สึกชอบตั้งแต่แรกเห็นไม่คลาดสายตา

"ฉันชื่อ เอ่อ เอ่อ...ชื่อ มินตรา"