เมื่อหนุ่มข้างบ้านอยากเลื่อนขั้นเป็นมากกว่าเพื่อนสนิท!
มิตรภาพมันก็แค่ชื่อถนน!!!!
พ่อคะ…. พ่อคะ! พ่อคะ!!!
ยังไงหนูก็จะไม่ยอม หมั้นกับไอ้หน้าหม้อลูกเพื่อนพ่อเด็ดขาด!!!
“ไอ้ชา >O<”
ฉันหักกิ่งไม้ยาวๆ แล้วตีไปที่กระจกระเบียงห้องเพื่อนรักแล้วตะโกนแบบกระซิบ ด้วยกลัวว่าอีพี่กันต์ที่อยู่หน้าห้องตัวเองจะได้ยิน
“เปิดประตูให้ฉันหน่อย!”
ครืดดดด
“เชี่ย! มาเป็นชะนีอะไรตรงนี้เนี่ย”
“สภาพแม่งเหมือนกำลังจะหนีตามผู้ชายเลย =_=”
“หนีจากผู้ชายมากกว่า!”
“ยังไง..ไหนเล่า!”
“ก็ลุงไก่กับป้ากิ๊กที่เป็นเพื่อนพ่อสมัยหนุ่มๆ มาบ้าน”
“อ่าฮะ”
“เพราะว่าปีนี้ฉันจะอายุครบยี่สิบ! แล้วปีหน้าฉันกำลังจะเรียนจบ”
“แล้ว…”
“แล้วพ่อดันไปเคยสัญญากับเพื่อนไว้ว่าจะให้ลูกตัวเองกับลูกเพื่อนหมั้นกันไง!”
“ว่าไง!!!!”
“แล้วแกเอาไง”
“แต่มันจะเวิร์คหรอวะ กับอีแค่กุว่ามีคู่หมั้นแล้วขึ้นมาลอยๆ”
“…”
“…”
“แล้วถ้ามันคนนั้นจะมีตัวตนขึ้นมาจริงๆ ล่ะ”
“ฉันจะไปหา ‘มัน’ คนนั้นมาจากไหนล่ะ ใครมันจะยอมมาช่วยฉันทั้งที่ตัวเองไม่ได้อะไรเลยแบบแก!”
“ใช่! ไม่มีใครแล้วนอกจากฉัน”
“แฮ่ก…ชา อย่า…” เธอบอกเสียงเบา
ชาเงยหน้าขึ้นมาจากการซุกไซร้แล้วส่งยิ้มมุมปากให้เธอก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว
“มันไม่ทันแล้วว่ะเซน…”
Guest
