ตัวอย่างบางตอนของความเร้าใจ 😆😆
“เย็นนี้เจ้าจงทำอาหารอร่อยๆ และใส่ชุดสวยๆ รอต้อนรับพวกเขาด้วยล่ะเข้าใจหรือไม่เล่า”
“ชุดสวย ชุดสวยแบบใดกันหรือเจ้าคะท่านพี่”
“เจ้ามิต้องกังวลใจไป พี่ใหญ่เขาเตรียมชุดเอาไว้ให้เจ้าเรียบร้อยแล้ว ชุดนั้นอยู่ในหีบไม้ใต้เตียงนอนของเขานี่เอง เจ้าจำมิได้รึแม้แต่ชุดแต่งงานของพวกเราพี่ใหญ่ก็เป็นคนจัดหามาให้ทุกอย่างเลยเชียวนะ”
กู้เหวินเต๋อชี้แจงรายละเอียดราวกับเข้าไปนั่งอยู่ในใจของสามีอีกสามคนมาบอกกล่าวกับชิงหลันเรียบร้อยแล้ว
“เจ้าค่ะ ข้าจะยอมเชื่อฟังท่านพี่ทุกอย่างเจ้าค่ะ ข้าขอตัวไปลองฝึกทำอาหารและขนมหวานอีกก่อนนะเจ้าคะท่านพี่” ชิงหลันพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น
“เจ้าไปเถอะ ข้าจะเดินเล่นอีกสักประเดี๋ยวก็กลับขึ้นไปอ่านตำราแล้ว”
“เจ้าค่ะ” ชิงหลันรับคำเสียงใสก่อนจะเรียกหาหลิ่งกูกู เสี่ยวหรู และเสี่ยวไป๋ให้ไปเป็นลูกมือตนที่ครัวด้วย
ส่วนล่างของฟอร์ม
เวลาช่างผ่านไปไวนัก และแล้วช่วงเวลายามซวีก็มาถึง ชิงหลันยังคงนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งส่องดูตนเองในกระจกอย่างไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองนัก
“ข้าจะต้องใส่ชุดนี้จริงๆ หรือเจ้าค่ะท่านพี่” ชิงหลันถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“เจ้าใส่ชุดนี้แล้วดูงดงามยิ่งนัก ข้ากล้าพนันได้เลยว่าสามคนนั้นจะต้องตกตะลึงในความงามของเจ้าอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเป็นแน่” กู้เหวินเต๋อกล่าวให้กำลังใจ
“แต่ว่าข้างนอกบางครั้งก็มีลดพัดแรงยิ่งนัก ข้าใส่ชุดบางเบาเช่นนี้แล้วเกรงว่าตนเองอาจจะล้มป่วยไปอีกก็เป็นได้นะเจ้าคะ” ชิงหลันพูดขึ้นพลางเหลือบสายตามองชุดนอนที่ใส่แล้วคาดว่าคงไม่ได้นอนทั้งคืนนั่นด้วยแววตาหวาดหวั่น
“ใครบอกว่าพวกเราจะไปกินอาหารร่วมกันที่ศาลาข้างล่างนั้นเล่า วันนี้เราจะกินอาหารกันที่ห้องรับรองเรือนพยัคฆ์อรุณของแม่ทัพโม่หานหลงต่างหากเล่า” กู้เหวินเต๋อพูดขึ้นอย่างช้าๆ ชัดๆ
Guest
