อัดฮัม อัจมาน คาล์ล
ชายที่ไม่เคยลงให้กับผู้ใด ยิ่งใหญ่เหนือทุกสิ่ง อำนาจครึ่งหนึ่งของประเทศที่เขาเป็นคนครอบครอง ทำให้ทุกคนหวาดกลัวในอำนาจนี้ หากนั่นคือตอนที่เขาอยู่ที่ ดูไบ ไม่ไทยเช่นตอนนี้ ที่ยอมบินลัดฟ้ามาลงทุนครั้งยิ่งใหญ่ที่นี้พร้อมใช้นามแฝงในการอยู่ที่ไทย
เมฆา สุวรรณเมธีร์ หนุ่มนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงที่ไม่เคยให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเลยสักครั้ง ทุกคนรู้จักเขาเท่าที่เขาให้รู้จักนั้นคือ CEO หน้าใหม่ไฟแรงที่ดังขึ้นมาได้เพราะผลงานการสร้างชื่ออันยิ่งใหญ่ให้กับประเทศนี้นั้นคือการ ได้เซ็นทำสัญญาด้านสังหารมทรัพย์กับประเทศแห่งสมบัติอย่างดูไบโดยใช้เวลาเพียงแค่1ปีเท่านั้น และยังไม่มีใครได้เป็นเจ้าของหัวใจหนุ่มหน้าแขกคนนี้สักที
แต่ความเพอร์เฟคมันไม่มีอยู่ในโลกเมื่อเขาต้องมาเจอกับ
อิง แสงตะวัน ภูรินนท์
เด็กแสบ เด็กซน เจ้าหนูจัมไม และอีกสารพัดที่จะเรียก ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องมาเจอกับเรขาที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย นอกจากเดินตามก้นเขาไปทุกที่ ถามทุกอย่างที่ไม่ใช่เรื่องงาน แต่ก็แปลกที่เขาดันไม่ไล่เด็กคนนี้ออกสักที แถมยังรู้สึกว่าอยากเห็นเด็กนี่ทำหน้าตาสงสัยแบบนี้ให้เห็นทุกวัน (แต่ก็กับบางครั้งนะ)
"คุณเมฆ..จะพาอิงไปไหน"
"..."
"ถ้าไม่บอกแล้วอิงจะรู้ไหม"
"เงียบ"
"เฮ้ยนั้นมันเฮลิคอบเตอร์นิ"
"..."
"เฮ้..ตอบผมก่อนสิ"
"shut up and up"
"ทำไมต้องเสียงดังใส่ผมด้วย"
เมฆไม่ได้ตอบคำถามเรขาหนุ่ม แต่เป็นหันกลับไปอุ้มเจ้าหนูจัมไมขึ้นเครื่องแทน อะไรคำถามมันจะเยอะขนาดนั้น หากใช้เครื่องบินรวมคงตกเครื่องแบบไม่ต้องคิด บางทีเค้าว่าให้เด็กนี่อยู่ต่อหน้าผู้บริหารคนอื่นยังจะดีเสียกว่า ต่างกันลิบลับ
ณ ดูไบ
หลังจากคาล์ลปล่อยให้เค้าได้พักผ่อนหลังจากพากันเข้าห้องประชุมไปตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว เขาเลยถือวิสาสะเดินชมคฤหาสน์ใหญ่ของเจ้านายตัวเองสักหน่อย จนมาเจอกับสิ่งมีชีวิตสีขาวสามตัวนอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ๋เลยเดินย่องเบาเข้าไปดูใกล้ๆ
"น่ารักจังเจ้าแมวน้อย เอ๊ะหรือลูกหมา"
"คุณเมฆเห็นมืดมนแบบนั้นก็มีมุมมุ้งมิ้งนะเนี่ย"
เจ้าตัวขาวขนปุยเมื่อได้ยินเสียงและกลิ่นที่ไม่คุ้นเคยก็พากับนลืมตาขึ้นมาเจอ กับแสงตะวันที่นั่งยองๆมองพวกมันอย่างชื่นชอบ เจ้าเด็กสามตัวพอเจอของเล่นชิ้นใหม่ก็ไม่ต้องคิดอะไรมาก พวกมันพากันลุกขึ้นแล้วก้มหน้าลงต่ำสายตาก็มองที่ของเล่นไม่วางตา
แต่ แสงตะวัน ตอนแรกออกจะชอบแต่พอเห็นตอนมันลุกขึ้นก็รู้สึกแปลกๆ
"ทำไมพวกนายตัว ยะใหญ่กันจัง"
"!!!"
"ละแล้วแล้วจะแยกเขี้ยวใส่เราทำไม"
พอเห็นท่าไม่ดี แสงตะวัน ก็ลุกขึ้นยืนทันทีก่อนจะ ค่อยๆเดินถอยหลังช้าๆ แต่ตอนนั้นเองเค้าจึงได้สำรวจเจ้าแมวสามตัวใหม่อีกที พอรู้ว่าไอ้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่แมวอย่างที่คิดขามันก็กับหลังหันวิ่งสุดขีดซะแล้ว
"อ๊าคคค...คุณเมฆทำไมไม่บอกอิงว่าเลี้ยงสิงโตไว้ในบ้าน"
ขณะที่ แสงตะวันวิ่งหนีสุดชีวิตเจ้าเด็กแสบสามตัวก็ยิ่งคิดว่าเล่นกับมัน มันก็ยิ่งวิ่งไล่ตามจนหนึ่งในสามตัวตัดสินใจกระโดดคุบร่างของแสงตะวันจนกลิ้งกันไปตามทางอีกสองตัวพอเห็นว่าพี่ใหญ่จับได้แล้วก็ยิ่งกระโดดเข้าไปทับเพิ่มอีก ก่อนจะพากันคำรามออกมาพร้อมกัน อย่างผู้ชนะ แต่ตอนนั้นเองที่มีชายตัวใหญ่ที่เพิ่งกลับเข้ามาบ้างอีกครั้งหลังจากออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้เด็กแสบได้พักแต่ใครจะคิดว่าจะมาพักไกลถึงคอกสิงโตลูกเค้าได้
" Giil Given Ethan stop now"
#ป๋าคาล์ลจอมดุ #น้องอิงจัมไม
#ปราบพยศ
ฝากติดตามลูกๆเราด้วยนะ แต่งสดเลยเรื่องนี้อาจใช้การอัพ อาทิตย์ละครั้ง เพราะติดเรื่องอื่นๆด้วย
เรื่องนี้แต่งขึ้นวันที่ 19/12/2020
สถานะ ยังไม่จบ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย ชายรักชาย อาจมีคำพูดและการกระทำที่ไม่เหมาะสมหรือไม่ Make Sense กันสักเท่าไหร่โปรด อ่านเพื่อนความสนุกและใช้วิจารณญาณในการติชม และอาจมีฉาก18+ ควรอ่านอย่างระมัดระวัง
หากคิดว่าไปต่อไม่ไหวโปรดเพียงท่านกดออก หรือผ่านมันไปเท่านั้น อย่าได้ดราม่าจนตัวนักเขียนหมดไฟ(ไม่ได้ห้ามติชมแต่ขอแบบสุภาพ)
สุดท้ายนี้ก็ขอฝากผลงานด้วยนะคะ
ขอให้สนุก
เหนือหมอก
http://www.facebook.com/pinocchio004
Guest
