รัก(ลักยิ้ม)สว่างกลางใจ

เขาคือแสงสว่างแรงกล้าที่ทำให้เธอตาพร่าและหวั่นไหว 

แต่ในเมื่อเขาไม่คิดอะไร เธอก็จะไม่คิดอะไรเหมือนกัน 

*** 

“ฉันไม่คิดอะไร” เสียงทุ้มให้ความรู้สึกมั่นคง คนตัวสูงหลุบมองคนตัวเล็กนิ่งๆ เขากับยินดียืนห่างกันหนึ่งศอก คะเนจากสายตายินดีสูงเพียงอกเขาเท่านั้น 

           “...” ยินดีแหงนคอตั้งบ่ามองใบหน้าขาวตี๋อย่างไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาจะมาบอกกันทำไม 

           “หรือเธอคิด” เขาโน้มหน้าลงให้หน้าอยู่ระดับเดียวกัน ดวงตาคู่คมในกรอบตาเล็กรีจดจ้องดวงหน้าอ่อนวัยสไตล์ไทยเดิมเพื่อสำรวจพิรุธ 

           “ปละเปล่า! เปล่าค่ะ” หญิงสาวส่ายหน้าหวือรีบถอยห่างใบหน้าขาวตี๋สว่างเจิดจ้าที่เข้ามาใกล้มาก ความขาวออร่าจากคนหน้าหล่อทำเธอตาพร่าไปชั่วขณะ 

           “ฮึ” ชายหนุ่มทำเสียงในลำคอพลางกระตุกยิ้มมุมปากให้กับท่าทางเหลอหลาของเธอ 

*** 

Note:   

1.เราคิดถึงก็เลยพยายามจะกลับมาพร้อมกับความรู้สึกดีที่เว้าแหว่ง  

เนื้อเรื่องก็จะเด๋อด๋าหมาเมิน   

เหมือนคนแต่งนะคะ(หมาเมินเพราะมีแต่แมวมอง ว่าสั้น)  

คุณไวท์เป็นพระเอกที่ค่อนข้างฉีกแนว    ของเรานิดนึงฝากเอ็นดูหน่อยนะคะ 

 2.นิยายเรื่องนี้ไม่มีความสมเหตุสมผล ไม่สาระ เกิดขึ้นจากความเพ้อของเราล้วนๆ  

เนื้อเรื่องคาดว่า จะน้ำเน่าระวังยุงกัดกันด้วยนะ 

3.คุณไวท์กับยิ้มเปลี่ยนมาหลายชื่อแล้ว เราคิดว่าให้ชื่อ รัก(ลักยิ้ม)สว่างกลางใจ น่าจะเหมาะสุด 

4.เราเปิดเพจใหม่ค่ะ กดไลค์หรือว่าจะใจดีแชร์ให้ก็ได้นะคะ

คิดเอาไว้ว่าจะเล่นเกมต้อนรับเพจใหม่แต่ยังคิดไม่ออก

         ฝากคุณไวท์กับยิ้มไว้ในซอกเล็กๆ ของหัวใจก็ยังดีค่ะ 

ขอบคุณทุกคนที่ฟันฝ่าอุปสรรคระหว่างวันจนเราได้มาพบกันทุกคนเก่งมากๆ ค่ะ  

เราขอให้ทุกคนได้กินของอร่อย นอนหลับสบาย  

รักษาร่างกายและจิตใจที่เข้มแข็งนี้ของตัวเองไว้มาเจอกันอีกนะ 

--- ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ ---