'เขาจะเลือกใครระหว่าง คนที่เคยรัก กับ คู่เเห่งโชคชะตา'
เคธ เดือน เจค
ไร้รัก
V
v
v
v
v
v
ผมเป็นเบต้าอยู่ดีๆ ก็กลายเป็นโอเมก้าเพราะผู้ชายคนนั้น
บทนำ
เพล้ง!
เสียงถาดเเละเเก้วน้ำหล่นกระจายสู่พื้น หลังจากที่'เดือนหนาว' ได้สบตากับว่าที่ท่านประธานคนใหม่อย่าง ' เคย์เดน เเวนซ์ ' ชายหนุ่มอัลฟ่าลูกครึ่งอเมริกัน ทายาทคนสำศัญของประเทศ
กลิ่นหอมคละคลุ้งกระจายไปทั่วห้อง จนเคย์เดนถึงเบ้หน้าเล็กน้อยกับกลิ่นหอมหวานอันเย้ายวน เเต่เขาไม่ชอบ เเละเกลียดกลิ่นพวกนี้ เเล้วเหมือนว่าพระเจ้านั้นกลั่นเเกล้งรู้สึกว่ายิ่งไม่ชอบเพียงใด กลิ่นพวกก็ยิ่งเเรงขึ้นเรื่อยๆ จนเเทบจะควบคุมไม่อยู่ อย่างไม่เคยเป็มาก่อน อยากจะเข้าไปกระชากคนตรงหน้าเเละจับมากระเเทกให้รู้เเล้วรู้รอด
" ออกไป!!"
เสียงกำปนาทดังลั่นห้อง เดือนหนาวที่สะดุ้งตกใจ เเละฮอบหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ ใจจริงก็อยากจะวิ่งหนีออกไปให้ไกล เเต่เขาทำไม่ได้ ขาเรียวสั่นน้อย ค่อยๆก้าวถอยหนีพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากออกมาด้วยความสบสนเเละอดกลั้นกลับอาการเเปลกๆ
"พูดไม่ได้ยินรึไง ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว"
"ผะ.ผม"
ร่างสูงเคย์เดนดินมาหาเดือนหนาว เเละใช้สติอดทนไว้ให้ถึงที่สุด ขบกรามเเน่นเเล้วพูดกับตรงหน้าเสียงดัง จนอีกลนลานปล่อยกลิ่นออกมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
"มึงฮีท" เดือนหนาวเบิกตากว้าง
"ตะ..เเต่ผมเป็นเบต้า" พูดออกมาเเละหอบหายอย่างหนักเเละทำอะไม่ถูก สุดท้ายก็ทรุดฮวบลงไป
บดซบ!
เคย์เดนขบกรามเเน่นอย่างตัดสินใจอะไรบ้างอย่าง สุดท้ายก็กระชากเเขนเรียวขึ้นมาป้อนจูบอย่างหนักหน่วง
" อื้อ!" เดือนหนาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เเต่ก็หลับตาลงเมื่อความรู้สึกวาบหวามเเละต้องการอย่างรุนเเรง ริมฝีปากหนาบดเบียดอวบอิ่ม ลิ้นร้อนเเทรกเข้าไปโพรงปากบางอย่างรวดเร็ว ไล่ต้อนตะวัดลิ้นเล็กจนเเทนหายใจเเทบไม่ทัน เคย์เดนดูดลิ้นเล็กจนเกิดเสียงน่าอาย บวกกับกลิ่นฟิโรโมนที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนเเทบคลั่ง
"ฮ้าส์!!" เดือนหนาวเบือนหน้าหนี เเละพยายามดิ้นในอ้อมกอดใหญ่ด้วยเเรงอันน้อยนิด ก่อนจะโดนกระชากไปที่โต๊ะทำงาน
......
พับ พับ พับ
"ฮ๊า! อ๊ะ! อ๊าา! อ๊ะ ยะ..ได้โปรด.. ท่าน หยุด อ๊าา! " ลำคอเล็กที่โดนมือหนาจับกดคอให้เเนบกับพื้นโต๊ะกับทำงาน มือบางที่ยันโต๊ะทำงานเอาไว้เพื่อให้ตัวเองถลากไปถามเเรงกระเเทก เอวหนาที่สอบสะโพกเข้าหาเดือนหนาวอย่างรุนเเรงเเละป่าเถื่อน จนรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะช่องทางนั้นที่กำลังโดนใช้งานอย่างหนักหน่วงเเละรุนเเรง
"หุปปาก!" เสียงทุ้มตะคอกดังลั่น ก่อนจะดึงเเขนเล็กของอีกคนให้พลิกเปลี่ยนท่าโดยไม่ทันตั้งตัว เเละสิ่งที่เชื่อมกันอยู่ไม่ทันได้หลุดก็กลับโดนกระเเทกเข้ามาอีกรอบจนอีกคนครางลั่นด้วยความเจ็บเเละจุกจนน้ำตาไหลพราก
" อ๊า!! เจ็บ อ๊ะ! ผมเจ็บ อึก " มือบางทำได้เเค่เพียงดันหน้าท้องเเกร่งเพื่อให้ผ่อนเเรง เเต่มันก็เเทบจะไม่ได้ช่วยอะไร เลยทนยอมรับความเจ็บปวดจนอีกคนพอใจเเละปล่อยเขาเป็นอิสระ
จนเวลาร่วงเรยมาช่วงค่ำร่างกายบบางของเดือนหนาวที่ค่อยๆไหลลงจากโต๊ะทำงานตามเเรงโน้มถ่วงไปนอนขดตัวอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บเเสบไปทั่วตัวเเละปวดช่องทางนั้นตุบๆ ก่อนจะรู้เหมือนมีอะไรมาจิ้มที่หลังคอจนสติจะดับวูบไป
.
.
.
.
.
.
.
.
คำเตือนจ้า
-นิยายเรื่องนี้เเต่งเพื่อสนองความต้องการของไรท์เอง เเละเนื้อหาเป็นเเนวนิยายชายรักชาย
-นิยายาเรื่องนี้เเต่งตามจินตนาการของไรท์เองนะคะ ไม่ชอบไม่ต้องอ่าน
- นิยายเรื่องนี้มีคำหยาบค่อนข้างเยอะเเละโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
-บุคคลในภาพเป็นเพียงเเค่คาเเร็กเตอร์ของตัวละครในเรื่องนี้เท่านั้น ไม่มีเจตนาจะล่วงเกินใดๆทั้งสิ้น
ปล. ที่ไรท์เขียนว่า 3p ไม่ใช่พระเอกสองคนนะคะ เเค่เพราะนายเอกเคยมีอะไรกับคนอื่นนอกจากพระเอกเท่านั้นค่ะ
Guest
