ความรักของนาคราช

ความรักของนาคราช 

เขียนโดย survive soul / เซอร์ไวเวอร์ซอล์ 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายวาย แนวชายรักชาย แฟนตาซีค่ะ 

เนื้อหาและรายชื่อของสถานที่ และตัวละครในเนื้อเรื่อง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับสายอาชีพประวัติศาสตร์ และตำนานเรื่องเล่าใดๆ 

โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงแต่เพียงเท่านั้น.. 

คำโปรย…..  

ความรักที่ต้องรอคอย… ความรักที่ต้องให้โอกาส… ความรัก ที่ต้องกล้าที่จะเสียสละ และ ยอมเห็นคนที่ตนเองรัก ไปได้รักกับคนอื่น ที่ไม่ใช่ตนเอง……  

             ความรักของจอมพญานาคา โกษินาคราช คือ ความรักอันยิ่งใหญ่…….  

         บทปฐมฤกษ์  

             “อุแว้!!! อุแว้!!! อุแว้!!!” เสียงร้องของเด็กทารกในเปลทองนั้น ทำให้โกษินาคราชต้องได้ชายตาไปมอง ที่ยังตรงตัวเจ้าเล็กนั่น….  

             “ข้าคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสิบทศวรรษ เป็นห่วงก็แต่คราว!” เสียงของนาคินี ที่นางเป็นถึงราชธิดา เจ้าหญิงแห่งองค์ราชานาคราช.. หากแต่กลับไปรักกับนาคธรรมดา ซึ่งเป็นสามัญชนทั่วๆไป… กำลังขอร้องผู้เป็นดังสหาย ผู้เคยร่วมเรียน เขียนอ่าน ท่องมนต์ตรามาด้วยกัน…. โกษินาคราชราชา..จุติขึ้นบนบัลลังก์ทอง พร้อมกับโตขึ้นในทันที….  

             “ข้าจะมอบนาคมณี และก็รากไม้คงกระพันธุ์เอาไว้ให้คราว!” เสียงเข้มนิ่งพูดขึ้น ร่างสูงหนามองจ้องสตรีนางแรกที่เป็นดุจเพื่อน ซึ่งเป็นสหายของเขา… นาคราชหนุ่ม เพียงแค่คิดว่า เขาอาจจะชอบแก้วกัลยาณี แต่นางก็ประกาศอย่างโจ่งแจ้งไปแล้ว ว่านางได้ผูกดวงวิญญาณรักของนาง ไปกับนาคาสามัญชนตนนั้น ที่แผ่พังพานไม่ได้เลยสักเศียร..  

             “เจ้ายอมเสียสละชีวิตอันยืนยาว..หลายสหัสวรรษของเจ้า เพื่อแลกกับการได้ช่วยเหลือบุตรชายเจ้าผู้นั้นน่ะหรา!?” ทุ้มเสียงราบเรียบ ของนาคราช ร่างสูงกำยำ..ใบหน้าหล่อเหลา ถามสหาย….  

             “ใช่.. มันไม่สำคัญอันใดเลย.. โกษินาคราช สหายแห่งข้า หาก เมื่อ ใด ที่เจ้าพานพบกับความรักแท้ แล้ว เมื่อนั้นเจ้าก็จะเข้าใจ… ข้าจะมอบนาคมณีทั้งหมดห้าดวง..ให้กับคราว พร้อมทั้งรากไม้พรางตนนี้….. แล้วข้าจะพาเขาไปฝากเอาไว้ ให้กับท่านอาจารย์ช่วยสอนสั่ง..อบรมบ่มนิสัยเขา.. โดยการเลี้ยงดูเขาแทนข้า…  

…………  

             นาคาน้อยเลือดผสม ถูกนำไปฝากไว้ที่สำนักฝึกเวทย์ และปรุงยา มารดาเขา..ได้คายนาคมณีทั้งหมด 5 ดวง ออกให้กับทารกน้อยกลืนลงท้อง…. ทันทีที่นาคมณีทั้งห้าเม็ด ในท้องของทารกน้อยผู้นั้น..ได้เรียงตัว ทารกผู้ซึ่งได้ถือกำเนิด ก็ได้กลับกลายร่างขึ้นมา..เป็นนาคาหนุ่มน้อย วัยแรกรุ่น เทียบเท่ากับเด็กอื่นๆธรรมดาทั่วๆไป ซึ่งมีอายุราวเพียง12ปี  

             วันแรกของการเจอหน้า……  

             “เอะ! นั่นท่านอาจารย์ กำลังคุยอยู่กับใครกันนะ! ข้าลองชะโงกหน้าเข้าไปดูก่อน!” คราวน้อย ชะโงกหน้า ผ่านตรงช่องประตู เข้าไปมองส่องดู ท่านอาจารย์ผู้เรืองเวทย์ ในชุดขาวครุย ยาวคลุมกรอบเท้า..... กำลังนั่งอยู่บนตั่ง เก้าอี้ทอง และพูดคุยกับคนแปลกหน้า.. เจ้าของดวงตาคมสีทอง ใบหน้าเฉยชาหล่อเหลา.. 

 โกษินาคราช ชายหางตา เหลือบเห็นเจ้านาคาน้อย ผู้หลงฝูง..กำพร้าตนนั้น เพียงแค่เสี้ยว หากแต่เขาก็ไม่ได้คิด อะไร….  

             นั่นคือการเจอกันครั้งแรก ของร่างสูงแกร่งกำยำ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลา ในดวงตาคู่คมกล้าสีทองที่เย็นชา กับร่างอรชรของเด็กนาคาน้อย….. หากต่างฝ่าย ก็มิมีใครจดจำใครได้ ณ ตอนนั้น….  

             คราวคงจะจำเขาไม่ได้… แต่โกษินาคราช จำเจ้าเลือดพันธุ์ผสมนาคาตนนั้นได้ นาคสมสู่ข้ามสายพันธุ์ หากบุตรออกมา แล้วเรือนกายจะต้องไปเป็นดั่งสีเดียวกัน กับเรือนกายของผู้ซึ่งเป็นบิดาเขา ถึงแม้นว่ามารดาของเขา จะมีเรือนกายเป็นดั่งทองคำ งดงามเรืองระยับก็ตามทีเถอะ…. 

……… 

“คราว เคร็กเกอร์ เจ้าจะต้องใช้รากไม้วิเศษ ที่ได้มาจากมารดาของเจ้า กลืนมันลงไปในท้องของเจ้าเสีย มันจะช่วยเปลี่ยนเรือนกายเจ้า ให้ดูแข็งแกร่ง..กำยำ แข็งแรงดุจขุนผา 

 แต่จงจำเอาไว้ว่า นี้มันเป็นแค่ภาพลวงตาเพียงเท่านั้น หากแต่จริงแล้ว เรือนร่างเจ้าที่แท้จริง ก็จะยังอ้อนแอ่นอรชร ในเช่นเดิม… จงเฝ้าระวังพญานาคราช ที่สำเร็จซึ่งดวงตาอัคคี เพราะแม้แต่รากไม้สมุนไพร..อันวิเศษโบร่ำโบราณ ของต้นตระกูลมารดาเจ้า มีพลานุภาพมากขนานใด ก็มิอาจที่จะบดบังกายแท้ของเจ้า ต่อดวงตาอัคคีไฟของพวกเขาได้….

ท่านอาจารย์นาคราช ผู้ซึ่งเรืองเวทย์ ได้มอบรากไม้อันเก่าแก่ ที่สืบทอดมาจากต้นตระกูลของมารดาเขา ส่งมอบคืนให้แก่กับบุตรของนาง ซึ่งในตอนนี้ เขาได้มีอายุเจริญวัย เติบโตกลายมาเป็นนาคาหนุ่มผู้งดงามอย่างสง่า

โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป