ลัดฟ้า ออกแบบรัก

คำโปรย 

หญิงสาวผู้มีความมาดมั่นบินข้ามฟ้าหาความฝันไกลถึงเกาะอังกฤษ ด้วยชะตาพระมารดาลิขิต! ให้เจอเขา มหาเศรษฐีหนุ่มผู้ไม่อาจปฏิเสธหัวใจที่จะปกป้องคนรักให้ปลอดภัยในเกาะแห่งนี้ 

ไอรดา อายุ 22 ปี หญิงสาวเป็นนักศึกษาและทำงานด้านการออกแบบดีไซน์ในมหาวิทยาลัยแฟชั่นระดับโลก 

นิสัย: น่ารัก สดใส บุคลิกดี ชอบการเรียนรู้  

ฟิลลิป จอร์นสัน มหาเศรษฐีหนุ่ม อายุ 32 ปี นักธุรกิจเจ้าของเจ้าของเครือข่ายธุรกิจขนาดใหญ่ในสหราชอาณาจักรชื่อทไวไลท์ มีทั้งสถานีโทรทัศน์ใหญ่ รายการทีวีและบรอดแคสต์ รวมถึงปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ อย่างสมาร์ทโฟน แทปเล็ต พ่วงด้วยธุรกิจอสังหาริมทัพย์   

นิสัย: เข้มขรึม จริงจังแถมยังขี้เก๊ก 

แนะนำเรื่อง 

“ปล่อยนะ! คุณทำบ้าอะไร” 

“คุณน่ะสิบ้า คิดว่าตัวเองเป็นตุ๊กตาหิมะรึไง ถึงจะนอนรับอากาศหนาวเย็นพวกนี้ได้” เขาพูดขณะพยายามปัดป้องกำปั้นน้อยๆ นั่น “ผมไม่อยากเห็นคุณหนาวตายคาห้อง ก่อนที่จะไปเจอมัมของผมหรอกนะ” 

“ปล่อยนะ!” เธอไม่ฟัง ทั้งทุบทั้งดิ้น และหยิกข่วนแผงอกกว้างของชายหนุ่มจนนิ่วหน้า และเสียการทรงตัว โคล่ม!เขาตั้งใจจะวางเธอบนเตียง แต่เพราะแรงหยิกข่วน การวางจึงกลายเป็นการเหวี่ยงและคนตัวโตก็ล้มทับหญิงสาวทันที หน้าของเขาสัมผัสเข้าถึงหน้าอกนุ่มหยุ่น ความรู้สึกนั้นแล่นแทรกเข้ามาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มพยายามตั้งสติสกัดกั้นความรู้สึกอีกด้าน แต่คนตัวเล็กใต้ร่างเหมือนไม้ให้ความร่วมมือ เธอดิ้นขลุกขลักแถมพยายามผลักเขาออก ยิ่งเป็นการปลุกเร้าอารมณ์ความเป็นชายภายกายแกร่งเขามากขึ้น คนตัวโตกว่าใช้มือดันที่นอนนุ่มพยุงตัวเองลุกก่อนจะพูดขึ้น 

“ถ้าคุณไม่นอนเตียงกับผมดีๆ ผมจะทำมากกว่าจับทุ่มลงบนเตียงแน่” เขาขู่เสียงแข็ง สายตาจริงจัง 

“...” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เธอชักสีหน้าไม่พอใจ แต่แล้ว ก็ดึงผ้าห่มหนามาห่มตัวและนอนแน่นิ่งอย่างสงบ 

“หึ” เขาส่ายศีรษะพลางๆ และลูบแผลงอกที่โดนข่วนจนเป็นรอยแดง ‘ยัยตัวแสบ’ ก่อนจะปิดโคมไฟข้างเตียง และสอดแทรกร่างโตเข้าใต้ผ้าห่มหนาข้างๆ เธอ ชายหนุ่มนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อข่มอารมณ์ (ทางเพศ) ที่คุกรุ่นอยู่ก่อนหน้า และไม่มีทีท่าจะสงบลงง่ายๆ เธอช่างมีอิทธิพลเหลือร้าย ‘หรือเราจะขาดเรื่องอย่างว่ามานานเกินไป?’ เขาคิดในใจ แต่อารมณ์นั้นมันช่างแตกต่างจากหญิงคู่ควงคนอื่นๆ ที่เขาเคยผ่านมา มันมีความรู้สึกอบอุ่น ความรู้สึกอยากปกป้องดูแลและทะนุถนอม จนในที่สุดชายหนุ่มก็อดไม่ได้ ที่จะไม่ดึงร่างนุ่มนิ่มที่ (แกล้ง) หลับพริ้มเข้ามากอด 

“จะทำอะไร” เธอลืมตากลมโตมองเขาอย่างหวาดระแวง 

“ไม้กระดานอย่างคุณผมไม่ทำอะไรหรอก” 

เธออ้าปากค้างกับคำดูถูกที่แสนเจ็บแสบว่า ‘ไม้กระดาน’ ของเขา “นี้คุณ!”