“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นแทนได้มั้ย” น้ำเสียงนุ่มลงแต่สายตามีเลศนัยมองมาที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง ใบหน้าที่เพิ่งกลับมาขาวผ่องปกติเริ่มแดงฝาดอีกครั้งเพียงฟ้าเอามือป้องปากสนิททันที

เพียงฟ้าจรดดาว 

โดย วรินทิรา 

 

"ปล่อยให้น้ำตาได้ไหล ออกมา ปล่อยให้หัวใจ หลับไหล ปล่อยให้แสงของดาวได้ปลอบโยนใจ ปล่อยให้กาลเวลา ผ่านไป ทุกวันและทุกคืน ทุกวัน ฉันเฝ้ารอ ดาวเหนือที่คอยนำทาง เวลาที่เธอหลงทาง เดินทางตามหา เธอมาเนิ่นนาน รอวันที่เราจะได้พบกัน" 

Laika - ดาวเหนือ 

 

 

   พายุกลางทะเลครั้งนั้นพรากเอา 'สองชีวิต' และความทรงจำของ 'ใครบางคน' จมหายไปกับผืนน้ำสีครามตลอดกาล..... 

คำเตือน 

เราไม่สนับสนุนให้ใช้ความรุนแรงซึ่งในนิยายเรื่องนี้อาจจะมีถ้อยคำรุนแรง การประพฤติความรุนแรงทางด้านร่างกายและจิตใจทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากการจินตนาการที่ส่วนเกิดขึ้นจริงกับสังคมรอบตัวที่สามารถเห็นได้และไรต์นำมาปรับใช้เขียนเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว