เมื่อแรกปลูกชะตารัก

หลี่ซินเหมยย้ายเมืองหนีอดีต 

นางจำต้องขโมยของจากแปลงผักหลวง 

หากมิได้บุรุษเจ้าสำอางเข้าช่วย 

นางก็คงจะถูกจองจำเพราะขโมยหัวไชเท้าแล้ว 

ทุกอย่างเหมือนจะดี 

เว้นแต่คุณชายโจวที่ชอบทำตัวประหลาด 

เห็นแล้วรำคาญตายิ่งนัก! 

****************************** 

เพราะว่าคืนนี้หลี่ซินเหมยกลับไม่ได้อยู่ตามลำพัง... 

แต่กว่านางจะรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่ตามลำพัง เรือนร่างบอบบางนั้นก็ถูกอ้อมกอดแข็งแกร่งรัดแน่น กลิ่นหอมของบุรุษเพศ ทำให้นางตัวแข็งไปชั่วขณะ แค่คิดจะขยับก็ยังทำไม่ได้ กระทั่งรู้สึกว่าจมูกโด่งนั้นฝังลงคอซอกคอขาวแล้ว หลี่ซินเหมยก็ยังไม่คิดปัดป้องหรือปฏิเสธ มือหนาข้างหนึ่งบีบเคล้นบั้นท้ายหนักแน่น ส่วนอีกข้างกลับเคล้าคลึงทะนุถนอมดอกบัวคู่งามอย่างระมัดระวัง  

“ให้ข้ารอนานเกือบห้าปี ซินเหมยไม่คิดว่าตัวเองใจร้ายไปหน่อยหรือ” เสียงแหบพร่าอันมีเอกลักษณ์ทำให้นางขาอ่อนจนแทบจะร่วงลงไปกองอยู่กับพื้น ทว่าร่างสูงใหญ่กลับจับตัวนางหันมาพิงแผ่นอกกว้างเสียก่อน 

“คุณชาย...” นางกล่าวออกมาได้เท่านั้นจริง ๆ 

“ยังจำสามีของตนเองได้อยู่หรือซินเหมย” เสียงแหบนั้นกระซิบถาม ก่อนจะสอดลิ้นจูบนางอย่างจาบจ้วงรุนแรง 

********************************* 

​