เรื่องสั้นขั้นเทพ

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นสายวาย ไม่อนุญาติให้คัดลอกไปเผยแพร่ที่อื่น และขอบคุณเจ้าของรูปทุกรูป 

************ 

บทนำ 1.1 

ณ.อาคารยิ่งใหญ่ไพศาลกรุ๊ป , กรุงเทพฯ 

[ผมขอกลับก่อนนะครับ พี่กั๊ก]  

ระหว่างยืนรอลิฟต์ "มังกร"ตัดสินใจส่งข้อความนี้ไปให้"โป๊ยกั๊ก"พี่ชายของ"โป๊ยเซียน"เพื่อนสนิท แต่พอไล่อ่านไลน์จึงเห็นข้อความของโป๊ยเซียนที่ส่งมาให้เขาเมื่อ 1 ชั่วโมงก่อนว่า กลับไปก่อนมีประชุมกับฝ่ายขาย 

'อ้อ! งั้นก็ไม่เป็นไรแล้ว' 

เขาแค่กังวลว่าหากไม่กลับด้วยกันจะน่าเกลียดเกินไปหรือเปล่า แต่เมื่อเห็นข้อความของเพื่อนเขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีก ทั้งที่เมื่อกี้เขารอตั้งแต่ 5 โมงเย็นจน 6 โมงกว่าถึงค่อยส่งข้อความไป 

#ตึ๊ง!  

เมื่อลิฟต์ลงมาถึง มังกรสาวเท้าไปยืนรอให้ประตูลิฟต์เปิด ในขณะที่ตัวเองก้มหน้าดูโทรศัพท์มือถืออยู่โดยไม่รู้เลยว่าลิฟต์ตัวนี้ลงมาจากชั้น 13 ชั้นบนสุดของอาคารนี้ 

พอประตูลิฟต์เปิด มังกรจึงได้เงยหน้าขึ้นหมายจะเดินเข้าลิฟต์ 

แต่ 

ผู้ชายที่ยืนในลิฟต์ ทำให้เขาต้องหยุดก้าวเท้า 

พระเจ้าช่วย! มังกรใจกระตุกวูบราวกับถูกความเย็นจู่โจม 

'เฮ้ย! โผล่มาได้ยังไงวะ?' เขาแปลกใจแต่ก็แสร้งตีหน้านิ่งแต่ดวงตาเบิ่งโต 

"????" คนในลิฟต์ตกตะลึงไม่แพ้กันที่จู่ๆก็ได้เจอคนที่คิดถึงแบบกะทันหัน 

เป็นมังกรที่ดึงสติกลับมาได้ก่อน เขารีบหมุนตัวแล้วเดินจากไป  

'เอาน่า! ไอ้กรใจเย็นๆ ใจเย็นไว้ก่อน' เขาได้แต่นั่งปลอบใจตัวเองอยู่ที่โต๊ะทำงาน  

กอดกระเป๋าเอกสารสีดำเอาไว้แน่นราวกับหาที่ยึดเหนี่ยว แต่ก็พยายามใช้สติที่เหลือน้อยนิดคิดไตร่ตรอง 

'ผู้ชายคนนี้ทำงานมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร?' 

'ทำไม?เราทำงานปีกว่าแต่ไม่เคยเจอเลย' 

'เขาชื่ออะไร? คู่อริพี่โป๊ยกั๊กนี่นา? 

'ชื่อขั้นเทพใช่ไหมนะ?'  

ความสงสัยเกิดขึ้นในใจ มังกรได้แต่ประมวลเรื่องต่างๆของผู้ชายในลิฟต์  

เอาเท่าที่เขาจำได้ เมื่อก่อนผู้ชายคนนี้มีเรื่องวิวาทกับพี่กั๊กไม่ว่าจะเจอกันที่ไหนในมหาวิทยาลัย กระทั่งรุ่นพี่สองคนนี้เรียนจบ ชีวิตมหา'ลัยปีสุดท้ายของเขาถึงมีความสงบ 

'แล้วเราสนิทกับพี่กั๊กด้วย ความซวยจะกลับมาเยือนอีกไหม?' 

เห้อ!! มังกรถอนหายใจเมื่อรอเวลาผ่านไป15นาที เขาเฝ้ามองนาฬิกาข้อมือหลายรอบอย่างร้อนใจ แล้วก็ตัดสินใจเดินไปรอลิฟต์ใหม่ กดปุ่มลงอีกครั้ง 

'แงๆ เหนื่อยมากแล้ว อยากกลับไปนอนด้วย' มังกรร้องอยู่ในใจ 

มังกรจับตามองลิฟต์ที่เคลื่อนที่มาจากชั้น 1 จนหยุดที่ชั้นเขาและเปิดประตูค้างไว้ 

'เฮ้อ! ค่อยยังชั่ว โชคดีที่ไม่เจอ' เขาโล่งใจเมื่อข้างในลิฟต์ไม่มีผู้ชายคนนั้น 

เมื่อเดินเข้าลิฟต์เรียบร้อยจึงกดปุ่ม1 

แต่...เมื่อลิฟต์มาถึงชั้น1 และประตูลิฟต์เปิด 

มังกรแทบอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้  

มือกำกระเป๋าเอกสารกระชับแน่นขึ้น ความเครียดสะสมพุ่งปรี๊ด'ทำไมผู้ชายคนนี้ยังไม่กลับ?' 

'เชี่ย! เอามือดันประตูลิฟต์ไว้ แถมขวางประตูซะมิด จะออกไปยังวะเนี่ย?'