ทำได้แค่แอบชอบ

เรื่องมันเริ่มต้นมาจากเพื่อนที่เรียนห้องเรียนกันค่ะ. เขาเป็นเพื่อนร่วมห้อง เรียนกับเรา แต่เราสองคนอยู่ในโปรแกรมการเรียนพิเศษเสริมภาษาอังกฤษเหมือนกันค่ะ นั่นหมายความว่าทุกครั้งที่เรามีกิจกรรมร่วมกัน เราต้องทำกิจกรรมด้วยกันอยู่เสมอ นั่นมันทำให้เราได้เจอกันมากขึ้น..ในช่วงชั้น ม.3 เราต่างใช้ชีวิตของตัวเอง เป็นเพียงแค่ เพื่อนร่วมชั้นเรียนคนหนึ่ง รู้หน้า รู้ชื่อ แต่ไม่รู้จักกัน เราเจอกันบ่อยๆในห้องเรียนอยู่เสมอค่ะ แต่เราก็ไม่รู้จักกันอยู่ดีค่ะ ไม่ได้ทักทาย เป็นเพียงความสัมพันธ์แบบรู้จักเพียงผิวเผิน เราได้เรียนพิเศษที่เดียวกัน เขาเป็นคนที่ภายนอกไม่ได้ดูโดดเด่นอะไร เป็นผู้ชายที่ตัวสูงมาก ผิวสีแทนยิ้มแล้วสดใสชะมัด ยอมรับเลยว่าฉันชอบมองรอยยิ้มนั้นมาก มองทีไรมันก็ทำให้ฉันยิ้มตามทุกที มองจนบางครั้งทำให้เราเผลอสบตากันบ่อยๆ และแน่นอนฉันเองเป็นคนที่หลบสายตาเขาก่อนทุกครั้ง  จนเราได้มารู้จักกันและเราเป็นเพียงเพื่อนที่เรียนพิเศษด้วยกันเท่านั้นค่ะ จนมาถึงวันเกิดของเขาตอนอยู่ ม.5 เราตัดสินใจรวบรวมความกล้า ทักเขาในห้องเรียนพิเศษไปว่า

“สุขสันต์วันเกิดนะเทอ”

เราตัดสินใจพูดแบบนั้นไปแต่สิ่งที่เราได้รับกลับมาเป็นใบหน้าของคนที่ออกอการงงๆมึนๆ แล้วก็หลุดยิ้มออกมา

“ขอบใจนะ😊”

เชื่อไหมแค่ประโยคเดียวมันทำให้เรายิ้มไม่หุบ ไปทั้งวันเลยนะ. หลังจากนั้นมันก็ทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น. แต่เราคุยกันผ่านทางLINE นั่นทำให้เรารู้ว่าเราชอบอะไรคล้ายๆกัน  ไม่ว่าจะเป็นนิสัยที่กวนๆเหมือนกัน ชอบเล่นเกมเหมือนๆกัน ชอบดูหนังแนวเดียวกัน นั่นทำให้เราได้สนิทกันมากขึ้นจากการคุยเรื่องที่ตัวเองสนใจคล้ายๆกัน เราคุยกันทุกวัน แต่พอเราเจอกันจริงๆเรากับไม่กล้าทักกันเลย.  สิ่งที่เรากำลังจะบอกก็คือ เราสนิทกันแค่ทาง LINEเราเป็นเพื่อนกันแค่ทางออนไลน์เจอตัวกันจริงๆเราไม่ไกล้าพูดคุยกันเลย .. อาจจะเป็นเพราะเราทั้งสองคนมีเพื่อนกันเยอะ และเขินที่จะต้องโดนเพื่อนๆแซว มันเลยทำให้เราไม่กล้าทักกันที่โรงเรียนเลยซักครั้ง จนผ่านไปนานจนเกือบจะขึ้นชั้น ปวช เราเลยตัดสินใจที่จะเข้าไปทักเขาก่อน หลังจากนั้นเรามักจะทักทายกันเสมอ เป็นการทักทายแบบที่ ไม่ปกติไม่ว่าจะเป็นการทักทายแบบตีกัน แกล้งขัดขากัน รัดคอ ทำหน้ากวนๆใส่กัน เป็นการทักทายที่แปลกๆสำหรับเพื่อนต่างเพศ แต่นั่นก็ทำให้เราสนิทกันมากๆและได้พูดคุยกันมากขึ้น มากจนมันทำให้เรามีความรู้สึกแบบเกินเลยว่าเราชอบเขา เพราะเราคุยกันทุกวันอย่างสม่ำเสมอ ที่เคยไม่ลดลงเลย เรารู้สึกกับเขาเกินเพื่อน เราเก็บไวในใจมาตลอด เราไม่กล้าที่พูดออกไป ทำตัวปกติเหมือนเดิม ทักทายกันเหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่าง และไม่คิดจะบอกให้เขารู้ ผ่านมาหลายปีจนเราต่างต้องแยกย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยกัน เขาเรียนชั่งยนต์ที่กรุงเทพ ส่วนเราต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยเชียงราย

“เราต้องห่างกันแล้วนะ...”

คำพูดนี้ มันทำให้เรายังไม่อยากยอมรับความจริง ความจริงที่เราจะไม่ได้แอบแกล้งกันขณะเข้าแถวหรือเข้าห้องเรียน จะไม่ได้เดินสวนกันตามที่ทางต่างๆในโรงเรียนอีกแล้วจะไม่ได้เดินไปรอรถประจำทางด้วยกันตอนกลับบ้าน..

“ในฐานะเพื่อนสนิทคนนึง เราคงทำได้แค่อวยพรให้เทอโชคดีกับชีวิตมหาลัยของเทอนะ ขอให้เทอเจอคนที่ดีในชีวิต”

เราสองคนต่างคนต่างจะต้องแยกย้ายไปใช้ชีวิตของตัวเอง จบแล้วนะ เข้าสู่ชีวิตมหาลัยกันแล้ว

“เราก็ขอให้เทอมีความสุขมากๆเราต้องจากกันแล้วนะ แกเป็นเพื่อนที่ดีมากของเรา ขอบคุณที่ทำให้เราได้รู้จักเพื่อนดีๆแบบเทอนะ โชคดีนะ”

นั้นคือคำอวยพรของเขาที่ทำเราดีใจมาก ดีใจที่สุด มันทำให้เรายิ้มได้ทั้งวัน และสิ่งที่เรากำลังจะบอกกับเขาตอนนี้เป็นสิ่งที่เราเก็บไว้มานาน

“ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกัน มันอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป เราคิดทบทวนเรื่องนี้มานานแล้วว่าจะบอกเทอดีไหม และเราก็ตัดสินใจแล้วว่า วันนี้มันถึงเวลาที่เทอควรรู้ได้แล้ว ว่าเราแอบชอบเทอ. เทอ อาจจะไม่รู้ว่าเวลาที่เรามองเทอเผลอๆในโรงอาหารตอนเทอหัวเราะเสียงดังกับเพื่อนๆของเทอ เทอเสน่ห์มากนะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเราถึงหยุดมองเทอไม่ได้ซักที ต้องแอบขำไปกับเสียงหัวเราะของเทอตลอดเวลา เรามองเทออยู่เสมอแต่เทอไม่เคยรู้. เราไม่ต้องการอะไรเลย เพราะเราจะไม่ได้เจอกันแล้วเราแค่อยากบอกความรู้สึกของเราให้เทอฟัง เรารู้ว่ามันอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป ขอโทษที่เราดันไปรู้สึกกับเทอมากกว่าเป็นเพื่อนสนิท...เราชอบเทอนะ ชอบมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน..”

พอเขาได้ฟังทุกอย่างความรู้สึกของเรา ไปทั้งหมด เขายิ้มแบบอ่อนๆออกมา มันเลยทำให้เรางง ว่าสิ่งที่เขายิ้ม ออกมา มันคืออะไร หรือว่าเขาก็ต้องมีใจให้เราบาง สุดท้ายเราก็รู้คำตอบจากเขา

“ขอบใจนะแก ที่รู้สึกดีกับเรา แต่เราไม่ได้คิดกับเทอ มากไปกว่านั้น เราดีใจนะ ที่มีเพื่อนอย่างแก แกเป็นเพื่อนที่เีคนนึงเลยนะ แล้วอีกอย่าง เรามีแฟนแล้ว เราต้องขอโทษด้วยนะ”

สุดท้ายแล้ว คนที่ยืนยิ้ม แบบอ่อนคือเรา ตัวชาหน้าชาไปหมด 😢

___จบเรื่องแล้วน๊า เราสองคนก็แยกย้าย ไปเรียนคนละที่___

__________________โชคดีนะ เพื่อน____________