“หนูไม่แต่ง! ไอ้พุงพลุ้ยนั่นมันหื่นกาม หนูไม่แต่ง!”หลังจากเธอกลับมาจากดูตัวที่ป๊ากับแม่ให้ไป ไอ้พุงพลุ้ยมันก็ดันชอบเธอทั้งๆที่เธอกินมูมมามพูดจาแซะมันเรื่องหุ่นหลายเรื่องทั้งทำท่ากระโดกกระเดกใส่ ด่ามันทางอ้อม้วย จนพอเธอกลับมาถึงบ้านก็โทรมาบอกป๊าว่ามันจะแต่งกับเธอ!“ลื้อต้องแต่ง!”
“อั๊วะไม่แต่ง ให้ตายอั๊วะก็ไม่แต่ง อ๊ะเกลียดไอ้พุงพลุ้ยนั่น”เธอระเบิดอารมณ์ใส่ป๊า ทำไมป๊าเธอถึงหน้าเลือดขนาดนี้เห็นมันรวยหน่อยก็จะเอาลูกสาวไปประเคนให้มัน
“อั๊วะบอกได้เลยว่ายังไงลื้อก็ต้องแต่ง!”
“อั๊วะไม่แต่ง ป๊าอยากแต่งก็ไปแต่งเอง!”
“อาทราย!”
“ให้ตายอั๊วะก็ไม่แต่งกับไอพุงพลุ้ยหื่นกาม หน้าตาอี๋แบบไร้ที่ติ!”
“ถ้าลื้อไม่แต่งไม่ต้องมาเรียกอั๊วะว่า ‘ป๊า’ บ้านนี้จะไม่ต้อนรับลื้อ!”
“ป๊า!”
“ลื้อก็ใจเย็นๆหน่อยสิ”แม่ฉันเข้ามาหาพ่อมาพูดหว่านล้อมพ่อให้ใจเย็น
“อั๊วะไม่เย็น ลื้อให้เห็นหรอ อาทรายดื้อด้านกับอั๊วะ! พูดจาไม่ให้เกียรติอั๊วะเลย”พ่อเธอระเบิดอารมณ์ใส่ฉันมันก็ยิ่งทำให้เธอโมโห พ่อประสาอะไรยัดเยียดให้ลูกแต่งงานเพื่อเงิน เหอะ
“งั้นอั๊วะไม่อยู่ที่นี่ก็ได้ ในเมื่อป๊าไม่รักลูก แต่รักเงินที่จะได้ตอนอั๊วะแต่งกับไอ้พุงพลุ้ย!”เธอระเบิดอารมณ์ใส่ป๊าแล้วเดินขึ้นห้องไป แล้วก็ได้ยินเยงตะโกนตามหลังมา
“ลื้อ! งั้นลื้อก็ไปตอนนี้เลย! อย่ากลับมาให้อั๊วะเห็นหน้า!”
“ใจเย็นๆลูกไม่อยากแต่งงานกับอาตี๋นั่นจริงๆก็อย่าบังคับลูกเลยนะ”แม่เธอเกลี้ยกล่อมพ่อแต่กำลังโมโหอยู่แต่ไม่ได้ผล และเธอก็ไม่ได้หวังว่ามันจะได้ผล เพราะเธอเชื่อว่าพ่อไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่
สุดท้ายเธอก็หอบข้าวหอบของใส่ท้ายรถแล้วขับรถออกจากบ้านทันที เธอเห็นสีหน้าร้องไห้ของแม่แล้วก็รู้สึกเศร้าใจ แต่ฉันคนนี้แหละจะแสดงให้ดูว่าฉันสามารถยืนด้วยลำแข้งได้ ไม่ต้องพึ่งผู้ชายหน้าไหน!