ริษยาซ่อนเงา

อธิติเซ็งตัวเองที่ลงท้ายเขาก็มาอยู่ที่นี่ มา...อย่างไม่เต็มใจ แต่เป็นเพราะเขาใจไม่แข็งพอที่จะปฏิเสธคำขอร้องของหญิงสาวที่อยู่ในฐานะพี่สะใภ้ 

แต่ที่เขาสงสัยก็คือ แล้วหญิงสาวตรงหน้าเขาผู้นี้เต็มใจกับภารกิจนี้งั้นหรือ? 

พี่สาวของหล่อนยืนยันขันแข็งว่าหล่อนเต็มใจ...นี่มันบ้าชัด ๆ ถ้าหล่อนเป็นผู้หญิงดี ๆ เหมือนอย่างที่พี่สาวของหล่อนเป็น หล่อนคงไม่ตกปากรับคำทำอะไรแบบนี้ 

"บ้า! ถ้าผมยังเวอร์จิ้น ผมจะมารับงานนี้ได้ยังไง? ประสาท! ใครจะยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อบริการทำลูกให้คนอื่น? ผมไม่ได้อยากได้บุญขนาดนั้น” 

คนพูดไม่ทันสังเกตเห็นอาการสะอึกน้อย ๆ ของคนฟังที่รีบกลบเกลื่อนอาการนั้นด้วยการแค่นยิ้ม ก่อนจะยิงคำถามต่อ 

“งั้นที่คุณพูด...หมายความว่ายังไงไม่ทราบ?” 

“เก๊าะหมายความว่าไม่เคยบริการทำลูกให้ใครยังไงล่ะครับ ผมนอนกับผู้หญิงถ้าไม่ใช่เพราะความรักก็เพราะความมัน แต่นอนเพื่อให้ติดลูกนี่ไม่เคย เลยไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง เข้าใจรึยัง?” 

“โอเค เข้าใจแล้ว” ปญรศาพยักหน้าหงึกๆ นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ “...งั้นเราก็เริ่มต้นแบบ...แค่ให้ติดลูก มันก็ไม่ได้ต้องมีพิธีรีตองอะไร ทำแบบไหนแล้วติด ก็ทำแค่นั้น” 

“หมายความว่าไง?” คิ้วเข้มเหนือดวงตาคมย่นเข้าหากัน “อย่าบอกนะว่า...แค่ใส่เพื่อให้เสร็จ?” 

“อื้ม...ก็มันไม่ได้จำเป็นต้องมีอะไรมากกว่านั้นไม่ใช่หรือ?” 

คิ้วเข้มยังคงขมวดยุ่งกับน้ำเสียงเรียบเรื่อยไร้อารมณ์ของอีกฝ่าย แต่พอเห็นสายตาเอาจริงที่มองจ้องมา เขาก็พยักหน้า 

“ก็แล้วแต่...” อธิติกระตุกยิ้มที่มุมปาก “ก็ดี...ง่ายดี ผมเองก็แค่ตั้งใจอยากช่วยพี่ชายกับพี่สะใภ้ ไม่ได้อยากจะมาตักตวงกอบโกยอะไรจากคุณ ทำหน้าที่ของเราให้เสร็จ ๆ ไปเท่านั้นก็พอ จริงไหม?” 

“จริง” ปญรศายิ้มรับ “เข้าใจตรงกันก็ดี แค่ใส่เพื่อให้เสร็จ...เราต้องการแค่นั้น และห้ามคุณทำอะไรฉันนอกเหนือจากนั้น ...ห้ามจับตัว ห้ามสัมผัสฉันตรงส่วนอื่น ฉันขอสัญญาลูกผู้ชาย...” 

ปญรศาหวังว่าภารกิจในค่ำคืนนี้จะสำเร็จ...ขอแค่คืนเดียว...ครั้งเดียวก็พอ ความรักและความริษยานำพาหล่อนมาจนถึงจุดนี้ หล่อนกลัวแต่หล่อนจะไม่มีวันหันหลังกลับ หล่อนจะต้องเอาชนะผู้หญิงคนนั้นให้จงได้...ผู้หญิงที่หล่อนเก็บซ่อนความริษยามาจนตลอดชีวิต แม้ว่าคนคนนั้นจะได้ชื่อว่าเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของหล่อนก็ตาม