ดำคือขาว
'และ'
ขาวคือดำ
สะอาดคือสกปรก
'และ'
สกปรกคือสะอาด
"รู้ตัวว่ามิได้กระทำแต่ก็มิอาจปกป้องทัดทานถูกยัดเยียดว่าผิดหนักหนาทั้งที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอะไร"
--เชลยบริสุทธิ์
"คนผิดต้องได้รับโทษ"
ตั้งตนเป็นศาลเตี้ยประกาศคำพิพากษาแผดเผาทำลาย...ด้วยไฟโทสะ ทว่าฟืนไฟเป็นของอันตรายยามลมพาดผ่านนั้นยากเกินควบคุม..รู้ตัวอีกทีก็สายเกินไป
--ศาลเตี้ย
"ชะล้างจนหมดจดแต่กลับมิรู้สึกถึงความสะอาด....กายนี้..ร่างกายอันแสนโสมม..ร่างกายที่แปดเปื้อน..มันช่าง..น่าขยะแขยงเสียจริง"
--เชลยบริสุทธิ
หลอกตัวเองว่าสิ่งที่ทำนั้นถูกต้องมิผิดอะไรเป็นดั่งคนบริสุทธิ์ที่จะทวงทุกสิ่งคืน...รู้ตัวเมื่อสาย...จิตใจนี้แสนสกปรกใช้ 'ความแค้น' เป็นเครื่องมือกักขังเหนี่ยวรั้งทำลายหัวใจสองดวงทั้งเป็น!
--ศาลเตี้ย
นิยายเรื่องนี้ลงทางRAWจบแล้ว
ขออนุญาตปิดตอนรีไรท์+แก้คำผิดอย่างไม่มีกำหนดนะคะ
Guest
