มื่อเอ่ยถึงนักเขียนในนามปากกา “ว.วินิจฉัยกุล” ย่อมเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักอ่านว่านี่คือนามปากกาของนักเขียนชั้นครูที่มีผลงานนวนิยายออกมาสู่วงวรรณกรรมอย่างสม่ำเสมอ ทั้งผลงานใหม่ ๆ ที่ได้รับความสนใจจากนักอ่านทุกครั้ง และผลงานเก่าหายากระดับขึ้นหิ้ง ที่บรรดาคอหนังสือต่างระดมทุนทรัพย์ไปบิทราคาแข่งกันในราคาที่สูงลิบลิ่วจากตลาดประมูล หลังจากที่สำนักพิมพ์ยอดนิยมที่รับผิดชอบการจัดพิมพ์ผลงานของ ว.วินิจฉัยกุล อย่างสำนักพิมพ์เพื่อนดีและสำนักพิมพ์ทรีบีส์ ซึ่งเป็นสำนักพิมพ์ในเครือของนิตยสารสกุลไทยได้ปิดตัวลงเมื่อปลายปี 2559 ที่ผ่านมา
จนกระทั่งล่าสุด นักเขียนได้ส่งผลงานนวนิยายเรื่องใหม่แกะกล่องออกมา นั่นก็คือนวนิยายเล่มหนาที่มีชื่อเรื่องสั้น ๆ ว่า “ร้าย” [2563] ซึ่งก็ได้รับกระแสตอบรับเป็นอย่างดีจากนักอ่านเช่นเคย ซึ่งผลงานนวนิยายเรื่องล่าสุดนี่เอง ที่ทำให้นักอ่านหน้าใหม่หลายคนอยากจะทำความรู้จักกับผลงานเรื่องอื่น ๆ ที่เป็นผลงานของนักเขียนระดับศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ผู้นี้อีก ดังนั้นบทความชิ้นนี้ จึงจะพานักอ่านย้อนกลับไปรู้จักและทบทวนผลงานเรื่องอื่น ๆ ของนักเขียนท่านนี้อีกครั้ง โดยเฉพาะผลงานนวนิยายเรื่องแรกของ ว.วินิจฉัยกุล นั่นก็คือ มิถิลา-เวสาลี
Guest
