“ไหนมึงบอกจะว่ากูจะไม่เจอแม่รงอีกแล้วไงว่ะ ?” พิชสะกดแขนบิวไม่เบานัก จะบอกว่าทุบก็ไม่ผิด
“กูบอกแล้วไงว่าโลกกลม มึงไม่เชื่อกูเอง” บิวพูดแล้วหันไปยิ้มให้รุ่นพี่หน้าส้นตีนที่ชื่อว่าเตโช
“กูต้องซวยทั้งวันอีกแน่” พืชได้แต่บ่นกับตัวเองเบาๆ
“เอาน่า ถือว่ามึงทำเพื่อกู” บิวพูดพร้อมยกมือตบลงบนไหล่เพื่อนสนิทเบาๆ
“เชี่ยเถอะ นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงรู้ ?” พิชถามด้วยอารมณ์เริ่มหงุดหงิด ถ้าไม่ผิดจากที่คิดไอ้เพื่อนเหี้ยต้องหลอกเขามาแน่
“เออๆทนเอา กูไปล่ะ แต๊งมึง” บิวพูดแค่นั้นแล้วก็เดินไปกับพี่น็อค
“ เชี้ย…พ่องมึง !!” พิชโวยวายอย่างโคตรหงุดหงิด ไม่คิดว่าจะโดนเพื่อนหลอกใช้
“หึหึ น่ารัก” หน้าตากวนตีนไม่พอ พี่ยังจะมาชมผมอีก พิชกรีดร้องในใจอย่างอดกลั้น
“น่ารักกับผีสิพี่” พิชโวยวายทันทีที่โดนชมว่าน่ารัก ถ้าบอกว่าเขาหล่อนี่จะไม่อะไรเลย หึย ! แต่เสียงจำเป็นต้องขนาดนี้ไหมวะ
“ผีที่ไหนจะน่ารักขนาดนี้ น่ารักน่าหอม” พี่เตโชหน้าตีนยังคงพูดแกล้งแซวอย่างอารมณ์ดี
“พี่ว่าอะไรนะ ?” พิชถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกครั้งว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นไม่ผิด
“น่ารัก ฟอดดดดด หึหึ” พี่เตโชหน้าตีนชมอีกครั้งแล้วเสือกขโมยหอมแก้มของเขาไปฟอดใหญ่อย่างรวดเร็ว
“............................” เชี่ย !!!!! เอ๋อแดกไปเลย เขาได้แต่ใช้มือลูบแก้มข้างที่โดนหอมเบาๆ
“ทำบ้าอะไรของพี่ว่ะเนี่ย ? ผละ !”
พิชโวยวายทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองโดนเอาเปรียบพร้อมใช้แขนขวาปล่อยหมัดทันที
“ ฟอดๆ ฟอดๆ !!!!!!”
แต่ไอ้พี่เตโชหน้าตีนหลบหมัดของเขาได้สบาย แล้วจับข้อมือล็อคเอาไว้ด้านหลังจากนั้นก็ก้มลงหอมแก้มนุ่มๆอีกหลายครั้ง
“ปล่อยนะเว้ย !!” เมื่อดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดพ้นจากแขนแข็งแรงนี่สักที พิชจึงโวยวายแทน
“จะปล่อยดีไหมนะ ? หึหึ” ยังๆ ยังไม่ปล่อย แถมทำเสียงนุ่มทุ้มที่ข้างหูของเขาอีก ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอ
“อยากตายรึไง” พิชเอ่ยเสียงเย็น ท่าทางที่นิ่งเงียบ แต่ต่างจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง บรรยากาศรอบตัวดูดุดันเหมือนจะมีรังสีอำมหิต ทำให้เตโชทำใจต้องผละออกเล็กน้อยก่อนจะกระตุกยิ้มแบบชิวๆ
พระเอก ( ปีศาจใจบุญ )
เตโช สิริรัตนมณีโชติ อายุ 29 ปี สูง 187 ซม. น้ำหนัก 80 กก. จบจากมหาวิทยาลัย SK คณะมนุษย์ศาสตร์ สาขารัฐประศาสนศาสตร์ ปัจจุบันทำงานในบริษัทของครอบครัว
หล่อ(ผิวสีแทน) หุ่นดี มาดเซอร์ทรงโจร ดีกรีอดีตนักกีฬาฟุตบอลมหาลัย เจ้าเล่ห์ โหด หื่น เป็นคนที่รักพวกพ้องมาก ถึงไหนถึงกัน และที่สำคัญ “รวย” และนี่คือสาเหตุทั้งหมดที่สาวๆมักไม่ห่างกาย
งานอดิเรก : แตะบอล แข่งรถ ส่องสาว มีเรื่องวิวาท และยังเป็นหุ้นส่วนของสนามแข่งรถ NGDT ( สนามของผมและเพื่อนๆ )
งานของตระกูล : คนส่วนใหญ่มักรู้จักกันในนามตระกูลเก่าแก่ที่มีทั้งอสังหาริมทรัพย์ ผับบาร์ บริษัทนำเข้ารถหรู และอีกหลายๆอย่าง ( มาเฟีย )
แก๊งเพื่อนตัวป่วน : นิค น็อค กราฟ กันต์ ดีย์ ทรี ( เพื่อนรักตั้งแต่มัธยมปลาย เรียนจบแยกย้ายทำงานก็ยังรักกันและกวนตีนเหมือนเดิม )
นายเอก (สายดาร์ค)
พิช พีชญะ ศิวรางค์ อายุ 23 ปี สูง 171 ซม. น้ำหนัก 70 กก. จบจากมหาวิทยาลัย GK คณะมนุษย์ศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร ปัจจุบันทำธุรกิจส่วนตัว
หล่อ ขาว หุ่นดี รวย อารมณ์ดี ขี้เล่น เฟรนลี่(แต่ไม่ใช่กับทุกคน) เวลาโกรธมักจะเงียบ เจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ และมีรอยยิ้มที่ทำให้ใครๆต่างตกหลุมรัก ผู้หญิงมักเข้าหาไม่ขาดสาย แต่ขอโทษครับไม่เคยมีใครได้หัวใจไปสักคน (เพราะอะไรกันน้ะ ?)
งานอดิเรก : แข่งรถ วาดภาพ ถ่ายรูป ชั่งชิวๆที่ร้านกาแฟ( อินดี้จัดเพราะชอบไปคนเดียว )
งานของตระกูล : อ่านไปเดี๋ยวรู้เอง
เดอะแก๊งมี 2 กลุ่มหลัก คือ
- มัธยมปลาย : บิว กับสมายด์
- มหาวิทยาลัย : นีล ซัน เจ เบล
สวัสดีค้ะ 🙏🙏
INTO อาจจะยังดูไม่มันส์แต่ไรท์ขอบอกเลยว่าเด็ดและเผ็ดร้อนไม่ต่างจากสองเรื่องก่อนหน้านี้แน่นอน 😈
ไรท์ขอฝากพี่เตโชกับน้องพิชไว้ในใจของรีทที่รักทุกคนด้วยน้ะค้ะ 😘🥰
❌❌คำเตือน❌❌
เนื้อหาเหมาสำหรับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ตัวละครมีทั้งด้านมืดและสว่าง มีการใช้ความรุนแรง พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม การใช้ถ้อยคำหยาบคาย ภาษาที่ไม่เหมาะสม และมีการใช้คำที่สื่อถึงอวัยวะที่โจ่งแจ้ง
ในเนื้อหามีการบรรยายถึงฉากการร่วมเพศ ความรุนแรงทั้งคำพูดและการกระทำตัวบุคคลในเรื่อง มีการใช้อำนาจในทางที่มิชอบ การล่อลวง การถูกลักพาตัว การฆาตกรรม มีการใช้ของมีคม มีฉากฆ่าอันโหดร้าย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของนักเขียนเท่านั้น ตัวละคร สถานที่ อาจมีส่วนคล้ายคลึงกับบางสถานที่ บางเหตุการณ์แต่มิได้มีเจตนาล่วงเกินหรือพาดพิงบุคคลใดในชีวิตจริง หากผิดพลาดประการใดจึงขออภัยมา ณ ที่นี้
นามปากกา : พลอยไพลิน
Guest
