นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายที่ประกอบด้วยคำหยาบคายและเนื้อหา 18+
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
เดี๋ยว!!! ใช้คำว่า ‘ชม’ ไม่ได้ นี่มันนิยายนะโว้ย ต้องใช้คำว่า ‘อ่าน’
แต่ ‘โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน’ มันมีที่ไหนล่ะ ไม่เคยได้ยิน
เอาน่า คนอ่านเขาก็เข้าใจแหละ
เอางี้ ‘โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ’ ดีกว่ามั้ย เก๋ด้วย
เออ เก๋ก็เก๋ งั้นตามนั้นแหละ
“ขอให้เป็นน้องที่น่ารักแบบนี้ตลอดไป” คือประโยคที่พี่เขาพูดตอนผูกข้อมือให้ผม
พี่เบน คือผู้ชายคนแรกที่ผมรู้สึกดีๆ ด้วย แต่มันก็เป็นความรู้สึกข้างเดียวที่คงไม่มีทางสมหวัง ก็แหงแหละ พี่มันทั้งฮอต ทั้งดัง ทั้งรวย ทั้งเรียนเก่ง เรียกได้ว่าเป็นลูกรักของพระเจ้าที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ผมก็คงได้แต่แหงนคอมองพี่มันให้กล้ามเนื้อคอเคล็ดเล่นๆ ไปวันๆ
แต่แล้วความบังเอิญ (หรือตั้งใจก็ไม่รู้) ก็เหวี่ยงให้พี่เบนเข้ามาพัวพันในชีวิตของผมจนผมแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่า ‘หรือว่ามันคือพรหมลิขิต ที่ใครมาขีดไว้’
“ใจเต้นว่ะ” ผมพูดกับเพื่อนเมื่อได้เจอกับพี่เบนในระยะประชิด
“เออ ก็ต้องเต้นดิวะ ถ้าไม่เต้นมึงก็ตาย ประสาท” และนี่คือคำตอบที่ผมได้รับจากไอ้ปิง
ไอ้ปิงคือเพื่อนใหม่ปากปีจอที่ผมเพิ่งรู้จักตอนรับน้อง มันทั้งปากหมา กวนตีน และชอบแกล้งผมให้อารมณ์ขุ่นมัวบ่อยๆ แต่แล้วมันก็ขยับจากประโยคแนะนำตัวในวันแรกที่เรารู้จักกันที่ว่า “พูดกูมึงก็ได้ จะได้สนิทกัน” มาเป็น “ปิงไม่ติด แค่เราต้องคู่กัน แค่นั้นก็พอ” (คือมึงมาไกลมากเลยนะ)
แต่ที่ผมแปลกใจก็คือ ทำไมผมไม่ขัดอะไรมันเลยวะ ทั้งๆ ที่ผมคิดมาตลอดว่า
ยังไงผมก็ไม่มีวันเอาเพื่อนทำแฟน!!!
Guest
