อ้ายฮักนางละเบ๋อ

#อ้ายฮักนางละเบ๋อ 

นิยายสนุกสนาน บ้านๆ ตามสไตล์ #เรือไฟ 

~~~~,,~~~~,,~~~~ 

“อยากเรียนหนังสือต่อไหม” 

ประโยคนั้นทำให้ #กรุณา รู้สึกจุกในอก อย่าว่าแต่เรียนหนังสือเลย ที่อยู่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะไปอยู่ไหนเพราะบ้านก็ถูกไฟไหม้หมดแล้ว ซ้ำร้ายหลังสิ้นบุญยาย ญาติที่เคยให้อาศัยที่ดินปลูกเถียงนาพอคุ้มฝนอยู่ก็ทำท่าจะเอาที่ดินคืนไปแบ่งมรดกให้ลูกหลาน 

“เดี๋ยวส่งเรียน” ปากว่าราวกับกำลังคุยเรื่องดินฟ้าอากาศที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไร ซ้ำร้ายตายังไม่ได้มองคู่สนทนาแต่จ้องหน้าจอโทรทัศน์ที่กำลังถ่ายทอดสดการแข่งขันฟุตบอล ขณะที่มือก็ถือบะหมี่ชามโต จับตะเกียบโซ้ยเข้าปากด้วยท่าทางคล้ายเอร็ดอร่อยระคนหิวโหย 

กรุณามองตาปริบๆ เพราะไม่รู้อีกฝ่ายพูดจริงมากน้อยแค่ไหน 

...ส่งเรียนอย่างนั้นเหรอ... 

ใจดวงน้อยเต้นแรง ดวงตาจุดประกายวาบคล้ายยินดี ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความวิตกกังวล 

#พงศ์นรินทร์ ปรายตามองหญิงสาวที่นั่งพับเพียบตัวลีบ หน้าจ๋อย ก่อนสรุปห้วนๆ โดยไม่ถามความเห็นอีกว่า 

“จะส่งเรียน ตั้งใจเรียนแล้วกัน” 

ดวงตาเธอคงอ่านง่ายเกินไป กรุณาบอกกับตัวเอง 

“บอกยัยป้าเจ้าของหอไว้ด้วยสิ้นเดือนนี้จะย้ายออก เดี๋ยวโอนเงินเข้าบัญชีให้ แล้วไปจ่ายค่าหอให้เรียบร้อย” 

หญิงสาวเผลอยิ้มเมื่อได้ยินเสียงสะบัดๆ ยามอีกฝ่ายเอ่ยถึง ‘ยัยป้าเจ้าของหอ’ ที่ชอบทำตัวราวกับอาจารย์แม่บ้านในโรงเรียนประจำ 

~~~~,,~~~~,,~~~~ 

“พี่เบียร์ สิ้นเดือนนี้ไอ้แจ็คมันจะย้ายออกแล้วนะ มันขอบ้านหลวงในค่ายได้แล้ว พี่มีคนเช่าใหม่ไหม” พงศ์นรินทร์โทรรายงานญาติผู้พี่ในฐานะที่เป็นเจ้าของบ้าน ถามตามมารยาทไปอย่างนั้นเองเพราะผู้จัดการอยู่นี่ ในใจก็ระริกระรี้รอคำตอบหวานหมู 

“ยังสิมึง ก็กูมอบให้มึงเป็นผู้จัดการดูแลกิจการบ้านเช่าพันล้านแทนกูแล้วไง” 

~~~~,,~~~~,,~~~~ 

“อายครูไม่รู้วิชา” ดวงตาคู่นั้นดูกรุ้มกริ่มนัก 

กรุณาหน้าแดง ใจเต้นไม่เป็นส่ำ มือไม้ก็ไม่รู้จะวางตรงไหนดี ดูเกะกะพิกล 

“ถ้าอาย ผอ. เบนซ์ ครูณาจะไม่มีบุตร” ‘ผอ.เบนซ์’ ว่าแล้วก็นึกอายตัวเอง รู้สึกเหมือนเวรกรรมตามสนองเพราะก่อนหน้านี้เวลาเห็นพี่ๆ หวานกับเมียแล้วชอบหมั่นไส้ พอถึงตาตัวเองถึงได้เข้าใจแจ่มแจ้ง 

เอาวะ...มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่จีบเมียตัวเองจะให้ไปจีบใคร 

เลี้ยงต้อยมาก็หลายปี เลื่อนตำแหน่งให้เป็นเมีย ผอ. เสียทีก็คงดีเหมือนกัน ครูหนุ่มคิดด้วยความกระชุ่มกระชวยหัวใจ 

~~~~,,~~~~,,~~~~ 

มั่นใจว่าชื่อเรื่องต้องไม่ซ้ำกับใครแน่ๆ  

#อ้ายฮักนางละเบ๋อ #พงศ์นรินทร์ #กรุณา