บ้าน ผีสีง

คิดจะชื้อบ้านต้องระวังไม่งั้น 

จะเจอ เหมือนบ้านหลังนี้ 

ไปใหนพี่แดง น้องชายผมถาม จะไปดูบ้านกับไอ้นิก มันชวนไปเป็น เพื่อน  

ที่ไหนพี่ น้องผมถามอีก ต่างจังหวัด ผมตอบแล้ว พูดต่อจะไป สักสองสามวัน จะได้พักผ่อนไปในตัว ดูแลบ้านให้ดีนะ 

ผมบอกน้องชาย แล้วเดิน ออกจากบ้าน ไปขึ้นรถ ที่ไอ้นิกจอดรออยู่ 

มึงชื้อแน่เหรอ ผมถามไอ้นิก เออ กูชอบว่ะ มันตอบ บ้านหลังนี่ สวยดีราคา ถูกด้วยมันพูดเสร็จ ก็ขับรถออกจากบ้าน 

รถวิ่งมาได้สักพัก ก็เริ่มห่างออก จากตัวเมือง บ้านข้างทาง ที่เคยอยู่ ติดกัน เหมือนในตัวเมือง ก็เริ่มห่าง ออกจากกัน 

เหมือนชนบท ทั่วไป เริ่มมีต้นไม้ใหญ่. หนาตามากขึ้น 

ไอ้นิกเปิดกระจกลง เพื่อ ให้อากาศข้างนอก เข้ามา ผมสูดอากาศ เข้าไปเต็มปอด ลมเย็นๆข้างนอก ช่วยทำให้ ตัวเย็น สบายขึ้น 

มึงจะมาอยู่เอ็งเหรอ ผมถาม หลังจากเงียบมานาน ใช่ ชื้อเอาไว้พักผ่อน มันตอบ และพูดต่อ 

อีกอย่าง บ้านพ่อแม่กู ก็อยู่กันหลายคน 

เผื่อวันไหนเกิดเบื่อ ที่ บ้านขึ้นมา จะได้หลบ มานอนที่นี้  

จากนั้นเราก็คูยกัน เรื่อยเปื่อย จนในที่สุด ก็ถึงจุดหมาย  

ที่นัดไว้กับเจ้าของบ้าน เราลงจากรถ แล้วเดินเข้าไป ยกมือไหว้ ทักทายกันเสร็จ ผมก็ ขอตัวออกมา  

ปล่อยให้เพื่อนผม คูยกับ เจ้าของบ้าน ตามรำพัง 

ผมเดิน มองไปรอบๆ บรรยากาศ ดีมาก ห่าง จากบ้านหลังอื่นไม่เยอะ 

ได้กุญแจแล้ว ไป เข้าบ้านกัน เสียงไอ้นิก ตะโกนบอก 

ผมเดินกลับไปที่รถ เพื่อเอา กระเป๋า จากนั้นก็เดินตาม ไอ้นิกเข้าบ้าน 

เราก็เริ่มจัดของ ทำอะไร กันนิดหน่อย ส่วนมาก เขาทำเอาไว้หมดแล้ว 

บ้านก็สะอาดดี แต่ก็ทำเอา ผมเหนื่อย เหมือนกัน แล้วก็มืดคํ่าแล้วด้วย  

แดง มึงไปอาบนํ้าก่อน เดี๋ยวไปหาข้าว กินกัน ข้างนอก ไอ้นิกบอกผม 

เงียบดีนะรถไม่ค่อยวิ่งผ่าน ผมคูยกับไอ้นิก 

หลังจากสั่งข้าวปลา มากินกันเสร็จแล้ว จากนั้น ก็นั่งคูยกัน สักพัก. ผมก็ชวนมันกลับ 

ไอ้นิกเอารถ จอดไว้ข้างบ้าน ผมลงจากรถ แล้วเดินออกมาริม ถนนหน้าบ้านเพื่อ สูดอากาศเย็นๆ ผมมองไปรอบๆแล้วหัน ไปมองตัวบ้าน ดูวังเวง ยังไงชอบกล  

ผมรู้สึก ขนลุกขึ้นมานิดๆ กลับเข้าบ้านนอน ดีกว่า ผมคิดในใจ เดินยัง ไม่ถึงตัวบ้าน 

จู่ๆ ไอ้นิกก็วิ่งพรวด ออกมา หน้าตา ตื่นตกใจ ผมเห็นมัน อุ้มร่างใคร 

บางคน ออกมาด้วยพาขึ้นรถ แล้วขับออกไป อย่างรวดเร็ว ผมยืนมอง เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นอย่าง งงๆ 

หลังจากนั้น 

ผมเดินเข้าบ้าน นั่งลงที่โชฟา แล้วคิดถึงเรื่อง ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ อย่างไม่เข้าใจ ว่าไอ้นิกมันอุ้ม ใครไป ก็คิดไม่ออก 

สักพักก็เริ่มรู้สีกง่วงนอน เริ่มเคลิ้ม หลับๆตื่นๆ 

แล้วเหมือนมีคนเดินเข้ามา ตะโกนใส่ผม 

มีงต้องอยู่ที่นี่ 

ผมสะดุ้งตื่น ลุกขึ้นนั่ง หายใจเหนื่อย เหงื่อแตก เต็มตัว หันมอง รอบๆภายในบัาน 

ก็ไม่มีใคร คงฝันไปผมคิด หันไปดู นาฬิกาที่ผนังบ้าน ก็ตีห้าพอดี 

ผมเดินไป ที่หน้าต่างมองผ่าน กระจกออกไป เห็นพระ ออกบิณฑบาศแล้ว 

ผมเดินไปเข้าห้องนํ้า ล้างหน้าล้างตา 

เสร็จแล้วก็เดินมานั่ง ที่โชฟา เพื่อรอให้หกโมงเช้า แล้วค่อย ออกไปหากาแฟกิน 

สักพัก เริ่มมีแสงสว่าง ผมเห็นรถ ไอ้นิกวิ่งเข้ามา 

มันลงจากรถพร้อมน้องชายผม และพระหนึ่งองค์ ไอ้นิกเดินมาเปิดประตู 

แล้วนิมนต์ พระเข้าบ้าน น้องผมเดินตามเข้ามา พร้อมรูปผมในมือ ผมนึกสงสัย 

มันเอารูป ผมมาทำใม ไอ้นิกกับน้องชายผมนั่งลง ยกเว้นพระ ผมนั่งลงและ ยกมือขึ้นไหว้ ผมเข้าใจว่า ไอ้นิก เอาพระมาสวดทำ พิธีขึ้นบ้านใหม่ 

จนพระท่านสวดมนต์จบ ท่านก็พูดขึ้น เรียกชื่อ คนตาย กลับบ้านได้แล้ว 

ผมนั่ง งง ใครตาย 

พี่แดง ไป กลับบ้านเรา น้องชาย เรียกชื่อผมพร้อม ร้องให้สะอื้น ไอ้นิกเดินมา โอบไหล่น้องชายผม ถ้าพี่พามันไป โรงพยาบาลทัน 

มันคงไม่ตายไอ้แดง มันคง เหนื่อยมาก มันก็เลยช็อก ไอ้นิกพูดพรางร้องให้ 

ผมโวยวายอะไรกันกูอยู่นี่ มองไม่เห็นหรือไง ผมตะโกนเสียงไม่ออกจาก ปากสักนิด 

หลังจากเสร็จพิธีทุกคนก็ พากันออกจากบ้าน ผมเดินตาม 

แต่ก็ไม่สามารถออกผ่านประตู ไปได้เหมือนชนอะไรสักอย่าง พยายามจนเหนื่อยก็ผ่าน ไม่ได้ชักที 

สุดท้ายก็นั่งลงอย่างท้อใจ ดูทุกคนขึ้นรถกลับไป 

โดยที่ไม่มีผม 

จบ...