องศาสีเทา (ปฐมบทแห่งโอกาส)

คุณเคยจำได้ไหม?? 

ตอนสมัยที่คุณยังเด็ก 

ผู้ใหญ่มักจะพร่ำสอนเราอยู่เสมอว่า  

..ให้ตั้งใจเรียน โตขึ้นจะได้เป็นเจ้าคน นายคน.. 

..ให้ขยันเรียน จบออกมาจะได้มีงานดีๆทำ.. 

..ให้เป็นเด็กดี โตขึ้นจะได้เป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีอนาคตที่เจริญรุ่งเรือง.. 

คำพูดเหล่านี้  

มักจะถูกพูดกรอกหูเราอยู่เสมอ 

บางครั้ง  

มันก็ชวนให้เราเชื่อว่า มันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ 

แต่บางครั้ง 

เราเคยถามตัวเองบ้างไหม 

ว่าถ้าเราทำตามนั้นแล้ว ผลที่ตามมาจะเป็นเช่นนั้นจริงหรือเปล่า 

แล้วถ้ามันไม่เป็นไปตามนั้น 

เราจะโทษใครได้บ้าง 

ในสังคมปัจจุบัน ทุกวันนี้ 

ก็มีให้เราเห็นว่า 

..คนที่ตั้งใจเรียน เรียนจบมาสูงๆ 

ทุกวันนี้ ยังคงเป็นลูกจ้าง ทำงานแบบหัวหก ก้นขวิดอยู่ทุกวัน 

โดนจิกหัวใช้งานเยี่ยงทาส 

ตรงไหนหรอ 

ที่เรียกว่า  

เจ้าคน นายคน???... 

...บางคนตอนเรียน ก็ตั้งใจเรียนจนจบออกมา 

แต่ทุกวันนี้ 

ใครคนนั้น...ยังตกงานอยู่เลย 

ตรงไหนหรอ 

ที่เรียกว่า 

จะได้มีงานดีๆทำ???.... 

...ให้เป็นเด็กดี โตขึ้นจะได้เป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีอนาคตที่เจริญรุ่งเรือง 

แต่ทุกวันนี้ 

คนที่เราเห็นว่าเป็นคนที่ร่ำรวย เต็มไปด้วยทรัพย์สินเงินทอง 

แลดูมีอนาคตเจริญรุ่งเรือง 

แต่ใครคนนั้น เค้าไม่เห็นจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีเลยสักนิด 

บางคนชั่วอย่างออกหน้า ออกตา 

ชั่วแบบไม่อายใคร 

ยังเห็นว่าอนาคตของเค้ายังดีกว่าคนดีบางคนที่ยังอดมื้อกินมื้ออยู่เลย 

แล้วคำเหล่านั้น  

มันเชื่อได้จริงหรอ??? 

แปลกดีเนอะ??? 

หรืออันที่จริงแล้ว 

มันมีอะไรบางอย่างแฝงอยู่ในคำพูดเหล่านั้นหรือเปล่า 

เราลองมาคิดทบทวนคำพูดเหล่านั้นกันดูอีกครั้งดีไหมแบบชัดๆ 

.ให้เราตั้งใจเรียน โตขึ้นจะได้ 

...มีโอกาส... 

เป็นเจ้าคน นายคน.. 

..ให้เราขยันเรียน จบออกมาจะได้ 

...มีโอกาส.. 

มีงานดีๆทำ.. 

..ให้เราเป็นเด็กดี โตขึ้นจะได้เป็นผู้ใหญ่ที่ดี  

...มีโอกาส... 

มีอนาคตที่เจริญรุ่งเรือง.. 

นั่นไง!! 

มันมีคำบางคำแฝงอยู่ในนั้นจริงๆ 

เพียงแต่คำเหล่านั้น 

อาจจะไม่ได้ถูกบอกออกมาให้เราได้รับรู้ รับฟัง 

ด้วยความที่ว่า 

กลัวเราจะไม่แน่ใจหรือมีคำถามสงสัย 

จึง ละ คำเหล่านั้นเอาไว้ 

ในฐานที่เข้าใจ 

เจ้า...โอกาส...นี้เอง 

ที่มันจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตของเรา 

ลองคิดย้อนกลับไปในอดีตของคุณดูซิ 

คุณเคยผ่านโอกาสอะไรมามากมาย 

โอกาสเหล่านั้น 

มันส่งผลกับชีวิตของคุณอยู่ไม่น้อย 

ใช่ไหมละ?? 

บางโอกาสที่คุณคว้ามันเอาไว้ 

พอสำเร็จ คุณก็ชื่นชมตัวเองว่า 

...ดีแล้ว...ที่คุณคว้าโอกาสเหล่านั้นเอาไว้.. 

แต่พอมันไม่สำเร็จ คุณก็ตำหนิตัวเองว่า 

..ไม่น่าเลย น่าจะใจเย็นๆ ไม่น่ารีบร้อนเลย.. 

มาถึงตรงนี้แล้ว  

คุณเชื่อหรือยังว่า 

เจ้าโอกาสที่มันกำลังจะก้าวเข้ามาในชีวิตของพวกเรา 

มันบอกไม่ได้หรอกว่า 

มันจะดีหรือร้าย 

หรือมันจะส่งผลอย่างไรในอนาคต 

เพราะอนาคตเป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ 

เพราะอนาคตเป็นเรื่องที่คุณไม่สามารถคาดเดาได้ 

มันอยู่ที่ตัวของเราเองซะมากกว่าที่จะคว้ามันมาไว้ในมือของเราหรือเปล่า 

เพราะถ้าเราตัดสินใจคว้ามันมาไว้ในมือแล้ว 

เราคงต้องเตรียมตัวและเตรียมใจรับผลลัพธ์ของโอกาสเหล่านั้น 

เหมือนกับครั้งหนึ่ง 

ที่ โอ เลือกที่จะลองคว้าโอกาสนั้นเอาไว้ 

โอกาสเพียงครั้งหนึ่งที่เค้าจะได้สัมผัส 

ความรู้สึกที่ริมฝีปากของเค้ารับรสสัมผัสอันอ่อนนุ่มจากริมฝีปากของแชมป์ 

เด็กหนุ่มที่เค้าปรารถนาให้เป็น 

จูบแรกของเค้า 

ความรู้สึกแวบแรก 

จูบนี้ 

ทำให้ โอ ชะงักด้วยความตกใจ 

..นี่เค้ากำลังทำอะไรลงไป!!!.. 

เค้าเฝ้าถามตัวเองด้วยความไม่แน่ใจ 

แต่แล้ว 

โอก็ปล่อยให้ริมฝีปากของเค้าเองยังคงรับรสสัมผัสอันอบอุ่นนั้น 

ต่อไปตามใจปรารถนา 

...ช่างมันเหอะ!! อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด.. 

โอ บอกตัวเองเช่นนั้น 

และเริ่มปล่อยให้เป็นไปตามอารมณ์และความปรารถนาที่เกิดขึ้น ณ เวลานั้น 

มุมหนึ่งเล็กๆในใจของเค้า 

เค้ากำลังสัมผัสได้ถึงความสุข 

จากสัมผัสอุ่น 

แรงปรารถนาที่ผลักดันให้ โอ ทำลงไป 

โดยไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปจากนี้ 

เค้าคิดแต่เพียงว่า 

เค้าขอโอกาสเพียงครั้งหนึ่งที่จะได้บอกทุกความรู้สึกของเค้าผ่านสัมผัสอุ่นครั้งนี้ 

ดีกว่าที่จะเสียคนที่อยู่ตรงหน้าของเค้าไป 

โดยที่เค้าไม่เคยได้บอกความในใจออกไปมาก่อน 

โอ บอกตัวเองแบบนั้น 

แล้วเค้าก็กดริมฝีปากของเค้าเข้าไปให้แน่นขึ้น 

ราวกับว่า 

นี่แหละ!! คือสิ่งที่เค้าต้องการ 

ส่วน แชมป์ เอง 

ก็รู้สึกได้ถึงความสุข 

เพราะริมฝีปากอุ่นนี้ คือสิ่งที่เค้าปรารถนามานานแสนนาน 

เช่นกัน 

แต่แชมป์เอง 

ก็ยังคงติดอยู่กับกับคำที่ใครหลายคน 

เคยพูดเอาไว้ 

ถึงความเหมาะสม 

ทุกครั้งที่เค้ามองตัวเองในกระจก 

เค้าไม่เคยเห็นว่าเค้ามีอะไรที่จะเหมาะสมกับ โอ ได้เลย 

แม้แต่เพียงสักอย่าง 

อดีตของเค้า 

มันเหมือนร่องรอยที่ตีตราเค้าเอาไว้ให้รู้สึกและสำนึกว่า 

ตัวของเค้าเอง 

เหมือนกับสีดำที่ล้างให้สะอาดอย่างไร 

ก็ไม่มีวันกลายเป็นสีขาว 

แม้ในใจของเค้าเองจะบอกกับตัวเอง 

ณ ขณะนั้นว่า 

"...นี่แหละ  

คือ  

ความรู้สึกที่เค้าปรารถนาอยากขอได้พบเจอ 

.... 

ความรู้สึกที่เค้าเก็บซ่อนมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเจอกัน 

ตั้งแต่วันนั้น..." 

แชมป์ บอกตัวเองอยู่ในใจ 

แล้วปล่อยให้เค้าเองได้สัมผัสกับความรู้สึกนั้นอย่างช้าๆ 

และนุ่มนวล  

ถ้าสัมผัสอุ่นนี่  

เกิดจากฤทธิ์ของเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ 

เค้าก็คงไม่ตำหนิติติงอะไร 

เค้าเพียงปล่อยให้มันเป็นไปเช่นนั้น 

ตาม 

แรงปรารถนา 

ตาม 

อารมณ์ 

ตาม 

ความรู้สึก 

เค้าทั้งสองคนเพียงขอไขว้คว้า 

โอกาส 

นั้นไว้ 

แม้จะเพียงครั้งเดียว 

ก็ยังดี 

แม้ว่าในอนาคตข้างหน้า 

จะเกิดอะไรขึ้นกับเค้าทั้งสองคน  

แม้ว่า 

เค้าทั้งสองคนต้องร่วมกันเผชิญหน้ากับอะไรในอนาคตบ้าง 

เค้าก็ไม่สน 

เพราะคงไม่มีใครคาดเดาได้ 

ไม่ว่าจะเป็นเค้าทั้งสองคนเอง 

หรือจะเป็น 

คุณ 

คนที่กำลังอ่านอยู่ ณ เวลานี้ 

ก็ตาม 

-------