"แอบมาแต๊ะอั๋งตอนคนกำลังหลับอยู่เนี่ยนะ โรคจิตหรอ!"
"แต่สีหน้าเธอตอนถูกสัมผัสน่ะ...มันก็โรคจิตสุดๆ ไปเลยไม่ใช่รึไง"
...อย่างที่เขากล่าวกันว่า คนเราเกิดมาพร้อมด้ายแดงที่ผูกกันไว้ด้วยชะตาลิขิต
หรืออีกนัยหนึ่งอาจเป็นดังสำนวนเก่าแก่แต่โบราณ 'ผีเห็นผี' ที่คนประเภทเดียวกันจะดึงดูดกันและกันโดยไม่รู้ตัว
เขา...ผู้ซึ่งไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ มักจะมีอาการเหม่อลอยอยู่ตลอด รู้ตัวอีกที มือไม้ก็จะชอบเผลอไปวางอยู่บนร่างกายคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจซะแล้ว เขารู้เพียงแต่ว่า เขารู้สึกอยากจะสัมผัสสรีระที่น่าหลงใหลเหล่านั้นของสตรีเพศอยู่ตลอดเวลา โดยที่เขาไม่อาจควบคุมความรู้สึกนั้นได้เลย ทั้งชีวิตเขาถวิลหาเพียงแต่สตรีที่จะมาเติมเต็มความปรารถนาอันล้นทะลักนี้ของเขาได้ สตรีที่ยินดีที่จะให้เขาได้สัมผัส และยินดีที่จะมีความสุขกับการสัมผัสนั้นร่วมกันไปพร้อมๆ กับเขา เพื่อให้เขาเลิกเป็นไอ้โรคจิตแบบนี้ได้ซะที
และเธอ...ผู้ซึ่งไม่อาจต้านทานการถูกสัมผัสได้เลย ความรู้สึกทางร่างกายมักจะไปไวกว่าความคิดเสมอ การกระตุ้นจากการสัมผัสเพียงเล็กน้อยมันแทบจะกระชากเธอไปสู่ก้นเหวแห่งตัณหา ราวกับว่าประสาทสัมผัสของเธอมันไวกว่าคนทั่วไปไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า มันทำให้เธอรู้สึกถึงอารมณ์เหล่านั้นอยู่ตลอดเวลา และต้องคอยควบคุมตัวเองไม่ให้เผลอใจไปกับมัน ต้องไม่ให้ใครล่วงรู้ได้ว่าเธอมีอาการประหลาดนี่ ไม่งั้นชีวิตเธอได้บรรลัยแน่
และแล้ว ผี กับ ผี ก็ได้วนเวียนมาพบกันในที่สุด ในช่วงปีที่ 20 ของชีวิต ที่นับว่าเป็นช่วงคึกคะนองจนแทบสิ้นสติของมนุษย์
Guest
