เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน

สวัสดี 

นี่คือฉันเป็นไงฉันสวยไหม

ฉันล้อเล่น 

ฉันมีเพื่อนอยู่"3"คน คนที่ 1.ปอย

มันคือเพื่อนที่เรียนเก่งชิปและฉันยังนั่งใกล้มันเพราะว่าค่อยลองงานมันที่ฉันยังทำไม่เสร็จ

"ปอยลองงานหน่อยดิกูลืมทำงาน เร็วเดี่ยวกูโดนครูด่า" "เออๆเดี่ยวกูให้ลอก"และปอยก็ยิบงานขึ้นมาเพื่อให้ฉันลอกแต่ถว่า

"เห้ยให้กูลอกด้วยดิกูก็ลืมทำ"

นี่เพื่อนคนที่ 2 ของฉัน นัท

มันก็เหมือนฉันละขี้เกรียจทำงานลอกกันแต่ปอยแต่ว่าการลอกของมัน

เหนือกว่าฉันหลายเท่าเพราะว่ามันลอกเร็วชิปคือแบบว่าถ้าฉันลอกได้ครึ่งหนึ่งแล้วมันมาลอกที่หลังมันเสร็จก่อนฉันอ่ะดิ ",มึงกูเสร็จกูไป

ก่อนน่ะ" คือแบบไอ้เหี้ยเร็วเกินนนนนน "พวกมึงกินขนมไหม ออพวกมึงสองคนลอกงานไอ้ปอยอยู่เครๆพวกมึงลอกไปเถอะไม่ต้องแดก

ขนมแล้ว" "เอ้าเอาขนมมากูจะแดกกูนี่หิวก็หิวเร็วเอามา"

ส่วนคนเมื่อกี่เพื่อนคนพี่สามไอ้ แฟร์

มันคือเจ้าแห่งการแดกเพราะทุก 10 วิมัน

ต้องหาของเข้าตลอดและมันจะแดกเฉยๆไม่ได้มันมากินยั่วจนฉันนี่อยากกินมากก และพอเวลาฉันบอกว่าจะลดน้ำหนักเนี้ยมันจะไปหา

ของกินเป็น 2 เท่าเลยเพื่อยั่วฉันโดยเฉพาะ แต่ก็แปลกน่ะมันแดกเยอะแต่มันไม่อ้วนเลย

และคนสุดท้านฉัน ปาย

เป็นคนป๋องๆเออ เป็นบ้าที่สุดในกลุ่ม และเป็นตัวนำไปเล่นอะไรแปลกๆประจำ "พวกมึงตามกูมา" ถึงห้องครูใหญ่ "ไอ้นัท

มึงเอาน้ำปลามาไหม" "เออๆกูเอามา" "ดีมากมึง" "พวกมึงจะทำอะไรกันอ่ะ" ปอยถามด้วยความสงสัย ฉันบอกไปว่า "ก็กูจะมาเอาคืนครู

ใหญ่ไง ในเมื่อครูสั่งให้กูวิ่งรอบสมานนัก กูจะเอาคืนโดยกลางเอาน้ำปลาใส่ลงไปในแก้วกาแฟครูไง" จากนั้นฉันก็เริ่มเอาน้ำปลาใส่ลงไปใน

กาแฟครู "พวกเธอทำอะไรกัน" เสียงครูใหญ่เอ่ยขึ้น ฉันกลื่นน้ำลายแทบจะไม่ลง ฉันค่อยๆหันไปมองครูใหญ่ "ค่ะ.....ครูใหญ่" ฉันพูดด้วย

เสียงแพ้วเบา "พวกเธอทั้งหมดมานี่" ทุกคนค่อยๆเดินไปหาครูใหญ่ "พวกเธอต้องโดนลงโทษ ไปยื่นกลางแขนและยื่นขาเดียวคาบ

ไม้บรรทัดหน้าเสาธงตอนเช้าวันพรุ้งนี้จนกว่าฉันจะพูดตอนเช้าเสร็จ!" ปอย/แฟร์/นัท พูดพร้อมกันเบาๆ "ไม่น่ามาเลยมีปัญหาตลอด"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เป็นไงทุกคนปายแสบมากตั้งแต่เริ่มเรื่อง