วันๆของไอช่าและผองเพื่อน

ชีวิตวันๆของไอช่ากับได้เริ่มขึ้นเมื่อเธอได้เข้าเรียนต่อในชั้นปวช.หลังจบ ม.3 จุดเริ่มต้นที่นำพาเธอให้ได้พบเพื่อนแท้บีทริซและดีลิซ่าในวันนั้นที่เธอได้พบทั้งสองเธอจึงได้รู้ว่าความสนุกเวลาอยู่กับเพื่อนที่แท้เป็นอย่างไร

13 พฤษภาคม XXXX

วันนี้เป็นวันสอบเพื่อจะเข้าสู่วิทยาลัยเป็นวิทยาลัยที่ไม่ได้เด่นอะไรมากนักและไม่ได้จำกัดเกรดในการเข้าไอช่าเลือกที่นี่ด้วยเหตุผลไม่กี่ข้อคือ

1.พ่อของเธอไม่ต้องการให้เธอไปไกลสายตาเพราะเป็นห่วงเธอรวมถึงเธอเองก็เป็นห่วงพ่อ

2.เกรดของเธอนั้นไม่ได้ดีนักเพราะเธอเป็นคนหัวถึบ

และ

3.เธอไม่มั่นใจว่าถ้าไปที่อื่นที่ไกลกว่านี้เธอจะไปรอดได้

ดังนั้นเธอจึงเลือกที่นี่

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าของไอช่าดังขึ้นในตอนนี้เธอกำลังเดินไปที่ห้องสอบที่ถูกจัดเตรียมไว้จริงๆแล้ววิทยาลัยนี้สามารถเข้าได้ด้วยโควต้าเกรดตั่งแต่2ขึ้นไปแต่เกรดของไอช่านั้นไม่ถึง..ทำให้เธอต้องสอบเพื่อที่จะเข้าเรียน..และใช่ไอช่าเกลียดการสอบโดนเฉพาะเธอที่รู้ว่าตัวเองนั้นไม่ได้ฉลาดเธออยากจะหยุดเรียนแล้วออกไปใช้ชีวิตอย่างอิสระแต่เธอทำไม่ได้เพราะอยากให้พ่อสบายใจเธอรับรู้มานานแล้วว่าโลกใบนี้มันน่าเบื่อและเธออยากจะหลุดพ้นเเต่เธอก็ทำมันไม่ได้เพื่อพ่อ

แอ๊ด..

ขณะที่ไอช่ากำลังจะเปิดประตูสายตาของเธอ ได้สบกับผู้หญิงคนนึงผู้หญิงคนนั้นหันมายิ้มให้เธอ ไอช่ารู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคุ้นๆแต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอกันที่ไหน เธอยิ้มกลับไปแล้วหันตัวเดินเข้าห้องสอบและเข้านั่งประจำที่สอบของเธอ ไอช่าที่ได้เห็นข้อสอบเธอได้แต่คิดในใจ ว่าจะไปรอดไหม ในวิชาต่างๆ เธอนั้นพอจะทำได้อยู่บ้างแต่เธอนั้นคงต้องยอมแพ้ให้กับวิชาคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษจริงๆ เธอว่า ฝเธอคงต้องใช้ตัวช่วยในการสอบ 2 วิชา นี้เสียแล้วนั่นคือ การเสี่ยงดวงด้วยปากกาที่เธอมักจะทำบ่อยๆ เพราะเธอไม่เก่งคณิตศาสตร์และอ่าน ภาษาอังกฤษไม่ออก เมื่อสอบเสร็จเธอได้เดิน ไปส่งข้อสอบและออกจากห้องสอบไปหลังจากนี้ อีกหลายวันจึงจะประกาศผล ไอช่าเดินลงไปชั้นล่างของตึกเพื่อไปหาที่นั่ง พัก ก่อนค่อยกลับบ้าน

เมื่อพักได้แป๊บนึงผู้หญิงที่สบตากับเธอก่อนเข้าห้องสอบได้เดินมาหาเธอ

" ไงไอช่า จำได้ไหมที่เจอกันที่งานพาร์ทไทม์" อ๋อใช่แล้วเธอเคยเจอกับผู้หญิงคนนี้ ที่งานพาร์ทไทม์ที่เธอเคยไปทำก่อนได้นี้

P ไอช่า

"ชื่ออะไรนะจำไม่ได้ จำได้ว่าเคยเจอหน้าแต่จำชื่อไม่ได้" ก็เลิกไปทำงานที่นั่นมาตั้งนานแล้วใครมันจะไปจำได้แต่ว่าก็ว่าเถอะก็นั่งคิดอยู่ตั้งนานว่าเหมือนเคยเจอที่ไหนที่แท้ก็ที่ทำงาน

"กูบีทริซ เรียกหา" อ๋อไอ้บีที่เคยคุยด้วยครั้งสองครั้งนี่เอง

" เรียกกูช่าเฉยๆก็ได้"

" เออๆ ไม่คิดว่าจะมาเจอมึงที่นี่คิดว่ามึงไปเข้าเรียนที่อื่นซะอีก" ไปไกลกว่านี้กูก็ไม่รู้จะไปไหนแล้วโว้ยยยย

" แล้วมึงมาสอบเข้าแผนกอะไรอ่ะ"

" ก็คอมพิวเตอร์กราฟิกพอดีกูชอบวาดรูป แล้วมึงอ่ะมาสอบเข้าแผนกอะไร" ก็นะดูจากหน้าตาอย่างมันแล้วก็ไม่แผนกการตลาดก็คงอะไรแบบพวกอาหารมั้ง

" ก็แผนกโภชนาการก็อาหารนั่นแหละ พอดีกูชอบกิน" กูว่าแล้วเชียวว่าแม่งต้องเข้าแผนกนี้ชัว

" อ๋อเออๆ แล้วมึงจะกลับบ้านตอนไหนเนี่ยสอบเสร็จแล้วไม่ใช่อ๋อ" ป่านนี้แล้วกูอยากจะกลับไปนอนเต็มแก่แล้วโว้ยเมื่อคืนก็นอนดึกยังต้องตื่นเช้ามาสอบอีก

"เออว่าจะกลับอยู่เหมือนกันเนี่ย"

" เอองั้นแยกย้ายกันกลับเลยป่ะล่ะ กูก็อยากกลับไปนอนที่บ้านและ"

" บ้านบึงไปอีกฝั่งชะงั้นแยกกันตรงนี้เนอะ บ๊ายบาย ไอ้ช่า" ดีจริงกูแค่มาสอบวันเดียวก็มีเพื่อนแล้วที่นี่ก็ไม่ต้องเหงาอยู่คนเดียวแล้วดิ โคตรดี

" เออบ่ายไอ้บี แล้วเจอกันวันประกาศผล"

_______________________________________________

นิยายเรื่องใหม่คร้าบบบบบบบ

เป็นนิยายที่เขียนจากเรื่องจริงน้าาาาแต่ของใครนั้นไม่บอกหลอกก จะพยายามเขียนทุกวันเลยเรื่องนี้เพราะไม่งั้นบางเรื่องทันก็จัลืมๆเลือนๆไป55555

คนที่อ่านในนิยายเป็นคนจริงไม่ใช้ตัวแสดง

ชื่อที่เห็นในนิยายเป็นชื่อปลอมๆค้าบ555

เป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาาา

😁😁

ป.ล. ในนิยายเรื่องนี้อาจมีการพูดหยาบและคำพูดที่รุนแรงน้าใครรับไม่ได้ไม่เป็นไรน้าาออกได้

ป.ล.ล. ก็เด็กยุคใหม่นิสัยส_ุนนี่นาาาา อุป!!