คิมิโนะ อาสึซะ: จงสำนึกในบุญคุณนี้และชดใช้มันด้วยชีวิตของนายซะ....
เมสุนะ มิซาโตะ: เพราะผมเป็นเด็กที่ถูกช่วยเหลือ....เป็นเพียงคนตายที่ได้รับชีวิตใหม่....จึงต้องทนทดแทนคุณสินะ...
โอริคาวะ นัตสึมิ:ถ้าทรมาณจะถอยออกมาก็ได้นี่นา ซาโตชิน?
ไอซาวะ ยูคิเอะ:ดอกไม้งามยอมคู่กับคนที่คู่ควร แต่ดอกอุตรพิดนี่....จะคู่กับอะไรดีละอาสึซะซัง^^?
โอริซาอิ ฟุโรโกะ:มนุษย์นี่เปราะบางเสียจริงแตะเพียงนิดก็แหลกสลายไปได้ง่ายๆ....
โอริซาอิ ยูกิ:ผู้คนมักจะพูดว่าการฆ่ากันเองนั้นช่างไร้คุณธรรม....แล้วการฆ่าสัตว์มันต่างกันตรงไหน?ในเมื่อมนุษย์ก็เป็นสัตว์.....
คาไมทาจิ เนโกะ:นายนี่น่าสนใจดีนะ เมสุนะมิซาโตะ...:)
นิยายเรื่องนี้ ชายXชาย ใครรับไม่ได้กดออกเลยคะ อ่านแล้วเม้นจะขอบคุณมากคะ ไรท์เป็นมือใหม่ที่ยังด้อยประสบการณ์ หากผิดพลาดประการใดแนะนำได้คะ เข้าใจตรงกันนะคะ
เรื่องการอัพ เนื่องจากไรท์อยู่แค่ม.4จึงอาจจะยุ่งๆ ดังนั้นอาจจะอัพช้าหรือเร็วตามแต่เวลาว่างและการบ้านคะ
Guest
