จบ อาครับอย่ากินผม
29
ตอน
129K
เข้าชม
247
ถูกใจ
135
ความคิดเห็น
2.19K
เพิ่มลงคลัง
อา-หลาน... ความสัมพันธ์น่าอึดอัดใจ เมื่อต่างฝ่ายต่างพยายามปิดบังความรู้สึกตนไว้ภายใน แต่จะปิดได้นานเท่าไร เมื่อยิ่งใกล้ชิดกัน...ยิ่งหวั่นไหว เกินกว่าจะห้ามใจ ไม่ให้กลืนกิน ไม่ให้ครอบครองเป็นเจ้าของ

อา-หลาน...  

ความสัมพันธ์น่าอึดอัดใจ 

เมื่อต่างฝ่ายต่างพยายามปิดบังความรู้สึกตนไว้ภายใน 

 

แต่...จะปิดได้นานเท่าไร 

เมื่อยิ่งใกล้ชิดกัน...ยิ่งหวั่นไหว 

...เกินกว่าจะห้ามใจ 

ไม่ให้กลืนกิน 

ไม่ให้ครอบครอง 

...เป็นเจ้าของ 

 

** เรื่องนี้เป็นความสัมพันธ์อาหลานที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันนะคะ ** 

***** ลงจบแล้วจะติดเหรียญทันที **** 

 

 

“ป้อนด้วยปากบ้างสิ” 

“ห๊ะ อะไรนะ” 

“ปากนายไง เราจูบกันตั้งหลายครั้งแล้ว จะอายทำไม” 

โอ๊ย ถามมาได้ จะไม่อายได้ยังไง ถึงจะจูบกันมาแล้ว แต่ผมไม่เคยใช้ปากป้อนขนมหรือของกินให้ใครนี่นา แค่คิดก็...อ๋อย 

“ไม่เอาอะ” ผมรีบส่ายหน้าทันที 

เห็นแววตาพราวแพรวนั้นยังจดจ้องมาอย่างมาดหมาย 

“ถ้านายไม่ทำ เดี๋ยวอาทำให้เองนะ” 

“เฮ้ย-ย-ย-ย” 

ตะโกนห้ามไปก็เท่านั้น เพราะอาเขมช่างไวเหลือเกิน เมื่อมือข้างหนึ่งเอื้อมมารั้งเอวผมไม่ให้ถอยหนี พลางใช้มืออีกข้างหยิบสตอเบอรี่ที่ประดับอยู่บนหน้าเค้กมาคาบไว้ที่ปาก ใบหน้าคมสันโน้มต่ำลงมาใกล้แสนใกล้ ยิ่งพาหัวใจให้สั่นไหว 

“อื้อ” ผมเผลออุทานประท้วงอีกฝ่าย 

จูบของอาเขมราวกับจะตักตวงเอาทุกอย่างไปจากตัวผม เราสองคนจูบกันอย่างนั้นเนิ่นนานเหลือเกิน มันเป็นจูบที่แสนยาวนาน ช่างเรียกร้อง และแสนเอาแต่ใจ 

เรือนกายร้อนผ่าวบดเบียดเข้ามาแสนชิดใกล้ กลิ่นกายจากผู้ชายตรงหน้าผสานไปด้วยกลิ่นเหงื่อไคลและกลิ่นหอมหวานของช็อกโกแลต...มันช่างเข้ากัน ชวนให้หลงมึนเมาหนักหนา 

“ขอ...ได้ไหม” 

ท่ามกลางพายุจากจุมพิตร้อน ผมเหมือนได้ยินเสียงกระซิบจากปากอาเขม แต่ฟังไม่ถนัดนัก 

“อะไรนะครับ” 

“นายไง...ขอกินนายเป็นของหวานคืนนี้ได้ไหม” 

 

ฝากติดตามทวิตของไรต์ได้ที่ @Athousandmile19 ขอบคุณค่า >< 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว