เขาคนนั้นในฝันของผม

บทนำ

“ซัน...มากินข้าวได้แล้วลูก แม่ทำของโปรดลูกไว้เยอะเลยนะ” เสียงอันเเสนไพเราะบองคนเป็นเเม่เอ่ยเรียก

“แม่หิวแม่ก็กินเลย ผมเล่นเกมส์อยู่!” เด็กหนุ่มในวัยรุ่นตอบรับคำเรียกของผู้เป็นเเม่ด้วยความหงุดหงิด

“มากินข้าวกับเเม่พร้อมกน้าพร้อมตาซักวันเถอะลูก....นะลูกนะ”คนเป็นเเม่เอ่ยเสียงหวานบอกลูกชายเจ้าตัวด้วยความอ่อนโยน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ซัน...มากินข้าวเถอะลูก”ผู้เป็นเจ้าของเสียงหวานเอ่ยเรียกหน้าห้องนอนลูกชายพร้อมเคาะประตูเรียก

“แม่!!! ซันบอกว่าอย่าพึ่งมายุ่งไง ซันเล่นเกมส์อยู่ ถ้าเเม่หิวเเม่ก็กินก่อนเลย แม่ฟังซันไม่เข้าใจเหลอ”เสียงลูกชายตะโกนเสียงดังรอดผ่านช่องประตูใต้ล่างมาเสียงดัง คนเป็นเเม่ถึงกับหน้าซีดเเล้วเดินกลับไปกินข้าวคนเดียวตามเเบบที่เคยเป็น

“แม่สวัสดีครับ” ผมยกมือไหวเเม่พร้อมกับรับธนบัตรจากผู้เป็นแม่เเบบเคยๆ

“ตั้งใจเรียนนะลูก เป็นเด็กดีล่ะ”เจ้าของเสียงอันอ่อนโยนบอกผม

“รู้แล้วหน่า” ผมบอกกับผู้เป็นแม่

ผมไปโรงเรียนด้วยการเดิน ถึงที่บ้านผมจะมีรถยนต์ส่วนตัว มีคนคอยขับรถให้ เพราะที่บ้านผมค่อนข้างที่จะมีฐานะไม่ได้ยากจนอะไรปานนั้น ที่ผมชอบเดินไปโรงเรียนเพราะผมชอบมองข้างทางที่มีเเต่ต้นไม้สีเขียวสวยขึ้นเต็มข้างทาง พร้อมกับดอกที่ออกเต็มต้น สีเหลือง สีชมพู ระยิบระยับไปหมดทั้งสองข้างทาง ผมมองดูเเล้วผมรู้สึกเหมือนไม่ต้องคิดอะไร เเค่ปล่อยให้ใจไหลไปตามสายลม

“เฮ้ย!!ไอ้ซัน!! วันนี้ว่าไงว้า โดดเรียนอีกป่ะ กูมีที่เด็ดให้มึงลอง” ผู้มาใหม่เดินมากอดคอผมจากทางด้านหลังพร้อมกับเอามือตบหัวผม

“โห~ไอ้อาร์ม กูเคยพลาดเรื่องเเบบนี้เหลอวะ ที่ไหนเด็ด กูไปที่นั้น” ผมเอ่ยตอบเพื่อนผู้รู้ใจ

“เออๆ เเล้วเจอกันมึง ที่เดิม” ไอ้อาร์มเอ่ยบอกผมพร้อมกับวิ่งนำหน้าเพื่อไปเตรียมพร้อมกับการเที่ยวให้เต็มที่