ยัยซุ่มซ่ามกับนายเย็นชา #นักศึกษาพยาบาล #นักศึกษาแพทย์

สวัสดีค่ะทุกคน ก่อนอื่นก็ขอแนะนำตัวก่อนละกัน อันข้าพเจ้ามีนามว่า เอ๊ะ! (ทางการไป๊555) เอาใหม่ๆ ฉันชื่ออิ๊ง อายุ 21 ปี ตอนนี้ก็เรียนมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 แล้ว ฉันก็มีเพื่อนในแก็งอีก 3 คน ชื่อ แอ้ม เอ๋ แอล (เรามันแก็งตระกูล อ ) ฉันชอบและรัก Got7 เป็นที่สุด (เมนพี่แจ็คนะครับผม) ฉันเป็นคนตลก เฮฮา บ้าบอในเวลาเดียวกัน แต่ก็พอจะมีสาระกับเขาอยู่บ้าง บ้างนะ

ขอแนะนำเพื่อนก่อนละกันนะ

"แอ้ม" ภายนอกเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก แต่จริงๆเมื่ออยู้ด้วยกันแอบหื่นนิดๆนะ

"เอ" เป็นคนจริงจังเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น เก่ง เป็นโฆษกของคณะเลยก็ว่าได้ งานไหนต้องมีเธอตลอด & และฉันบางทีก็ตามติดสอยไปเป็นพิธีกรกับเขาบ้างอ่ะนะ สวยและมั่น

"แอล" เป็นคนเงียบๆถ้าไม่สนิทอ่ะนะ นางจะชอบหมอลำเป็นชีวิตจิตใจ ต้องได้ฟังทุกคืน อ่ะๆแอบเม้าเพื่อน555

***พอหอมปากหอมคอ***

เรื่องก็มีอยู่ว่า..............

วันหนึ่ง เช้าตรู่ ฉันต้องตื่นเช้ามว้ากกกเพื่อจะเข้าเรียนวิชาเภสัชวิทยา เวลา 7.00 น. ฉันและแก็งก็เดินมาเรียนปกติแหละ กำลังซื้อโกโก้แก้ง่วงซะหน่อย และ และ ได้เจอกับพ่อหนุ่มหน้าเนียนคนหน้ามน ที่ฉันแอบปลื้มเขามว้ากกกกก มากที่สุด คือ ไอ้เจ้าหน้าเนียนของเค้า 555 (แอบมองมาตั้งแต่ปีหนึ่ง)

เขาชื่อว่า "หลุยส์" เรียนคณะแพทย์ศาสตร์ ปี 3 เหมือนกัน เขาหน้านิ่งมาก ขี้เก็ก แต่ก็น่ารักอ่ะ (ก็มันชอบเขาไปแล้วอ่ะ) ไปรู้จักเขาได้ไงอ่ะเหรอ ก็แอบส่องไอจีจากกลุ่มเพื่อนของเขานั่นแหละ และก็รู้จักจากรุ่นพี่เขา ชื่อ"พี่เต๋อ" หล่อ นิสัยดี มีแฟนแล้วนะจ๊ะ ก็พอจะรู้จักกัน แต่ไม่สนิทมาก เราเคยลงชุมชนด้วยกันก็เลยไปตีสนิทเขาเลย อิอิ

วันนั้นมีธุระต้องไปหาพี่เต๋อ แล้วฉันก็เดินซุ่มซ่ามถือของพรุงพะรัง เดินชนผู้ชายคนหนึ่ง ฉันเงยหน้าขึ้นก็หลงไหลในใบหน้าของเขา เขาหล่อ น่ารัก หน้าใสจัง ติดอย่างเดียว นายจะเย็นชาเกินไปแล้วนะ อุ๊ย!!!

"ขอโทษนะคะ พอดีของเยอะไปหน่อย แฮร่ๆ เป็นไรมากไหมคะ เจ็บตรงไหนไหม ขอโทษอีกครั้งนะคะ" อิ๊ง

"เจ็บสิ ถามมาได้ เป็นเธอโดนบ้างจะเจ็บไหมยัยเซ่อ เปิ่นจริงๆ" หลุยส์พูด

อิ๊งคิดในใจ "อิตาบ้าพูดด้วยดีๆก็ได้ทำไมต้องตะคอกด้วยเนี่ย"

"ก็ขอโทษแล้วไง อะไรของนายเนี่ย ฉันไปละนะ พอดีฉันรีบอ่ะ บรั๊ย " อิ๊งพูดจบก็ไปเลย ฟิ้วววว

"ยัยซุ่มซ่าม ยัยเปิ่นเอ้ย ฝากไว้ก่อนเถอะ " หลุยส์แอบบ่น

นั่นแหละเจอกันครั้งแรกก็หาเรื่องจนได้

ปัจจุบัน ฉันก็ได้แต่แอบมองเขา ไม่กล้าสบตา คอยแอบมองอยู่ห่าง วันนี้ก็เหมือนกัน ฉันก็เดินหลบหลังเพื่อน แต่ แต่! เขามองเห็นฉ๊านนน ไม่ได้การและ เขากำลังจะเดินมาหาฉัน(หรือเปล่า) ฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปห้องเรียนทันที อย่างไม่รีรอ 555

Part หลุยส์

"ยัยซุ่มซ่ามนั่นเป็นอะไร แค่จะเดินไปซื้อน้ำ จำเป็นต้องวิ่ง 4×100 เมตรขนาดนั้นเชียว หึ"

***จะเป็นอย่างไรต่อไปรอติดตามด้วยนะคะ***

เค้าเขียนนิยายครั้งแรก ฝากติดตามคอมเม้นด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ 🥰😅