มารยารัก

ชายหนุ่มที่หญิงสาวหลายคนต่างหลงใหล ในความหล่อเหลา หน้าตาที่ดูออดอ้อนไร้พิษภัย มันช่างดูเย้ายวนใจ สาวน้อยสาวใหญ่ แต่ความร้ายกาจที่ซ่อนภายใต้ใบหน้าออดอ้อนของเขานั้น มีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับรู้ว่ามันน่ากลัวเพียงใด

เบรย์เดน ชายหนุ่มรูปงาม ที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษเลยสักครั้ง ใครมาเสนอเขาก็พร้อมสนองความต้องการ แล้วทิ้งไปโดยไม่เคยจำหน้าของพวกหล่อนได้เลย แต่แม่สาวน้อยที่เขาไปเจอที่ร้านกาแฟวันนั้น ทำให้เขาแทบนอนไม่หลับร่างกายที่ไม่เคยตื่นเต้นหรือพึงพอใจในรสสวาทเลยสักครั้งมันถูกปลุกด้วยใบหน้าหวานของเธอคนนั้น เขาจึงต้องคอยสะกดรอยตามเธอไปเหมือนคนโรคจิต โดยที่เจ้าหล่อนไม่รู้ตัว

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวร่างเล็กที่ใบหน้าใสสะอาดปราศจากสิ่งแต่งแต้มใดๆบนใบหน้าก้มลงถามคนตัวโตที่ฟุบหลับลงบนโต๊ะสีหวานภายในร้านกาแฟเล็กๆ ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นมองคนตรงหน้า ริมฝีปากสีหวานที่เขาแอบมองมาตลอด ทำไมมันช่างน่าจูบขนาดนี้ เบรย์เดนคิด สายตาหยาดเยิ้มมองเรียวปากอวบอิ่มอย่างหลงใหล “ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อยครับ ช่วยไปส่งผมที่ห้องที” เบรย์เดนลูกค้าประจำที่มักมาที่ร้านบ่อยๆ ขอร้องหญิงสาว ซึ่งเธอยินดีจะช่วยเขา เพราะเขาเป็นคนที่แสนอ่อนโยน และบอบบางในสายตาของวิเวียน “ได้ค่ะ วิเวียนกำลังจะเลิกงานพอดีเลย คุณใหวหรือเปล่า รอสักครู่นะคะ” วิเวียนบอกชายหนุ่มพร้อมรีบไปเก็บข้าวของที่ล๊อกเกอร์หลังร้าน สายตาที่ดูอ่อนโยนของเบรย์เดนบัดนี้ช่างเปล่งประกายดูน่ากลัว “ถึงเวลาแล้วสินะวิเวียนที่รัก” เบรย์เดนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เขาอดทนกับเธอมามากพอแล้ว