ผมไม่เก่งหรอกครับ

บทนำ

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย"เสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง

"ใครก็ได้โทรเรียกรถพยาบาลเร็ว"

หลังจากนั้นก็มีเสียงฝีเท้ามากมายที่กรูกันเข้ามา

"มีคนถูกรถชน"

ผมกำลังจะตาย ผมได้ยินเสียงและภาพที่คนวิ่งไปวิ่งมาอย่างชุลมุนมันเป็นภาพที่เลือนลางมาก ผมรู้สึกเจ็บไปหมดเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย ผมได้ยินเสียงเหมือนมาจากที่ไกลแสนไกล มันเป็นทั้งหมดที่ผมจำได้หลังจากที่ทุกอย่างมืดลง

เหตุการณ์ก่อนเกิดเหตุ

ผมเป็นนักศึกษาชายของปัญญาภิวัฒน์อยู่ปี 4 อายุ 25 ครับ ผมชื่อทิวากร หรือทิว วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายครับพวกผมก็จะจบแล้วผมคิดว่าผมน่าจะได้คะแนนดีเลยทีเดียว

"ทิว"เสียงของหญิงสาวตัวเล็กเอวบางหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มผิวขาวได้วิ่งเข้าหาร่างสูงของเพื่อนสนิท

"เอมอย่าวิ่งเดี่ยวล้ม"ผมบอกเพื่อนสาวคนสนิทอย่างเป็นห่วงกลัวว่าจะล้ม เอม หรือ เอมอร คือเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถม

"ทิวสอบเสร็จแล้วไปหาอะไรกินกัน"

ยังไม่ทันถึงตัวเจ้าหล่อนก็ตะโกนหเาอะไรกินแล้ว

"กินอะไรดีล่ะ"ผมถาม

"หมูกะทะไหม"เธอถาม

"ไปก็ไปดิ"

"ชาบูดีไหม"เธอ

"ไปก็ไปดิ"ผม

"ไปแล้วเลี้ยงด้วยนะ"เธอบอกแบบยิ้มๆ

"เออ เอาดิ"ผมบอกเอม

ตอนนี้พวกผม 2 คนกำลังเดินไปหน้าวิทยาลัย

ปี๊น ปี๊น!!!!

เสียงของรถfortuner สีดำเสียหลักกำลังพุ่งมาที่พวกผม ผมพักเอ็งออกไปจากรัศมีรถแต่ตัวผมหลบไม่ทัน

กลับไปปัจจุบัน

.

.

.

.

จบบทนำแล้วค่ะ

ติชมได้นะคะ