บำเรอรักเมียชั่วคราว

                  บำเรอรักเมียชั่วคราว

รัชติรุจน์ วรภิณโยกุล (28)

ชายหนุ่มอนาคตไกล จบจากเมืองนอกเมืองนา เมื่อกลับมา ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม เด็กหญิงหน้าตาน่ารักใสซื่อหายไปไหนเหลือแต่หญิงสาวชอบยั่ว คิดแต่จับผู้ชายรวยๆ คบผู้ชายไม่เลือกหน้าหน้าหวานๆซื่อๆ ไม่มีอีกแล้วในความคิดเขา เธอก็แค่ใส่หน้ากากสาวใสเพื่อหลอกคนอื่น

มิรันตี สิริโสภณ (22)

เธอเป็นแค่ลูกสาวลูกน้องเก่าของพ่อเขา เธอเป็นเด็กกำพร้า เป็นเด็กในปกครอง

ได้รับอุปการะจากครอบครัวเขา เธอจึงต้องตอบแทนแม้ว่ามันจะมาจากใจเธอล้วนๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ต้องการมันเลย

ตัวอย่าง...

"เธอนี่มันจริงๆเลย ทำตัวน่ารังเกียจที่สุด คิดแต่จะจับลูกชายผู้มีพระคุณ ตาวิศมันไม่ทันมารยาที่เธอยั่วยวนมันได้หรอก เธอควรจะหยุดได้แล้ว อย่างเธอต้องเจอคนอย่างฉันนี่ หรือที่เธอคอยดูแลคุณพ่อฉันก็คงคิดจะจับท่านอีกคน ใช่ไหม"

"คุณรัชเข้าใจผิดไปใหญ่แล้วคะ มิรันแค่ดูแลท่านเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ท่านชุบเลี้ยงดูแลมาก็เท่านั้น" เธอกลั้นน้ำตาเอาไว้แทบไม่อยู่ เขาสมประมาทเธออย่างมากเธอรู้ดีว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไรสำหรับคนในบ้านนี้

"แค่คิดจะตอบแทนบุญคุณอย่างที่เธอว่า เธอมาทำกับฉันก็ได้ พ่อฉันหรือตัวฉันก็เหมือนกัน แต่อย่ามายุ่งกับน้องชายฉันอีก นี่เป็นคำสั่งและสิ่งที่เธอต้องทำต่อจากนี้ มันก็คือ.."เขามองสำรวจเธอทั้งตัว

"ดูแลฉันและทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง ไม่มีแม้แต่ข้อแม้ เรียนจบมาก็สูงใช้เงินครอบครัวฉันไปตั้งมาก คงเข้าใจคำพูดง่ายๆที่ฉันบอกเธอนะ"

"ค่ะ มิรันเข้าใจแล้วคะ"มิรันตีได้แต่ก้มหน้านิ่งฝืนตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา

" ดูๆไปเธอนี่มันก็สวยไม่ใช่เล่นเลยนะ ถึงว่าสิใครๆก็ต้องการเธอ...ยกเว้นฉันไว้คนหนึ่ง"รัชติรุจน์เดินมาหยุดตรงหน้าเธอ เชยคางเธอขึ้นให้สบตากับเขาตรงๆ

"ไหนขอดูหน้าสวยๆชัดๆสิว่าเธอสวยขนาดไหน เงยหน้าขึ้นมาเดี๋ยวนี้"เขารอดูว่าเธอจะทำอย่างไร

 เมื่อตอนมิรันตียังเด็กๆ เขาเจอเธอไม่กี่ครั้งแต่ ทุกครั้งที่เจอ เธอจะสวยน่ารักสดใสเสมอ ยิ้มให้กับเขาตลอดเวลา จ้องมองแต่เขาคนเดียว เดินตามเขาเสมือนเป็นเงาตามตตัว

มิรันตีฝืดตัวเองมองหน้าเขาตรงๆ เธอไม่กล้ามองหน้าเขา เธอรู้สึกว่าเขาจะจับเธอได้ ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ตัวเธอสั่น หน้าเธอแดงขึ้น มันเป็นเองอย่างที่เธอไม่รู้ตัวและเธอก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ มิรันตีเลยก้มหน้าลงอีกครั้งอย่างเสียไม่ได้

"เธอนี่มันดื้อด้านเอาการ สั่งอะไรไม่เคยจะเชื่อจะฟัง เพราะทำท่าทางอย่างงี้สิ สนิมสร้อยผู้ชายมันถึงติดเธอแจ เงยหน้าขึ้นมา"เขาสั่งไม่พอมันคงช้าไม่ถึงใจเขา เขาเลยจับตัวเธออุ้มขึ้นมานั่งบนตักเขา จะได้มองหน้าเธอชัดๆ

"อาการที่มันสั่นขนาดนี้ มันสั่นสู้หรือสั่งหนี กันแน่นะ

มิรันตี"เขาจ้องริมฝีปากแดงระเรื่อของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้ากับทนต่อไปไม่ไหว ใช้มือทั้งสองข้างจับประคองหน้าเธอไว้ จูบประกบทับลงมาแรงๆอย่างไม่คิดว่าเธอจะเจ็บหรือเปล่ากับการกระทำรุนแรงแบบนี้ของเขา 

มิรันตีดิ้นรนขัดขืน แต่เมื่อเธออยู่ในอ้อมกอดเขาแล้ว เธอหรือจะหนีเขาพ้น"รัชติรุจน์บดจูบรุนแรงอย่างลืมตัว ปากบอกว่าเกลียดแต่การกระทำสิตรงกันข้าม

 เขารู้สึกว่าเธอไม่เป็นงาน หรือเธอแสร้งทำ

รัชติรุจน์ถอนปากออกอย่างเสียดาย

เป็นไง มันพอฟัดพอเหวี่ยงเท่าที่เธอเคยผ่านมาไหม หรือถ้ายังไม่ถึงใจบอกได้ ฉันจัดใหม่ให้ได้นะ" แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบตัวเธอ แต่จูบของเธอมันก็หวานอย่างที่เขาคาดไม่ถึง ....

บำเรอรักเมียชั่วคราว

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

🎊MadamSo..