“ยายจ๋าๆ วันนี้เราขายขนมหมดเลย” หญิงสาวบอกผู้เป็นยายด้วยสีหน้าแววตาที่ดีใจเมื่อรู้ว่าขนมที่ทำเมื่อคืนขายหมดแล้ว
“เออ ยายรู้แล้ว” ผู้เป็นยายยิ้มให้กับหลานสาวคนสวยของเธอ
“เดี๋ยววันนี้ฝนจะทำของอร่อยๆให้ยายกินนะจ๊ะ”
“แกทำอะไรให้ยาย ยายก็กินหมดแหละ”
“ไม่ๆได้ๆ เราขายขนมหมดทั้งทีเนอะ”
“เออๆ รีบเก็บของได้แล้วยายหิว มัวแต่พูดอยู่นั่นเมื่อไหร่ยายจะได้กินข้าว” ยายบ่นให้หลานที่เอาแต่พูดไม่ยอมหยุด
“งั้นเดี๋ยวฝนไปเอารถมารับนะยาย” หญิงสาวพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปหลังตลาดทันที
“น้ำฝนนี่ยิ่งโตมันยิ่งสวยเนอะยายพร” แม่ค้าที่ขายของอยู่ข้างๆ พูดขึ้น ยายพรก็เลยยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจที่มีหลานสาวสวย
“หลานสาวฉันมันก็สวยได้ฉันนี่แหละ เพราะฉันเลี้ยงมันมากับมือ ถึงฉันจะไม่ใช่พ่อใช่แม่มัน แต่ฉันก็เลี้ยงของฉันอย่างดีมันก็เลยทั้งสวยและเก่งเหมือนกับฉัน” ยายพรพูดอย่างภาคภูมิใจ เพราะว่ามีหลานสาวทั้งสวยและเก่ง น้ำฝนกำพร้าพ่อและแม่มาตั้งแต่เด็กๆ เพราะพ่อกับแม่ได้ของน้ำฝนประสบอุบัติเหตุรถชนทำให้พ่อกับแม่ของเธอเสีชิวิตทั้งคู่ ยายพรเลยเลี้ยงดูน้ำฝนเองมาโดยตลอด แต่ถึงน้ำฝนจะเป็นเด็กกำพร้าเธอก็ไม่เคยทำตัวมีปัญหาเลยสักครั้ง มิหนำซ้ำเธอยังเป็นเด็กที่น่ารักว่านอนสอนง่ายแถมยังเป็นเด็กเรียนดีมาโดยตลอด ยิ่งทำยายพรทั้งรักและเอ็นดูเธอเหมือนกับว่าเธอเป็นลูกสาวแท้ๆของยายพรเลยก็ว่าได้
Guest
