ดารัณญาหอบหัวใจอันบอบช้ำไปไกลยังเมืองเชียงคานแต่ก็ไม่วายเจออดีตคู่หมั้นกับคู่ขา
และได้พบกับหนุ่มหล่อสุดเซอร์ที่ถูกเธอแอบอ้างว่าเขาคือแฟนใหม่ตนเพื่อประชดคู่หมั้น
และเขาผู้นำพาความอบอุ่นกลับมาให้หัวใจเธออีกครั้ง
เมื่อคุณถูกเหยียบย่ำหัวใจจนไม่เหลือชิ้นดีจากคนสนิทที่ไว้ใจ คุณจะใช้เวลารักษาบาดแผลที่เหวอะหวะนี้ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมนานแค่ไหนกัน
“เรารู้จักกันมากี่ปีแล้ว”
“เจ็ดปีไง ทำไมเหรอ” เธอทำท่านึกก่อนจะตอบเขา
“เจ็ดปีมันมากพอที่เราจะทำความรู้จักกันไหมรัณ มากพอที่เราจะคบกันได้ไหมครับ” น้ำเสียงเรียบทว่าจริงจังของชายหนุ่มทำให้ดารัณญาอึ้งจนแทบลืมหายใจ เธอถูกคนที่เธอแอบรักขอเป็นแฟน
“ทะ แทน แก”
“คบกันไหม”
หนึ่งนางมนุษย์ หนึ่งบุรุษ และหนึ่งผู้ปกครองพิภพแห่งเมืองบาดาล
เพราะถูกคู่หมั้นและรุ่นน้องทรยศหักหลัง ดารัณญา จึงหนีไปทำใจไกลยังเชียงคาน
เมืองเล็กๆ ทว่ายังคงไว้ซึ่งขนบธรรมเนียมประเพณี แถมยังทำให้หัวใจที่แตกสลายกลับมาเต้นได้อีกครั้งเพราะ 'เขา' คนที่ถูกเธออ้างว่าเป็น 'แฟนใหม่' ต่อหน้าอดีตคู่หมั้น
“เชื่อแล้วว่าฮ็อตจริง” เมื่อแขกเดินกลับไปเขาจึงเอ่ยแซวคนตัวเล็กที่ทำหน้าที่ปิ้งย่างด้วยใบหน้าเรียบเฉย แต่มือที่ยังพาดบนไหล่กลับไม่ยอมเลื่อนออก
“ช่วยไม่ได้ ก็คนมันสวย” เธอพูดทีเล่นทีจริงแล้วใช้มือสะบัดผมทำท่าประกอบ จนชายหนุ่มอดหมั่นไส้ไม่ได้ ยื่นมือที่พาดบ่าไปลูบผมเธอเบาๆ
“ใช้พี่เป็นข้ออ้างห้ามผู้ชายมาจีบแบบนี้พี่จะคิดจริงแล้วนะ”
“พูดแบบนี้ตกหลุมรักรัณแล้วเหรอคะ” เธอเอี้ยวตัวช้อนตาขึ้นมองใบหน้าครึ้มเคราอย่างยั่วยวน นัยน์ตาคมจ้องเธอกลับอย่างไม่แพ้เช่นกันกลับเป็นฝ่ายเธอเสียเองที่หลบสายตาคู่นั้นวูบ
จะเป็นคุณได้ไหมที่ช่วยรักษาหัวใจของฉัน
เมืองเชียงคานเมืองแห่งความอบอุ่นหัวใจ❤️
ทางไรท์จะทำการติดหลังในสองตอนสุดท้ายหลังจากเปิดให้อ่านฟรีมาสองเดือนนะคะ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้สวงนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบ หรือนำ
ส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมาย
Guest
