เด็กชายทายาทเจ้าของโรงแรมที่อยู่ในวัยกำลังซน ถึงแม้จะเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตของการเป็นลูกคนเดียวของเขาเหงาเลย เพราะมีพี่ข้างบ้าน ลูกชายร้านขายดอกไม้คอยเข้ามาดูแลและอยู่เป็นเพื่อนในเวลาที่ไม่มีใคร
"พี่เชน พรุ่งนี้มาเล่นด้วยกันอีกนะ"
แค่พูดไปแบบนี้แล้วยิ้มให้ พี่ชายข้างบ้านก็พร้อมไปยืนรอที่หน้าประตูรั้วบ้านตั้งแต่คนงานยังไม่ตื่นมาเปิดรั้วให้แล้ว เขารู้สึกผูกพันธ์กับเด็กชายตัวเล็กเสมือนกับเป็นน้องชายแท้ๆของตัวเองไปแล้ว
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เด็กคนนั้นพูดกับพี่ชายข้างบ้าน หวังว่าพรุ่งนี้จะได้เล่นด้วยกันเหมือนทุกๆวัน แต่ทว่า...วันพรุ่งนี้...ไม่มีจริง
เชนยืนเกาะประตูรั้วหน้าบ้านหลังใหญ่ของเด็กคนนั้นหลังจากเกิดเหตุการณ์ฆ่ายกครัวจนไม่มีใครรอดชีวิต...ยกเว้น ลูกชาย ที่ยังไม่พบศพ ภาพตรงหน้ามันยังคงวนเวียนติดอยู่ในความทรงจำมาตลอดยี่สิบปี ไม่มีใครรู้ว่าเด็กคนนั้นหายไปไหน ยังมีชีวิตอยู่ไหม จนกระทั่งเวลาผ่านมา 20 ปี
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดท่ามกลางวงล้อมจับผู้ต้องหาหลายคดีที่เชนกำลังต้องการตัว
ร่างไร้วิญญาณของผู้ต้องหารายนั้นล้มลงไปกับพื้นทันทีด้วยฝีมือของคนขับรถประจำตัวที่ต้องการล้างแค้นให้คนรักก่อนที่จะฆ่าตัวตายหนีความผิด
เหลือเพียงบอดี้การ์ดหนุ่มที่ยืนช็อคกับการตายของเจ้านายที่เป็นเหมือนญาติคนเดียวบนโลกใบนี้ ก็ไม่มีความหมายอะไรที่ตัวเองจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อเหมือนกัน
เชนรีบวิ่งเข้าไปคุมตัวบอดี้การ์ดคนนั้นก่อนจะยิงตัวตายหนีความผิด แต่อีกฝ่ายกลับหมดสติในวงแขนของเขา เมื่อมองจ้องที่ใบหน้าของบอดี้การ์ดหนุ่มชัดๆ ภาพจำของเด็กชายข้างบ้านเมื่อยี่สิบปีก่อนก็ผุดขึ้นมาในหัวโดยฉับพลัน
ตัวเล็ก…?
ตัวละครและสถานที่ในนิยายไม่มีอยู่จริง ถูกแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
เหตุการณ์และการกระทำของตัวละครเป็นสิ่งสมมติ มิได้มีเจตนา ชี้นำ ชักจูง ให้เกิดพฤติกรรมอันไม่สมควร
หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้แต่ง ขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
...........................
สวัสดีจ้าาาา ทุกคน ^o^
หายไปนานคิดถึงกันบ้างไหม แต่ไรท์คิดถึงนักอ่านทุกคนเลยนะ
ตัวละครเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องก่อนหน้าอย่าง Hate love เกลียด(ที่รัก)...มึง
ปล.แอบบอกว่าไม่ได้มีแค่เรื่องของสารวัตรเชนนะ ยังมีคู่ของเพื่อนสารวัตรด้วย
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านทุกท่านด้วยน้า ^^
Guest
