นาคาหนุ่มที่นอนนิ่งไม่ไหวติง พยายามสกัดกั้น
อารมณ์ตนเองค่อยๆ หมุนวรกายให้นอนหงาย
เพื่อที่จะชันตัวลุกขึ้น
พลั๊ก....อ่ะ ...ร่างหนาถึงกับสะดุ้งตาเบิกโพลง
เมื่อร่างเล็กขยับตาม แล้วยกขาเรียวขึ้นพาด
กลางลำตัวเขา กักกอดไว้ไม่ให้ไปไหน
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจของนาคาหนุ่ม
ดังแทบจะออกมาเต้นด้านนอก ตอนนี้ร่างสูง
โดนทั้งมือ ทั้งเท้าเจ้าตัวเล็กพาดกอดไว้
จนขยับไปไหนไม่ได้
ร่างหนาเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ เมื่อจู่ๆเรียวขา
ของร่างเล็กก็เริ่มขยับ เลื่อนลงไปตรงส่วนสงวน
ของนาคาหนุ่ม ที่ไม่เคยมีผู้ใดได้สัมผัส
ขาเรียวลากผ่าน แล้วสอดแทรกดันระหว่าง
ขาแกร่งให้แยกออก แล้วซุกพระบาท
เข้าซอกขาแกร่ง เพื่อหาความอบอุ่นด้านใน
อ่ะ อึก.. ร่างหนานอนนิ่งไม่ไหวติง
พระวรกายร้อนผ่าว พระพักตร์แดงระเรื่อ
เหงื่อไหลซึมตามกรอบหน้า รับรู้ถึงสัมผัส
ด้านล่างส่วนกลางลำตัว ที่เริ่มขยายใหญ่
นี่ข้าเป็นอะไร ไยตัวข้าถึงได้ร้อนลุ่มเยี่ยงนี้
แล้วส่วนนั้น ที่ไม่เคยตื่นมาตลอดหนึ่งพันปี
แต่แค่เพียงเจ้าสัมผัสพี่แค่นี้ ทำไมมันถึงได้
ลุกชันขึ้นมา
“ดวงหทัยของข้า..ตราบใดที่มณีนาคราชของพี่อยู่ที่กายเจ้า”..
“ไม่ว่ากี่ภพชาติ..พี่จะตามหาเจ้าให้เจอ..พี่สัญญา..”
“เมื่อมณีนาคราชถูกหล่อหลอมเป็นหนึ่ง..เจ้าจะเป็นคู่ชีวิตพี่ตลอดไป”
เรื่องราวทั้งหมดทั้งตัวละครและเนื้อหา..เป็นเพียงนิยายที่แต่งขึ้นมา
เพื่อให้ผู้อ่านมีความบันเทิง..ไม่ได้คิดลบหลู่ผู้ใด..
ไม่อนุญาติให้นำไปเผยแพร่ซ้ำ หรือทำนิยายเสียงนะคะ
Guest
