ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังให้หวั่นไหว ปุยเมฆขาวถูกเมฆดำบดบังจนหมดไป
เป็นเวลาเดียวกันที่หญิงสาวในชุดนักบินกองทัพเดินเข้ามาเคาะประตูคฤหาสน์หลังเก่าที่ตั้งอยู่กลางป่าใหญ่เหล่าสัตว์ที่ออกหากินตอนกลางคืนต่างจับจ้องหญิงสาวตาไม่กระพริบ
ก็อก ก็อก
ประตูไม้ได้ถูกเปิดออกโดยตุ๊กตาที่มีใบหน้าน่ารักน่าเอ็นดู ตุ๊กตาตนนี้ไม่ได้ทักเรื่องที่หญิงสาวตัวเปียกเป็นอย่างใด แต่ทำการต้อนรับและแนะนำตัวเอง
“สวัสดีค่ะ ฉันเอ็มม่า ยินดีต้อนรับค่ะ”
เอ็มม่าส่งยิ้มที่แลดูเป็นมิตรให้กับหญิงสาว เธอยิ้มตอบและเริ่มแนะนำตนเอง
“ฉัน มาร์ธา ค่ะ”
“เข้ามาก่อนสิคะ คุณมาร์ธา”
เอ็มม่าเชิญชวน ซึ่งมาร์ธาก็ตอบตกลงทันควันและเดินเข้าคฤหาสน์ทันที
“อย่างแรกฉันต้องพาคุณมาร์ธาไปหาทุกคน...”
เอ็มม่าจับมือของมาร์ธาเพื่อให้เดินตามเธอไป ซึ่งมาร์ธาก็เดินตามไปแต่โดยดีจนเดินมาหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนึ่ง
“ห้องนี้ค่ะ พวกเขาอยู่ในห้องนี้”
“ห้องนี้งั้นหรอ”
มาร์ธามองดูบานประตูที่เก่าใกล้พังตรงหน้า และมองไปหาเอ็มม่า เอ็มม่าทำเพียงพยักหน้าลง
‘เก่าชะมัด’
เมื่อประตูเปิดออกมาร์ธาก็มองเห็นบุคคลทั้งเก้าที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่สวนหลังคฤหาสน์
‘พวกเขามาทำอะไรกันในสวน...’
“อ้าวเอ็มม่า เซอร์ใหม่หรอ”
สาวชุดพยาบาลทักขึ้นเมื่อเห็นเอ็มม่าเดินมาพร้อมกันคนแปลกหน้า
“ใช่แล้วค่ะ คุณหมอ”
เอ็มม่าไม่พูดเปล่าเธอผละมือจากมาร์ธาและกระโดดกอดคุณหมอด้วยรอยยิ้ม
“เอ็มม่าไม่คิดจะแนะนำเซอร์ใหม่ให้เรารู้จักเลยรึไง”
เอ็มม่าทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ก่อนจะแนะนำมาร์ธาให้คนอื่นๆและไม่ลืมที่จะแนะนำคนอื่นๆให้มาร์ธา
“นี่คือมาร์ธา”
“มาร์ธานี่คือ คุณเอมิลี่ คุณเทรซี่ คุณเพียรสัน”
“คุณนาอิบ คุณเฟรดดี้ คุณลักกี้กาย คุณเซอเวส”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ คะ ”
Guest
