“โอ๊ะ!”
เธอสะดุ้ง หันตามมือที่ยื่นมานั้น แล้วหน้าก็ซบเข้ากับแผงอกใครสักคนโดยไม่ตั้งใจ
“โทษที... แค่จะช่วยหยิบให้”
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับถอยห่างหนึ่งก้าว ส่งสายตารู้สึกผิดปนอบอุ่นมาให้
บัวเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ใจเต้นวูบเมื่อพบว่าเป็นเขาอีกแล้ว รุ่นพี่ที่ทำลูกบาสมากระแทกหัวเมื่อวันก่อน และยังเป็นคนที่ซื้อน้ำให้เธอโดยไม่บอกชื่อ
“ขะ...ขอบคุณค่ะ” เสียงเธอเบาราวกระซิบเมื่อรับหนังสือจากมือเขา
“ครับ” เขาตอบเรียบ ๆ แต่แฝงรอยยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก
“เอ่อ...งั้นบัวไปก่อนนะคะ”
“เดี๋ยว”
เสียงเรียกดังขึ้นในจังหวะที่เธอกำลังจะหันหลังเดินจากไป บัวหยุดชะงัก หันกลับมามองเขาอีกครั้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย
“ชื่ออะไรเหรอ... เราเจอกันตั้งหลายครั้งแล้ว ยังไม่รู้จักชื่อเลย”