ลัทธิพญานักกะ

ลัทธิพญานักกะ 

ลัทธิ : กลุ่ม

พญา : ผู้ยิ่งใหญ่

นักกะ : คำไวจน์จระเข้ บางคนอาจคุ้นแค่กับคำว่ากุมภา หรือกุมภีย์ จริงๆมีหลายคำนร้า

หมายถึง กลุ่มจระเข้ผู้ยิ่งใหญ่ ?????????

เพิ่งมีโอกาสมาเปิดเรื่องอย่างเป็นทางการพล๊อตคิดได้เมื่อกี้เลย จริงๆเป็นคนที่แต่งนิยายสดอยู่แล้วแต่พล็อตไม่ใช่สดๆนะคิดมานานแล้ว แต่มีบางบทสนทนาที่คิดสดกับเรื่องนี้ส่วนใหญ่เราแต่งสด

นอกประเด็นไปแล้วมาพูดเรื่องนิยายดีกว่าเนอะ

___________________________________________________________________

เครื่องบูชาทุกอย่างถูกวางลงตรงบริเวณริมฝั่งเเม่น้ำโดยเป็นการบูชาที่ไร้ซึ่งมนุ ราวกับว่าเป็นพิธีร้างแต่จริงๆไม่ใช่ มีคนกล่าวว่าหากต้องการบวงสรวงทั่วไปต้องอยู่จนจบพิธีแต่บางพิธีเท่านั้นที่ไม่จำเป็นต้องอยู่ให้จบพิธี หากอยู่จนจบเกรงว่าจะมีคนที่ต้องตายก่อน

สาด

เพียงไม่นานหัวหมูที่วางเอาไว้ก็หายไปในพรึ่บตาราวกับว่าไม่เคยมีหัวหมูอยู่บนโต๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

พบกับนิยายจักรวาลจระเข้ประเทศใหม่ของถิ่นพลอยนิล

"มาก็อตตา กลับมาจากโรงเรียนแล้วหรือลูก"

เธอคือ มาก็อตตา เด็กสาวผู้รักใฝ่เรียน แต่เหมือนโชคชะตาไม่เข้าข้างเธอ "ค่ะพ่อ"

"พ่อไม่มีเงินจ่ายค่าเรียนให้ลูกอีกแล้ว พวกเราไม่มีเงินมาพอจ่ายค่าเทอมโรงเรียนนานาชาติ แต่ลูกไม่ต้องห่วงนะพ่อเตรียมโรงเรียนใหม่ให้ลูกแล้ว"หล่อนมองชื่อสถาบันการศึกษา

"PUNDEWII FARM"

ยินดีต้อนรับสู่มาเลเซียอีกครา

"มาก๊อตตาที่รัก"หล่อนรับกอดครูที่โรงเรียน "ที่นี้คือโรงเรียนฟารม์จระเข้"กระเป๋าที่ถือมาร่วงทันทีหล่อนเปิดประตูออกไปเห็นบ่อที่มีจระเข้มากมาย "พ่อค่ะไหนพ่อบอกว่าเป็นโรงเรียนชนบทไง"

"คือพ่อไม่มีเงินจ่ายจริงๆที่ทำงานพ่อให้ทุนมาพ่อเลยเสนอชื่อลูก"

กับตำนานที่เกิดขึ้นจริงในประเทศมาเลเซีย

"ถึงเวรเธอให้อาหารแล้ว"หล่อนหยิบกะแปงที่ใส่เนื้อสดๆ 1 ชิ้นเข้าไปในที่ให้อาหารที่มีจระเข้รอหล่อนอยู่ หล่อนยื่นเนื้อให้ก่อนที่เจ้าอสุรร้ายจะกระโดดขึ้นมา "เด็กใหม่สินะ"

หล่อนพยักหน้า "อย่ากลัวเราเลย "

"จระเข้ไว้ใจ"

ได้หรือไม่

"ทำไมเตียงนอนเปียกแบบนี้ล่ะ"

"ถ้านอนไม่ได้ก็ไปนอนเฝ้าจระเข้นู่น"

กับความรักชั่วนิรันดร์

"นายนะจะไม่กินฉันใช่ไหม"

"ไม่เธอมีแต่กระดูกกินไปก็ไม่อิ่มแถมยังทำให้ลัทธิฉันเสื่อมอีก"

"ลัทธิ ลัทธิอะไร"

"ไม่เคยได้ยินลัทธิพญานักกะหรือไง"

"ใครคือพญานักกะหรือ"

"บรรพบุรุณที่สถิตในร่างจระเข้ที่คอยคุ้มครองให้คนในครอบครัวไง"

"แล้วนายนะ เป็นบรรพบุรุษบ้านไหนหรือ"

แสงสีม่วงเข้ามาแทรกพร้อมๆกับร่างชายหนุ่มที่ปรากฏขึ้นมา "ฉันคือ บรรพบุรุษของเธอ"

178 ปีก่อน

'ท่านปู่ทวดตายแล้วครับแม่'

'ไม่ ท่านยังไม่ตาย ท่านแค่ย้ายไปอยู่ในร่างของนักกะ เพื่อปกป้องพวกเราและตามหาย่าทวดของเราให้เจอ'

แต่รักแท้ย่อมมีอุปสรรค

'ลูกจะรักกับจระเข้ไม่ได้'

" ทำไมหนูจะรักกับจระเข้ไม่ได้ในเมื่อตอนนี้หนูท้อง"

ตัวประหลาด

'ไม่จริง แม่เราบอกเราเป็นคนพิเศษ'

'ลูกครึ่งจระเข้นะหรือที่บอกว่าตัวเองเป็นคนปกติ '

และเธอก็คือผลลัพธ์ในคำตอบนี้

เธอถูกสังคมรังเกียจเพียงเพราะเธอมีพ่อเป็นจระเข้

และเธอถูกทุกคนรังเกียจ พ่อของเธอพาแต่แม่หนีไปทิ้งเธอไว้คนเดียว สิ่งเดียวที่ทำให้เธอมีความสุขได้คือเขา

'คิดจะเป็นสะใภ้หิระจันทรางั้นหรือฝันค้างไปได้เลย ถึงเขาจะเป็นลูกเมียน้อย แต่เป็นลูกคนเดียวแกคิดว่าท่านหิมางค์จะเอาสะใภ้ครึ่งคนครึ่งจระเข้อย่างแกหรอกนะ'

'แกพี่นักวาดแจกลายเซ๋็น'หล่อนได้แต่มองหนังสือที่นักวาดวาดเป็นเล่มสุดท้าย 'จะซื้อใช่ไหมน้อง'

'คือหนูไม่มี'

'มีคนเขาฝากมาให้เรานะ'หล่อนรับหนังสือเล่มสุดท้ายมาจากพนักงานหล่อนเปิดหนังสือเห็นลายเซ็น ปกตินักวาดไม่ให้ลายเซ็นง่ายๆการจะได้ลายเซ็นเขาต้องประมูล 619 ล้าน 'พี่ให้ผิดหรือเปล่า'หล่อนมองพนักงานขายที่ไม่มี

'เข้ามาสิ'

'ค่ะ'

'เธอได้ทุนไปเรียนมหาวิทยาลัยของท่านหิมางศ์ไปเก็บกระเป๋าสิ'

"ขอนั่งด้วยคนนะ"หล่อนมองชายหนุ่มที่มาขอนั่งข้างๆ "ค่ะ"

ติดตามเร็วๆนี้