เพราะฉันนั้นรักเธอมากนะ

"ขอร้อง เธอรักฉันจะได้ไหม"

ผมพูดออกมาในวันนี้สำหรับผมแล้วมันยังไม่สายเกินไป ผมรักเธอมาก รักมาตั้งแต่แรก รักมากผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย ได้โปรดเถอะ! ผมไม่อยากเสียเธอไป ผมเสียใจทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป แต่ผมขอร้องเธอ ผมเศร้านะที่ทำให้เธอร้องไห้ น้ำตาของเธอก็ทำให้ผมเจ็บปวดเหมือนกัน ผมอยากจะบอกออกไปเหลือเกินว่าผมนั้นรักเธอมากนะ แต่ความกล้านั้นก็ไม่มี ผมมันขี้คลาด คลาดเกินไปที่จะบอกรักเธอ

"แล้วถ้าฉันขอร้อง ให้นายปล่อยฉันไปจะได้ไหม"

ผมจ้องมองไปที่หน้าของเธอด้วยสายตาที่เคล้ากับน้ำตา เป็นครั้งแรกที่ผมนั้นจะร้องไห้หรอ!!! คนอย่างผมไม่เคยที่จะมีน้ำตามาตั้งพ่อและแม่ของผมที่เสียไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว และได้โปรดอย่าพูดคำนี้ เพราะผมไม่สามารถที่จะไม่ทำตามในสิ่งที่เธอต้องการได้ ทุกสิ่งทุกอย่างผมทำให้ได้ แต่เรื่องนี้ผมคงจะทำให้เธอไม่ได้

"ฉันเจ็บปวด ฉันเหนื่อยล้า ทุกวันทำไมนายจะต้องมาทำให้ฉันมาคิดว่านายจะทำอะไร จะไปไหน กันต์ ความรักคือความเชื่อใจกันนะ แต่ทั้งฉันและนายต่างก็ไม่มีความเชื่อใจให้กันและกันเลย"

"คัพ"

ผมเศร้าอีกแล้ว ทำไมคำพูดของเธอถึงมีผลต่อหัวใจของผมขนาดนี้ ทั้งบีบทั้งคั้นผมขนาดนี้ วันนี้หัวใจของผมเจ็บปวดเหลือเกิน

.

.

.

.

ขอบคุณทุกคนเลยนะคะ ที่อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว ขอร้อง!!!โปรดติดตามตอนต่อไปของนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

"เพราะ ฉันนั้นรักเธอมากนะ" ขอบคุณค่ะ