บทนำ
ฝันร้าย...ของไอริน
ในวันปฐมนิเทศรร.มัธยมชื่อดัง
"พี่รามค่ะ....."
เด็กหญิงในวัย 14 ปีตะโกนเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงดัง
"คือว่า......."
"หนูชอบพี่ค่ะชอบมานานมากๆค่ะ"
เธอพูดพร้อมกับก้มหน้าก้มตายื่นดอกกุหลาบช่อโต ให้ชายหนุ่ม ใบหน้าของเธอเเดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
เสียงหัวเราะ ของผู้คนรอบข้างดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ
"ยัยโง่...ไม่ดูสารรูปตัวเองไปให้พ้น"
รามผลักเธอก่อนจะเดินหนีไป
หญิงสาวยืนนิ่งทั้งน้ำตาค่อยๆเอ่อล้นขอบตา ไหลอาบใบหน้าทั้งเจ็บทั้งเสียใจ
เธอรู้อยู่เเล้วว่ารามคงไม่มีทางชอบคนอย่างเธอเเน่นอน รามหล่อเเละฮอตมาก เเตกต่างจากเธอที่ทั้งอ้วน
ดำดูไม่ได้เเต่ตอนนี้รามกำลังจะเข้าไปเรียนมหาลัยในกรุงเทพ เธอคงจะไม่มีโอกาสได้พูดมันออกไปอีกแล้ว
"อืม....ฝันอีกแล้วหรอ"
หญิงสาวร่างบางผมยาวสีน้ำตาล ดวงตากลมโต
ปากบางสีชมพูระเรื่อ ดูสวยน่ารักยิ่งดวงตาคู่นั้นช่างน่าหลงใหล
ฉันชื่อไอริน....ยัยอ้วนดำใน5ปีก่อนที่ถูกหัวเราะเยาะ
ที่ไปหวังสูงในตอนนั้นตอนนี้ผ่านมาเเล้ว 5 ปี มันก็ยังเป็นฝันร้ายในทุกค่ำคืน
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดัง
ตึก คณะบริหาร
"ช้าจังน่ะไอรินรอแกจนจะเฉาตายอยู่ล่ะ"
เสียงหวานใสของเเก้วตาผู้มีใบหน้าหวานจนทำให้ชายหลงใหลมานับไม่ถ้วน
"ขอโทษ...ฉันตื่นสายไปเรียนเถอะ"
"ตลอดเลยน่ะมึง..."
เสียงเรียบนิ่งของรัน ผู้ที่มีใบหน้านิ่งหยิ่งยโส
เเต่เเฝงไปด้วยความเซ็กซี่น่าค้นหา เธอทั้งสองคือเพื่อนสนิทในชีวิตมี.ปลายของฉัน
"ไปกันเถอะเดี๋ยวสาย"
ฉันตัดบทสนทนาก่อนจะลากเเขนเพื่อนทั้งสองไปหาห้องเรียน
"กรี๊ดดดด "
เสียงชะนีน้อยใหญ่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
"อะไรกันนี่หนวกหูเป็นบ้า"
รันบ่นพึมพำอย่างน่ารำคาญ
"ช่างเถอะไปกันเร็ว"
ฉันพูดพร้อมกับลากเเขนยัยสองคนนั้น
"ไอริน....ระ...วัง"
ผลั๊ก!!!!
"โอ้ย..เจ็บๆๆๆ"
ฉันล้มก้นคมำหงายหลังล้มไม่เป็นท่า ได้เเต่เอามือลูบหน้าผากตัวเองเจ็บชะมัดเหมือนกับว่าฉันชนกับอะไรเเข็งๆ
"ยัยบื้อ ไม่เห็นคนหรือไง"
"เอ๊ะ!! แล้วทำไมนายไม่...."
ฉันกำลังพ่นคำด่าใส่ผู้ชายที่ไม่มีมารยาท เเต่ก็ต้องอึ้ง
เมื่อคนตรงหน้าของฉันก็คือพี่......ราม
Guest
