❛ในสายตาของเขา ผมก็เป็นเพียงแค่ฝุ่น━แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย❜
วันวานสีฝุ่น
#น้องฝุ่นเป็นหมา
“ทำไมพี่ถึงทำเหมือนกับว่าเรื่องระหว่างเรามันไม่สำคัญ—พี่เห็นผมเป็นอะไร แค่คนที่คอยรับฟังเหรอ หรือว่ายังไง ทำไมพี่ถึงใจร้ายกับผมได้มากขนาดนี้ ผมไม่เข้าใจเลยวันวาน—ไม่เข้าใจเลยจริงๆ”
เสียงของผมสั่นเครือ ผมยกมือขึ้นปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังเริ่มไหล ผมไม่เคยร้องไห้ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ไม่ใช่เพราะว่าผมเข้มแข็งหรือเพราะว่าผมเป็นผู้ชาย เลยร้องไห้ไม่ได้ แต่เป็นเพราะว่าที่ผ่านๆ มา ผมมองว่ามันไม่ใช่สิ่งที่สำคัญกับผมมากพอที่ผมจะต้องเสียน้ำตาให้กับมัน แต่ตอนนี้
“พี่รักฝุ่น แต่ไม่ได้รักแบบนั้น”
“รักแค่เพราะเป็นน้องเหรอ”
“เปล่า รักแค่เพราะว่าฝุ่นเป็นคนที่ตุลย์รัก”
หูของผมแว่วเสียงบางอย่างที่กำลังแตกร้าว—และเมื่อผมได้สบตากับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผมก็รู้ว่าเสียงนั่นมันคือเสียงของอะไร
“ฝุ่นไม่ได้สำคัญกับพี่มากขนาดนั้น”
เสียงหัวใจของผมเอง
คำเตือน
บุคคลและสถานที่ภายในเนื้อเรื่องเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเท่านั้น
เนื้อหามีความเกี่ยวข้องกับการกระทำที่ไม่เหมาะสม อาทิเช่น การนอกใจ การใช้คำพูดและการกระทำที่รุนแรง รวมไปถึงการกระทำอันขัดแย้งต่อความถูกต้องตามคตินิยมภายในสังคม เป็นต้น
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
และ
ใคร่ขอความกรุณา ร่วมกันแสดงหรือแลกเปลี่ยนความคิดด้วยความสุภาพ เคารพและให้เกียรติซึ่งกันและกันนะคะ
Guest
