วิวาห์ขัดดอก
1
ตอน
318
เข้าชม
0
ถูกใจ
0
ความคิดเห็น
14
เพิ่มลงคลัง

โฮ ฮี โฮ ฮี โห่ ฮิ้ววววววววววววววว ! เสียงดังของขบวนขันหมากแห่มาถึงหน้าบ้านหลังน้อย ที่ทำด้วยปูน รูปทรงทันสมัย ที่ถูกตกแต่งด้วยซุ้มทางเข้าสีชมพูขาว

หญิงสาวร่างเล็ก ผิวขาวผ่อง หน้าตาจิ้มลิ้ม ยืนอยู่ในชุดไทยสีชมพูขลิบด้วยผ้าสีทอง ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกเกล้าขึ้นไว้ตรงท้ายทอย ประดับด้วยปิ่นปักผมสีทองเข้ากับชุดของเธอ เมื่อได้ยินเสียงขบวนขันหมาก มือน้อยๆค่อยๆ เปิดผ้าม่านออก เธอมองทอดออกไปมองขบวนขันหมาก ทางหน้าต่างด้วยแววตาที่เศร้า ทำไมกันนะ วันนี้เป็นวันที่ผู้หญิงทุกคนคงจะมีความสุข แต่สำหรับเธอมันกลับตรงกันข้าม แววตาที่เศร้าหมองค่อยๆปิดลง แล้วน้ำตาค่อยๆไหลออกมาอาบพวงแก้มสีชมพูระเรื่อ มือน้อยๆกำแน่น วันนี้ช่างเป็นวันที่เธอเจ็บปวดและทรมานที่สุดในชีวิต

“ พี่นารัน ! ขบวนขันหมากมาถึงแล้วนะ ” เสียงเรียกที่ดังทุ้ม ทำให้นารันลืมตา เธอใช้มือปาดน้ำตา พยักหน้ารับรู้ และเดินตามน้องชายร่างท้วมออกไป

ภายในห้องโถงของบ้านหลังเล็กๆ มีผู้คนมากหน้าหลายตานั่งตั้งตารอดูเจ้าสาว เสียงคุยกันเจื้อยแจ้วผสมกับเสียงดนตรีคลอเบาๆ

เจ้าสาวมาแล้ว ! เสียงแขกดังพูดดังอื้อ ชายร่างสูง อยู้ในชุดสูทสีขาว เน็คไทสีชมพู หันไปมองว่าที่เจ้าสาวด้วยแววตาว่างเปล่า และเย็นชา เขาไม่เอ่ยคำใดๆออกมา

เจ้าสาวเดินมานั่งข้างๆเจ้าบ่าว เริ่มพิธีการสวมแหวน มือน้อยๆถูกจับด้วยมือหนาของเจ้าบ่าว เขาค่อยๆสวมแหวนด้วยสายตาที่เย็นชา จนยากจะคาดเดาความรู้สึกได้ พิธีการถูกดำเนินไปตามกำหนดการจนเสร็จสมบูรณ์ในตอนบ่าย

“ที่ฉันแต่งงานกับเธอ เพราะแม่ฉันขอร้องหรอกนะ อย่าหวังว่าฉันจะรักผู้หญิงที่น่ารังเกียจอย่างเธอ” คำพูดที่ทำร้ายความรู้สึกของอีกฝ่าย ถูกพูดออกมาจากปากของชายหนุ่มร่างสูง ผิวเข้ม หน้าตาคมคาย ที่ใครๆก็เรียกเขาว่า คุณวัฒน์ หรือ ภานุวัฒน์ รัชกูล ลูกชายคนเดียวของคุณ มณีรัตน์ รัชกูล และคุณ สุวัฒน์ รัชกูล เจ้าของธุรกิจขายส่ง ที่ใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน

“ ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ฉันขอโทษค่ะ คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้ค่ะ ถ้ามันจะทำให้คุณหายโกรธ” หญิงสาวเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอเป็นคนใจเย็น ไม่ค่อยจะสู้ใคร สมกับชื่อ นารัน ที่ใครๆก็รู้จักว่าเธอสุภาพ อ่อนหวาน ตั้งแต่เด็กจนโต

ชายหนุ่มใช้มือหนาจับที่ต้นแขนทั้งสองข้างของเธอและบีบแน่นเต็มแรงที่เขามี แขนน้อยๆเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆจากแรงแบบของฝ่ายชา วัฒน์มองเธอด้วยตาแข็งกร้าว ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด จนอีกฝ่ายสัมผัสถึงหายนะที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้า

“ก็ดี ต่อจากนี้ชีวิตเธอขึ้นอยู่กับฉัน ฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำ !” ชายหนุ่มพูดพร้อมจ้องหน้าหญิงสาวตาเขม็ง

“บ่าว สาว มาแอบคุยอะไรกันอยู่ตรงนี้จ๊ะ” มณีรัตน์ เห็นสถานการณ์ไม่สู้ดี เธอรีบคลี่คลายสถานการณ์ทันที

มือหนาค่อยๆคลายออกจากต้นแขนทั้งสองข้าง เขาหันไปยิ้มให้ผู้เป็นแม่ด้วยตาขี้อ้อน เป็นสายตาที่นารันคงไม่มีวันได้รับ “ผมแค่ทำความคุ้นเคยกับเมียป้ายแดงเองครับแม่”

หญิงสาวยิ้มเจื่อนๆ พร้อมทั้งคิดในใจว่า “ใครกันเมียคุณ ” ถึงในใจจะคิดแบบนั้น แต่ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงกับคำว่า เมียป้ายแดง

 

ไร้ท์พึ่งเขียนเรื่องแรก สมารถติชม ให้คำแนะนำได้นะคะ น้อมรับทุกคำติชมไปปรับปรุงแก้ไขค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ🙏🏻🙏🏻🙏🏻

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว