การจราจรบริเวณหน้าสนามบินดอนเมืองขาเข้าหนาแน่นไปด้วยรถ แมัจะเป็นเวลาหลังเที่ยงวันแล้วก็ตาม รถแต่ละคันขยับคลานไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ชวนให้หงุดหงิดใจสำหรับผู้ที่มีธุระเร่งด่วน บางคนที่ต้องเดินทางโดยเครื่องบินไม่อาจทนรอต่อไปไม่ไหวตัดสินใจลงจากรถและลากกระเป๋าเดินทางกับสัมภาระต่างๆ เดินเท้าเข้าไปในสนามบินกันเป็นแถว
อากาศอึมครึม ท้องฟ้ามืดครึ้มปกคลุมไปด้วยม่านหมอกสีเทา..... ไม่รู้ว่าเป็นหมอกหรือฝุ่นควันพิษกันแน่แต่ร้อนอบอ้าว มีลมแรงพัดพรูมาเป็นระยะๆ ราวกับว่าฝนกำลังใกล้จะตก...
........ที่เลนขวาสุดมีรถเบนซ์สีดำติดฟิลม์กรองแสงมืดมิดทั้งคันกำลังค่อยๆเคลื่อนตามรถคันหน้าไปเรื่อยๆ แต่จู่ๆประตูด้านคนโดยสารก็เปิดผัวะออกมา หญิงสาวคนหนึ่งก้าวออกมาจากรถ แล้วปิดประตูรถกลับดังปัง ก่อนเดินไปด้วยท่าทางรีบร้อนลุกลน ซิกแซ็ก หันซ้ายหันขวาหลบหลีกรถคันอื่น มุ่งตรงเข้าไปในสนามบินอย่างรวดเร็ว.....
เสียงแตรจากรถเบนซ์ดังขึ้นเป็นจังหวะ เหมือนจะเรียกเธอ แต่เธอก็ไม่หยุด ไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับไปมอง..แต่กลับยิ่งเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น และหายลับตาไปในที่สุด
ไฟเลี้ยวซ้ายกระพริบขึ้นที่ท้ายรถเบนซ์ และหัวรถก็ค่อนเบนไปทางซ้ายตามด้วยเสียงบีบแตรใส่รถคันอื่นๆเพื่อจะขอแทรกไป ทันใดความโกลาหลก็เกิดขึ้น เพราะรถที่ถูกแทรกต่างก็ไม่ยอมให้เขาแทรกได้ ต่างกดแตรเป็นเชิงไล่เขา บางคนเปิดกระจกออกมาตะโกนว่าเขา แต่คนขับรถเบนซ์หาได้ใส่ใจไม่ เขาค่อยๆจ่อหัวรถแทรกไปทีละนิด ทีละนิด จนสามารถพารถของเขาไปจอดริมฟุตบาทจนได้ แต่เสียงแตรยังไม่เงียบลง เพราะเขาจอดรถในที่ห้ามจอด กีดขวางรถคันอื่นที่ตามหลังมา ทันใดผู้ชายรูปร่างสันทัดวัยผู้ใหญ่ตอนต้นที่เป็นคนขับ ก็เปิดประตูและก้าวออกมายืนนอกรถด้วยสีหน้าโกรธจัด ในมือถือปืนพกสั้น ทำท่าเล็งไปที่รถคันที่กดแตรทีละคัน ๆ เสียงแตรเงียบลงทันที แต่เสียงโทรศัพท์กลับดังขึ้นที่สถานีตำรวจใกล้ๆนั้น รถบางคันที่มีกล้องติดอยู่ที่หน้ารถก็เก็บภาพสิ่งที่เกิดขึ้นไว้ได้ทั้งหมด...
หลังจากขู่ทุกคนเสร็จ เขาก็เก็บปืนเข้าไว้ในกระเป๋าหนังหูหิ้วทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีดำที่ถืออยู่ในมือ สีหน้าบึ้งตึง และเมื่อเสียงไซเรนจากรถมอเตอร์ไซด์ตำรวจดังใกล้เข้ามา เขาก็เร่งฝีเท้าหายเข้าไปในสนามบินอีกคน
คนที่นั่งอยู่ในรถในบริเวณนั้น ต่างอกสั่นขวัญระทึก พูดคุยวิพากษ์วิจารณ์กันให้แซดอยู่ในรถของตัวเอง...
( ´・・)ノ(._.`)
หมายเหตุ (•_•) ชื่อของตัวละครในเรื่อง และชื่อสถานที่ต่างๆ เป็นชื่อตั้งขึ้นเองทั้งหมด ไม่ได้ลอกเลียนใคร แต่หากบังเอิญไปตรงกับชื่อของใครก็ขออภัยด้วย
(●'◡'●) การเขียนนิยายของข้าพเจ้า ก็เพื่อผ่อนคลายอารมณ์จากสถานะการณ์โควิด ที่ทำให้ตกงานต้องอยู่กับบ้าน ข้าพเจ้าไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ แต่ชอบคิดชอบผูกพันเรื่องราวต่างๆ ชอบทำให้คนมีความสุข ก็เลยลองใช้เวลาว่างสร้างสรรค์งานเขียนบ้าง.....ขอบคุณหากเข้ามาอ่าน และเป็นกำลังใจให้ค่ะ