ชีวิตตราบาป

ชีวิตที่เกิดมาวินาทีแรกของเธอก็ถูกตีตราด้วยบาปที่เธอไม่ได้สร้างมันขึ้นมาแต่ต้องมารับกรรมโดยที่ใครๆก็ต่างตาหน้าตั้งแต่เกิดจนโตว่าเป็นลูกเมียน้อยในเมื่อแม่เป็นเมียน้อยก็คงรีบไม่พ้น 

นางกาฝาก อีลูกกาฝาก อีลูกเมียน้อย เพราะนางผู้หญิงสาระเลวที่มันไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี รู้ทั้งรู้ว่าเขามีครอบครัวอยู่แล้ว ก็ยังจะเข้ามาเป็นเมียน้อยอีกเพราะอย่างนี้ลูกที่เกิดจากเมียน้อยมันก็ได้ขึ้นชื่อว่าอีลูกเมียน้อยอย่างแก่ไงอีกาฝาก 

นี้คือส่งที่อุรัสยาต้องอดทนฟังผู้เป็นเมียหลวงภรรยาของพ่อตัวเองด่าทอเธอกับแม่ทุกวันด้วยความโกรธแค้มใจที่สาเหตุมาจากแม่แท้ๆของเธอเข้ามาเป็นภรรยาน้อยอีกคนทั้งที่รู้ว่าพ่อมีภรรยาอยู่แล้ว เธอเข้ามาอยู่บ้านหลังเดียวกับพ่อของเธอหลังจากแม่ของเธอเสียซึ่งมันทำให้ชีวิตของเราเปลี่ยนไปตลอดการเหมือนอยู่นรกในบนดิน 

อีลูกเมียอย่างมึงอยากเที่ยวร่านกับยุ่งกับคนที่เขามีเจ้าเลย หรือว่าสันดานเมียน้อยของแม่ตัวเองมันอยู่ในสายเลือดมันเลยส่งต่อจากรุ่นแม่สู่รุ่นลูก 

ถ้าชอบทำลายชีวิตครอบครัวของคนดีหนักได้..ดีฉันก็จะทำลายชีวิตเธอเหมือนกันเอาให้มันพังไปเลยหรือทำให้ชีวิตเธอเหมือนตายทั้งเป็นได้ยิ่งดี มานี้ถ้าคันมากเดี๋ยวจะเกาให้หายคันเองจะได้ไม่ออกไปร่านอีก 

“อย่าพี่เมฆ เราเป็นพี่น้องกัน อย่าทำแบบนี้เลย ข้าวเจ็บ” 

“แล้วไงฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นยิ่งเธอเจ็บฉันยิ่งโครต รู้สึกดีเพราะอะไรรู้ไหม เพราะแม่ของเธอทำให้แม่ฉันต้องเสียใจที่พ่อมีเมียน้อยแถมพ่อยังเอากาฝากอย่างเธอมาอยู่ที่นี้ให้แม่ฉันต้องช้ำใจ เจ็บแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ มันไม่ได้ครั้งที่พวกฉันต้องเจ็บเลย” 

“ปล่อยข้าว...ข้าวกลัวแล้ว..อย่าเข้ามา” 

“ออกไป..ออกไป” 

“รับกรรมที่แม่เธอสร้างมันขึ้นมาสะ” 

ไม่จริง ข้าวเป็นลูกของคุณพ่อ ข้าวไม่ใช้ลูกชู้ มันไม่ใช้เรื่องจริง ข้าว..ถึงข้าวไม่ใช้ลูกของพ่อ แต่พ่อรักหนูเหมือนลูกสาวคนหนึ่งของพ่อ 

อีลูกเมียน้อย นี้เธอยังกล้าเสนอหน้ามาเป็น ปิงเกาะพ่อฉันอยู่อีกหรอ ทั้งที่รู้คนเองดีว่าเป็นลูกเมียน้อยแถมยังเป็นลูกชู้อีกต่างหาก อีลูกชู้เมียน้อย..ลูกเมียน้อย อย่างไงก็เป็นลูกเมียน้อยแต่นี้ยังจะเป็นลูกชู้  

“แม่มันร่านอย่างไงลูกก็คงไม่ต่างกัน” 

“คุณภาหยุดว่าแม่ข้าวได้แล้ว” 

“พี่เมฆ..ข้าวท้อง” 

“ไปร่านเอากันใครมาจนท้อง...หึ”