นิยายเรื่องนี้มีขายเป็นอีบุ๊คที่เวบMebนะคะ
คลิกที่ปุ่มสีเขียวด้านล่างที่เขียนว่า Get it now ได้เลยค่ะหากว่าอยากสนับสนุนสาริศา
ถ้าชื่นชอบกดไลค์และคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
สาริศาสัญญาว่าต่อแต่นี้ไปจะรังสรรค์นิยายออกมาสม่ำเสมอค่ะ
หรือพิมพ์ www.webmarket.com แล้วเสิร์ชหาชื่อสาริศาได้เลยค่ะ
หรือพิมพ์ที่กูเกิ้ล เสิร์ชหาชื่อนิยายเรื่องนี้ได้ค่ะ
ขอบคุณทุกๆวิว ทุกๆไลค์ค่ะ
คลื่นรักเชลยหัวใจ ภาค 1 สาริศา ในวันที่เด็กน้อย ‘เจโคบี้’ ทายาทมหาเศรษฐีวัยเจ็ดขวบ และ ‘นรินทร์นารถ’ พี่เลี้ยงสาวชาวไทย ถูกพาตัวไปจากคฤหาสน์ชาร์ลสตัน ไม่มีใค...
แต่แล้วชีวิตของเด็กชายและหญิงสาวก็ต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล เมื่อเหตุการณ์อันเลวร้ายกลับชักนำให้เธอกลายเป็นนางในฮาเร็มของ ‘อัลเฟรโด วาลเดซ อัลทาซา’ มหาเศรษฐีหนุ่ม พ่อค้าอาวุธสงครามผู้ทรงอิทธิพลแห่งโมร็อกโก หากไม่ว่าอย่างไร เพื่อรักษาคำสัญญาที่มีต่อผู้มีพระคุณ นรินทร์นารถจะต้องหาทางดิ้นรนจากเงื้อมมือของอัลเฟรโด และนำตัวเจโคบี้กลับไปคืนยังแผ่นดินอังกฤษอีกครั้งให้ได้ แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเธอเองก็ตาม...
***
“นรินทร์นารถ...” น้ำเสียงที่เรียกชื่อเธอฟังคล้ายกับคนที่กำลังเจ็บปวดทรมาน
“ถ้าคิดจะเปลี่ยนใจ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเธอแล้วนะ แล้วฉันก็คงควบคุมตัวเองได้อีกไม่นาน... เธอจำเป็นจะต้องเลือกเดี๋ยวนี้... จะอยู่กับฉันที่นี่... หรือจะกลับไปที่ห้องของเธอเพียงคนเดียว...”
ไม่น่าเชื่อว่านี่จะเป็นการตัดสินใจที่ลำบากที่สุดในชีวิต หญิงสาวรู้ว่าเธอควรวิ่งหนีไปจากที่นั่นโดยเร็วที่สุดเพื่อรักษาเกียรติศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงเอาไว้ แต่ร่างกายที่พลุ่งพล่านไปด้วยความปรารถนาซึ่งเธอไม่เคยรู้จัก กลับร่ำร้องหาอ้อมกอดอันแข็งแกร่งของอัลเฟรโด เพราะเขาคือบุคคลเดียวที่สามารถปลดเปลื้องและบรรเทาอาการเหล่านั้นได้
“ตอบฉันสิ แม่ดอกไม้น้อยๆ... ถ้าเธอยังไม่ยอมตอบฉันอีก ฉันก็จะไม่อดทนอีกแล้วนะ...” เขาแกะมือทั้งสองข้างของเธอที่ปิดหน้าอยู่ออกอย่างง่ายดาย ปลายนิ้วเชยคางให้เงยขึ้นสบตาเขา
ให้ตายสิ!! นี่เขาจะทนถามเธอทำไมกัน...
การที่เขาตัดสินใจมาพบเธอในคืนนี้ ก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ...
ตอนนี้นรินทร์นารถเองก็กำลังทอดกายอยู่ตรงหน้าแล้ว เธอเป็นแค่นางบำเรอที่เขาซื้อมาใช้เพียงชั่วครั้งชั่วคราว ยังจะต้องขอความสมัครใจกันไปอีกทำไม...
“ว่ายังไง!” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นดุดันและคาดคั้น
“ฉัน... ฉัน...”
นรินทร์นารถไม่มีทางเลือกอีกแล้ว หญิงสาวหลับตาปี๋ โผเข้าไปกอดร่างกำยำเปลือยเปล่าจนแน่น ทั้งใบหน้าและลำคอร้อนวาบไปด้วยความรู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี