"คงมิมีผู้ใดพร้อมใจสมรสกับหานอ๋องเป็นแน่เห็นทีคงต้องปฏิเสธเสียแล้วล่ะ"นายท่านเฟิงกล่าวกับเหล่าบุตรสาวและบุตรชายของตนทุกคนพยักหน้าเป็นหนึ่งเดียวกันยกเว้นเสียแต่
"ข้าจะแต่งานกับหานอ๋องขอรับ!"เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยความมุ่งมั่นสายตาที่มั่นคงมิล่อกแล่ก
"เจ้าว่าอย่างไรนะ`เจียวซิน’!"
"ข้าจะแต่งงานกับอ๋องสามขอรับท่านพ่อ!"ท่านช่วยข้าหลายครั้งหลายครา ดีล่ะครั้งนี้ข้าจะช่วยท่านเอง
นายเอก-เฟิงเจียวซิน
"ท่านมิเคยได้ยินหรือ กินเด็กเขาว่าเป็นอมตะ กินคนแก่กว่าเขาว่าจะเป็นนิรันดร์ งั้นท่านและข้าก็คงต้องกินกันท่านจะได้เป็นอมตะส่วนข้าก็จักได้เป็นนิรันดร์อย่างไรเล่า"
พระเอก-เฉิงอี้หาน
"เช่นนั้นก็คงลำบากฟูเหรินแล้ว…"
ปล.นิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้นแต่งขึ้นมาจากความมโนของไรท์ล้วนๆเลยค่า5555ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
หากมีอะไรผิดพลาดก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ขอฝากน้องซินกับพี่หานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ
ปล.2 ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเน้อ
Guest
